ဓါတ္ခဲရဲ႕ ဖခင္သို႔ ခြန္နစ္စဥ္အလြမ္း Print E-mail
User Rating: / 11
PoorBest
Written by ပန္းခ်ီ ထိန္လင္း
23Share
mg wunna
(သရုပ္ေဖၚ ဗဂ်ီေအာင္စိုး)
“ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေတာ့ အေဖသာဓုက နမိတ္ေကာင္း အတိတ္ေကာင္းယူၿပီး ‘၀ဏၰ’ ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ေပးလိုက္သဗ်။ ၀ဏၰ ဆိုတာ အဆင္းလွပ တင့္တယ္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရသဗ်။ လွ၊ မလွေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ပံုကိုသာ ၾကည္႔ၾကပါေတာ့ဗ်ာ (ရီသံမ်ား)။ မၾကာခင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ညီေလးတေယာက္ ေမြးလာျပန္ေတာ႔ အေဖက ‘ဗလ’ ဆိုၿပီး ေပးလိုက္ျပန္သဗ်။ ဗလ ဆိုတာကေတာ့ ခြန္အားႀကီးမားျခင္းလို႔ ဆိုသဗ်။ ေပးထားတဲ့ နာမည္နဲ႔ လူ လိုက္၊ မလိုက္ ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ညီ မင္းသားသုေမာင္ကိုသာ ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ေလလာရင္ေတာင္ လဲမစိုးရတယ္ (ရီသံမ်ား)။”
ဒါကေတာ့ ၁၉၈၀ လြန္ ႏွစ္ေတြက စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ႏိုင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာ ဒါရိုက္တာ အကယ္ဒမီ ေမာင္၀ဏၰရဲ႕ ပဏာမ မိတ္ဆက္တဲ့ ပြဲက်ဟာသ တစ္ခုပါ။ အဲဒီခ်ိန္က စာေပေဟာေျပာပြဲေတြက အလြန္ေခတ္စားပါတယ္။ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ ဆရာေတြကေတာ႔ ဆရာေအာင္သင္း၊ ေမာင္ေသာ္က၊ ေမာင္ေန၀င္း၊ ေဖျမင့္၊ သုေမာင္၊ ခ်စ္ဦးညိဳ၊ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း၊ ေအာင္ျပည့္၊ ေရြကူေမႏွင္း၊ ကဗ်ာ ေမာင္နီသင္း၊ အီၾကာေကြး၊ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္ေဆြဦး၊ ၿငိမ္းေက်ာ္၊ ေမာင္စိန္၀င္းပုတီးကုန္း၊ မင္းလူတို႔ေပါ့ဗ်ာ။
“တညေတာ့ အင္းစိန္ဘက္က ေရးေဘာ္ေတြရဲ႕၀ိုင္းမွာ တစ္ခြက္၊ တစ္ဖလားနဲ႕ နည္းနည္း ညနက္သြားတယ္ဗ်။ ၿမိဳ႕ထဲကေန အိမ္ျပန္မယ့္ အစား (သကၤန္းကြ်န္း ဆိုတေတာ့ နည္းနည္း ကားခက္သလို၊ ေဒၚခ်ိဴရီ မ်က္ေစာင္းကိုလဲ ေရွာင္ခ်င္ပံုရပါတယ္။) ၄၇ လမ္းက ဆရာေအာင္ျပည့္တို႔ ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္းတိုက္ ၀င္ႏွပ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ျပန္လာတုန္း၊ ျဗဳန္းဆို မိုးက ဖြဲဖြဲေလး က်လာသဗ်။ ထီးကလည္းမပါေတာ့ ပုဆိုးၿခံဳၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ဒိုးေနတုန္း ကိုယ္ေပၚ လက္ႏိွပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ထိုး ရပ္ခိုင္းေတာ့ ပတ္တေရာင္ ရဲေတြဗ်။ ဘယ္မွာေနလဲ ဆိုေတာ့ သကၤန္းကြ်န္းမွာ ေျပာတာေပါ့၊ ဘယ္က ျပန္လာလဲဆိုေတာ့ အင္းစိန္ကလို႔၊ ခု မင္းက ဘယ္ကိုသြားေနတာလဲ ဆိုေတာ့ ၄၇လမ္းကို လို႔ ေျပာျပေတာ့ မသကၤာဘူး။ စခန္းလိုက္ခဲ့ဆိုၿပီး ေက်ာက္တံတား စခန္းထဲ ေရာက္သြားေရာဗ်ိဴး (ရီသံမ်ား)။ ဟို ေရာက္ေတာ့ တာ၀န္မွဴးနဲ႕ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။ ပုဂၢိဳလ္က လူကို တခ်က္စိုက္ၾကည့္ၿပီး စားပြဲေပၚက ဖိုင္ကိုဖြင့္ၿပီး နာမည္တဲ့။ ‘ဝဏၰ’ ေပါ့၊ သူက ငံု႔ေရးေနရင္းက ဆက္ေမးတယ္ အလုပ္အကိုင္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မွန္တဲ့အတိုင္း ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာလို႔ ေျဖရတာေပါ့။ ပုဂိၢဳလ္က ေဘာပင္ကို စားပြဲေပၚပစ္ခ်ၿပီး ေဟ့ေကာင္ ငါ ထ ကန္လိုက္ရရင္ေတာ့ နာေတာ့မယ္။ တန္ရာ တန္ရာ ရြီးစမ္းတဲ့။ ေငါက္ပါေလေရာ (ရီသံမ်ား)။ ကံက ေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိပ္ကပ္ထဲမွာ စာေပလုပ္သား ကဒ္ျပားေလးက ပါလာလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ အဲဒါ ထုတ္ျပေတာ့မွ သူတို႔လည္း အားနာပါးနာနဲ႔ ေတာင္းပန္ၿပီး ကားနဲ႔လိုက္ပို႔သဗ်။ ဥပတိရုပ္က အဲဒီေလာက္ ေကာင္းတာ။(ရီသံမ်ား)”
အဲဒီ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို ၾကည့္ရင္ ဦး၀ဏၰဟာ ေတာ္ေတာ္ရုပ္က နာတဲ့ ငနဲလို႔ ထင္စရာပါ။ အမွန္ေတာ့ ဦး၀ဏၰဟာ တကယ္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ထားခ်ိန္ဆို ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ သူပါ။ မင္းသားသုေမာင္နဲ႔ ေမာင္ရူပတို႔ အကိုပဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဟန္ပန္ အထူး မလုပ္တတ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္ စရိုက္နဲ႔ ေပေပေတေတ ေနတတ္တာေၾကာင့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ္ေတာ္ပံုမလာတဲ့ ငနဲလို႔ မၾကာခဏ အထင္မွားတတ္ၾကတာပါ။ အဲလိုမၾကာခဏ အထင္မွားခံရတဲ့အေပၚမွာလည္း သူက သေဘာက်ပံုရပါတယ္။ သူ႔ဆီက အဲလို ဇာတ္လမ္းေတြ မၾကာခဏၾကားရ ဖတ္ရတတ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဦး၀ဏၰဟာ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္သမိုင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္မရိွ၊ တကယ္ထူးျခားတဲ့ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာ တစ္ေယာက္ပါ။ ခုတေလာ နာမည္ေက်ာ္ ဘဂၤါလီ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာ ဆာစ္ရက္ဂ်စ္ေရးရ္ (Satyatjit Ray) ရဲ႕ဇာတ္ကားေဟာင္းေတြ ဆက္တိုက္လိုလို ၾကည့္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အျဖဴအမဲ ဘဂၤါလီ ဘာသာစကားေျပာၿပီး ေငြေၾကး အကုန္အက် အနည္းဆံုးနဲ႕ နိုင္ငံတကာဆုေတြမက ေဟာလီ၀ုဒ္ကေပးတဲ့ ဘ၀ တသက္တာ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာဆုကိုပါ ဆြတ္ခူးသြားခဲ့သူပါ။ ေရးရ္(Ray) ရဲ႕ ကားေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဦးခင္ေမာင္ရင္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ရုပ္ရွင္ျဖစ္တဲ့ “ႏွမလက္ေလ်ာ့ ေနေလေတာ့” ကို ရိုက္ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ ဆရာႀကီးဦး၀င္းေဖက ေျပာဘူးပါတယ္။ ႏွမလက္ေလ်ာ့ကို မၾကည့္ဘူးေပမယ့္ ၾကည့္ဘူးတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ ဒီရုပ္ရွင္အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးၾကည္႔ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ျမန္မာ႔သမိုင္းရဲ႕ တကားတည္းေသာ ေမာ္ဒန္ရုပ္ရွင္လို႔ လူေျပာမ်ားေနလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေရးရ္ (Ray)ကားေတြကို ၾကည့္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ႏွမလက္ေလ်ာ့ဟာ ေရးရ္ (Ray) ရဲ႕ ‘သည္ေဝါလ္ေအာ့ဖ္အဖူ’ (The world of Apu) ဆိုတဲ႕ ဇာတ္ကားရဲ႕ အေတြးအေခၚ ပိုင္းဆိုင္ရာ ၾသဇာလြမ္းမိုးေနရံုမက ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္ေတြမွာပါ တူညီေနတာေတြ႕ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေရးရ္(Ray) ကားေတြ ဆက္တိုက္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ျမန္မာရုပ္ရွင္ ဒါရိုက္တာတေယာက္ရဲ႕ ဇာတ္ကားေတြကို တစ္ခုၿပီး၊ တစ္ခု သတိရေနျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္က ဒါရိုက္တာ ေမာင္၀ဏၰပါ။ သမီးျဖစ္သူ ဝါႏု ဆီက တဆင့္ သူ႔ က်န္းမာေရး အေျခအေနကို ၾကားသိေနရတာေၾကာင့္လည္း အေၾကာင္းတခု ပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရိုက္ခဲ႔သမွ် ကားေတြ အားလံုးကိုျပန္ၿပီး တကားျခင္း စဥ္းစားတဲ႕အခါမွာ သူဟာ အင္မတန္ လြတ္လပ္စြာ ဒီဇာတ္ကားေတြကို ဖန္တီးခဲ့တာ သြားေတြ႔ရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားေကာင္းေတြ ဖန္းတီးခဲ့တဲ့ ဒါရိုက္တာမ်ားစြာ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ သက္တမ္း တေလ်ာက္မွာ ေပၚထြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ကားေကာင္း တကားေလာက္ ရိုက္ၿပီးလို႔ ေနာက္က ထုတ္ေဝသူေတြ ျပံဳလိုက္လာတဲ့အခါ သူတို႔ အရည္အေသြးကို မက်ေအာင္ ထိမ္းထားနိုင္တဲ့သူ ေတာ္ေတာ္ရွားပါတယ္။
ေဟာလီး၀ုဒ္ကားေတြစတိုင္ သံုးေလးကား ရိုက္လိုက္။ ေဘာလီး၀ုဒ္စတိုင္ သံုးေလးကား ရိုက္လိုက္။ ခုေတာ့ ကိုရီးယားကားေတြ ေခတ္စားေတာ့ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ပဲ ကိုးရီးယား ဇာတ္လမ္းေတြ ျမန္မာမွဳ ျပဳလိုက္နဲ႔ ႀကိတ္ေနၾကတဲ့ ေခတ္ႀကီးထိ ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းကို ကိုယ္ပိုင္စတိုင္နဲ႕ တသက္လံုး ရိုက္သြားခဲ့တာေတာ့ သူတေယာက္ပဲ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ စာေပနယ္မွာေတာ့ တသက္တာ စာေပဆု ဆိုတာမ်ိဴးေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတာေတြ ရွိေနပါၿပီ။ ရုပ္ရွင္နယ္မွာ တသက္တာရုပ္ရွင္ထူးခၽြန္ဆု ဆိုတာမ်ိဴးမ်ား ရွိခဲ့ရင္ေတာ့ သူ႔ကိုပဲ ေပးရပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာရုပ္ရွင္ ဒါရိုက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းနဲ႔ နာမည္ႀကီး သရုပ္ေဆာင္ေတြအေပၚ အားျပဳၿပီး ရုပ္ရွင္ကို ဖန္တီးတာမ်ားပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းေကာင္းရရင္ ရုပ္ရွင္ေကာင္းမယ္၊ သရုပ္ေဆာင္ေတာ္တဲ့ နာမည္ရ သရုပ္ေဆာင္ကို သံုးနိုင္ရင္ ကားေကာင္းထြက္မယ္လို႕ ရိုးရိုးသားသားပဲ လက္ခံထားပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္လံုးကို ဂရုမစိုက္ပဲ၊ သာမန္ဇာတ္လမ္းကိုပဲ ေရြးၿပီး သာမန္လူေတြကိုပဲ သူ႔ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ သရုပ္ေဆာင္ေစၿပီး ကားေကာင္းေတြကို ရိုက္ျပသြားပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ ဒါရိုက္တာ သက္တမ္းတေလ်ာက္မွာ ထုတ္ေ၀သူအႀကိဳက္ ငါးပြက္ရာ ငါးစာမခ်ဘဲ ကိုယ္ရိုက္ခ်င္တာကိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆး တကားၿပီးတကား ရိုက္သြားနိုင္တာဟာ သူ႔ရဲ ပင္ကိုယ္သဘာ၀ ေရာင့္ရဲနိုင္မွဳေၾကာင့္သာလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အထက္အခ်က္ေတြမွာ ဦး၀ဏၰဟာ ဆာစ္ရက္ဂ်စ္ေရးရ္ (Satyatjit Ray) နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး တူညီေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
သူ႕ပရိတ္သတ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားက ‘ပန္းေတြနဲ႕ေဝ’ ဆိုတဲ့ ကားနဲ႔ကို စြဲလန္းၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဖို႔ေတာ့ ‘ပန္းေတြနဲ႔ေဝ’ ကို ၾကည့္ရဘူးတဲ့ အခ်ိန္က အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝပဲ ရွိေသးတာမို႔ အဲဒီကား ထြက္ခ်ိန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္သားအရြယ္ေတြေလာက္ေတာ့ စြဲစြဲလန္းလန္း မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဇာတ္ကားအဖြင့္မွာ ေအာင္လတ္ အိမ္ကအထြက္မွာ အျပင္ေရာက္ၿပီးမွ ထီးျပန္ယူတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ဝတၳဳအဖြင့္က ဝါက်ေတြကို ေနာက္ခံလူတေယာက္က ဖတ္ေပးေနတဲ့ အသံနဲ႔ ရိုက္ျပတာကိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ၾကည္႔ဖူးခဲ့တဲ့ကားေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးျခားတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ ႏွစ္သက္ေနမိတာ မွတ္မိပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ လူငယ္ဘဝမွာ ရူးရူးမူးမူး စြဲလန္းခဲ့ဘူးတဲ့ ကား၊ ႏွစ္ကားကေတာ့ သူ႕ လံုးခ်င္း၀တၳဳကိုပဲ သူ႔ညီ ကိုရူပကို မင္းသားတင္ရိုက္တဲ့ ‘ခ်စ္တဲ့သူငယ္ေလ’ နဲ႕ ညီ - သုေမာင္ရဲ႕ ၀တၳဳကို ေက်ာ္ဟိန္း၊ ေမဝင္းေမာင္တို႔နဲ႕ ရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ ‘အခ်စ္သစ္ပင္’ တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တခု ထူးထူးျခားျခား သေဘာက်တာကေတာ့ သူ႔ကားေတြမွာပါတဲ့ ဇာတ္ပို႔၊ ဇာတ္ရံေတြရဲ႕ သဘာ၀ က်နမွဳပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စာေပနယ္က သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ျပည့္နဲ႔ သူ႔အေခၚ ဦးေလးေအာင္စိုး (ေခၚ) ဗဂ်ီေအာင္စိုးတို႔ဟာ သူ႔ဇာတ္ကားေတြရဲ႕ အဓိက ပင္တိုင္ေတြေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ေပေဖၚေပဖက္ေတြလို႔လဲ ေျပာလို႔ရပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ ထူးျခားတာကေတာ့ ေနာက္ခံ ဇာတ္၀င္သီခ်င္းေတြနဲ႔ ေနာက္ခံ တီးလံုးေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္ ထူးျခားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔လက္စြဲ ေတးေရးဆရာကေတာ့ ကြယ္လြန္သူ စႏၵရား ဦးလွထြဋ္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ သူ႔ ရုပ္ရွင္ကားေတြရဲ႕ ဇာတ္၀င္ သီခ်င္းေတြဟာ ဒီေန႔ဂႏၱ၀င္ သီခ်င္းေတြအျဖစ္ က်န္ေနရစ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ေႏွာင္းတေျမ႕ေျမ႕ ဇာတ္ကားမွာ ဇာတ္၀င္သီခ်င္း ပန္းဦးပန္မဲ႕သူ သီခ်င္းကိုဆိုဘို႕မွာ တျခားအဆိုေတာ္ မေခၚေတာ့ဘဲနဲ႔ ညီသုေမာင္ကို မင္းႀကိတ္ကြာဆိုၿပီး ခိုင္းရာက အဲဒီသီခ်င္းဟာ ျမန္မာ့အသံမွာ မၾကာခဏ လႊင္႔ရတဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့သလို၊ ညီ သုေမာင္လည္း အဆိုေတာ္ဘ၀ကို ေရာက္ရွိသြားေစခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ေမာင္္၀ဏၰ ကားေတြ ရံုတင္ရင္ မင္းသား ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အေရးမႀကီးပါဘူး၊ တစ္က ေအာင္ျပည့္နဲ႔ ဗဂ်ီေအာင္စိုးကို ၾကည့္ဘို႔ရယ္ စႏၵရားလွထြဋ္ ဇာတ္၀င္သီခ်င္းအသစ္ နားေထာင္ဘို႔ရယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ေျပးတာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီဆိုတာကို နားမလည္ပဲကို ႀကိဳက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဥပတိရုပ္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးေအာင္စိုး သရုပ္ေဆာင္မွဳေတြ ေတြ႔ရတာမို႕ ဒါရိုက္တာကိုပါ ေက်းဇူးတင္ေနတာပါ။
တကၠသိုလ္ ေရာက္လာေတာ့ ‘ပန္းေတြနဲ႔ေ၀’ကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အခါ ငယ္စဥ္ကလို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တန္းတနး္စြဲေတာ့သည္။ ၀တၳဳကို ျပန္ဖတ္ျဖစ္ျပန္သည္။ တကၠသိုလ္ ေငြစာရင္းဌာနမွာ အလုပ္တဲ့ အဘဦးေအးက ဦး၀ဏၰတို႔ ဦးေအာင္ျပည့္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ ဗရုတ္က်ပံုမ်ားကို မၾကာခဏ ေျပာေျပာျပတတ္သည္။ သူက “ပန္းေတြနဲ႕ေဝ - က ေကာင္းမွာေပါ႕ကြာ အဲဒါဒီေကာင့္ ကိုယ္ေတြ႔ခံစားခ်က္ အစစ္ကြ” ဟုဆိုသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတာဟုဆို၏။
ေနာက္ေတာတြင္းျပန္ ဥပေဒေက်ာင္းသား ဘ၀ကို ျပန္ရစဥ္က သီရိေဆာင္ အေဆာင္မွဳး ဆရာမႀကီးေဒၚသန္းႏြဲ႕ (သူ႔အေခၚမမႏြဲ႕)ေခၚ၍ အေဆာင္သို႔အသြား တေန႔မွာ သီရိေဆာင္မွာ ‘ပန္းေတြနဲ႕ေဝ’ကို ဗီဒီယိုကားအျဖစ္ ျပန္လာရိုက္ၾကသည္ကို ဆံုျဖစ္ခဲ့သည္။
ထိုမွစ၍ သီရိေဆာင္ကို အေျခတည္ခဲ့ေသာ ‘ပန္းေတြနဲ႔ေဝ’ ဇာတ္လမ္းက တကယ္လားဟု ေမးရာ ရီ၍ “ဒီေကာင္ အလကားေပါက္တတ္ကရ ေလ်ာက္ေရးထားတာ။ ဟိုကျဖင့္ ဘာမွေတာင္ သိတာမဟုတ္ဘူး” ဟုဆိုပါသည္။ ထိုအေျဖကို ေထာက္ျခင္းျဖင့္ ‘တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ’ ဟု ယူဆလိုက္ရပါသည္။ ဦးကိုေတာ့ ထိုကိစၥ ေမးမၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါ။
၁၉၈၆ ခုက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (လွိဳင္နယ္ေျမ) မွာ အနဳပညာအသင္း ရံပံုေငြအတြက္ ရုပ္ရွင္ျပၾကေတာ႔ သူ႔ ဇာတ္ကားတကားျဖစ္ေသာ ‘ခ်စ္ျခင္းငယ္ၿပိဳင္မယ္’ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေပးျပခဲ႕ဘူးသည္။ မင္းသားက အနဳပညာအသင္းသား။ ဓါတုေဗဒ ဘာသာအဓိကမွ စိန္ထြန္း (ခ) မိုးမင္း။ ထိုအခိ်န္ စိန္ထြန္းက ဇာတ္ ၀င္မကေသး။ အသင္းမွာ ဆံုတိုင္း သူ႔ရုပ္ရွင္ရိုက္ကြင္းမွာ ဦး၀ဏၰက ဘယ္ပံုညြန္ၾကားပံုေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေဖါက္သည္ခ်သည္။ ဒီဇာတ္ကားတြင္ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနေသာ အခ်က္မွာ မင္းသမီးမို႔မို႔ျမင့္ေအာင္က နိုင္ငံကိုယ္စားျပဳ ဂြ်မ္းဘားမယ္။ ေနာက္ဆံုးခ်စ္သူ၏ အထင္လြဲမွဳကို ခံရခ်ိန္မွာ ဂြ်မ္းဘားေလ့က်င့္ရင္း မ်က္ရည္က်ေသာ အခန္းမွာ မင္းသမီးကို ကင္းၿမီးေကာက္ ေထာင္ေနရင္းက အနီးကပ္ရိုက္ခ်က္ျဖင့္ မ်က္ရည္က ပါးေပၚ စီးက်ရမည့္ အစား ေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနသျဖင့္ နဖူးျပင္ေပၚ ျဖတ္စီးက်ေစၿပီးရိုက္ကူးထား၏။ အင္မတန္ သရုပ္ေဆာင္ ပိုင္လွပါသည္ဆိုေသာ မမို႔ပင္လ်င္ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္ဆို၏။
‘ေႏွာင္းတေျမ႕ေျမ႕’ ဇာတ္ကားကေတာ့ တကယ္ပင္ ‘ေႏွာင္းတေျမ႕ေျမ႕’ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ‘ကား’ဟုပင္ ဆိုခ်င္ပါသည္။ ဗိုလ္စိုးနိုင္အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေသာ ဦးသုေမာင္တေယာက္ သူ႔အထက္အရာရွိ ေဇာ္လြင္ဆီက အထြက္ကို ခ်စ္စိတ္မႊန္ လမ္းေပၚက ဘီယာဗူးခြံကို မာန္ၿပီးကန္ကာ ဂ်စ္ကားဆီ ဂ်စ္ကန္ကန္ ေလွ်ာက္သြားပံုကို ယေန႔ထိ အမွတ္ရေနမိပါသည္။
ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တိုင္ သူ႔ဗီဒီယို ကားတခ်ိဴ႕မွာသရုပ္ေဆာင္ခြင္႔ရ လူခ်င္း ရင္းႏွီသြားခ်ိန္မွေတာ့ သူက ဦးေအာင္စိုးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဴးစံုကို ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ လက္၀ါးသာသာေလာက္သာ ရွိတဲ့ စကၠဴေလးေပၚမွာ ခဲတံနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလး တစ္ခ်ပ္ ယူျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေက်ာဘက္မွာပဲ ခဲတံနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာေလးကို ေတြ႔ရပါတယ္။ စာက ….
“၀ဏၰႀကီး ပန္းခ်ီဆိုတာ စာရြက္ေပၚေရးေရး၊ ကင္းဘတ္ေပၚေရးေရး၊ ဆီေဆးနဲ႔ ေရးေရး၊ ခဲတံနဲ႔ ေရးေရး၊ လက္ရာေကာင္းဘို႔က အဓိက။”
ေအာင္စိုး။
အဲဒီလက္ရာေလးကို ဦး၀ဏၰက မွန္ႏွစ္ခ်ပ္ ၾကားထဲ ညွပ္ေဘာင္သြင္းၿပီး ရိုရိုေသေသ သိမ္းထားပါတယ္။ ဒီလို ပန္းခ်ီအႏုပညာကို ျမတ္နိုးတတ္တဲ့ ေသြးက သမီးႀကီး၀ါႏုဆီ ပါလာပံု ရပါတယ္။ သမီး၀ါႏုဟာ စာေရးဆရာမ တစ္ဦးသာမက ႏိုင္ငံတကာ အႏုပညာျပပြဲေတြထိ ထိုးေဖါက္ၿပီး ျပပြဲေတြ လုပ္တဲ့အထိ ေအာင္ျမင္တဲ့ ေခတ္ေပၚ ပန္းခ်ီဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဦး၀ဏၰနဲ႔ ကားရိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ သရုပ္ေဆာင္ဆီက အေကာင္းဆံုး သရုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ရေအာင္ေစာင့္ယူ ရိုက္တတ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ျမန္မာဒါရိုက္တာေတြမွာ ဇာတ္ေကာင္တဦးကို ဇာတ္ကြက္ တခုအတြက္သူတို႔ သရုုပ္ေဆာင္ေပးေစခ်င္တဲ့ အမူအယာ၊ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ နဂိုကထဲက ရွိေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီ အမူအယာမ်ိဴး ရခ်င္တယ္ဆိုတာ တခါတည္း ေျပာထားပါတယ္။ တခ်ိဴ႕ ဒါရိုက္တာေတြဆို ျမန္ေအာင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အရင္ နမူနာ သရုပ္ေဆာင္ ျပတတ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီတိုင္း လုပ္ေပးဘို႔ပါ။
ဦး၀ဏၰ နည္းကေတာ့ ဇာတ္ညြန္းကို ဖတ္ခိုင္းၿပီး သရုပ္ေဆာင္ကို အမူအယာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ၾကည့္ေစပါတယ္။ တခါတရံ တစ္မ်ိဴးမက သံုးေလးမ်ိဴး လုပ္ခိုင္းၾကည့္ၿပီး သူက ေအးေဆး ၾကည့္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သရုပ္ေဆာင္ လုပ္သြားတဲ့အထဲက သူအႀကိဳက္ဆံုးဟာကို ေျပာၿပီး ဒါမ်ိဳး လုပ္ေပးပါလို႔ ခိုင္းတတ္တာမို႔ သရုပ္ေဆာင္ကို လြတ္လပ္မွဳအျပည့္ ေပးထားတဲ့နည္းကို သံုးပါတယ္။ ရိုက္ကြင္းမွာ သူေဒါသထြက္လို႔ ေအာ္တာ၊ ေငါက္တာမ်ိဳးေတာ့ တခါမွ မေတြ႔ဘူးပါဘူး။
မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ကိုမင္းလူရဲ႕ မင္းမဆိုးပါဘူး ၀တၳဳကို ရိုက္ၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကို မင္းသားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေနရာက သရုပ္ေဆာင္ေပးဘို႕ ေခၚပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက သေဘာက်ေနတဲ့ ၀တၳဳထဲမွာ ဇာတ္ေကာင္တေကာင္အေနနဲ႔ ပါခြင့္ရမွာျဖစ္လို႔ ၀မ္းသာသြားပါတယ္။ ၀တၳဳထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ဇာတ္ရုပ္က နာရီျပင္သမားပါ။ ဒါေပမဲ႔ “ေဟ႔ေကာင္ငထိန္ မင္းက ပန္းခ်ီဆရာပဲ ပန္းခ်ီဆရာ လုပ္လိုက္ ေဆးဘူးေတြပါ ယူခဲ့” ဆိုၿပီး ဇာတ္၀င္ခန္းထဲမွာ မင္းသားနဲ႔ စကားေျပာရင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ပန္းခ်ီတစ္ကား ဆြဲခိုင္းပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရွဴတင္မန္ေနဂ်ာက ကိုမင္းလူ ရယ္စရာေမာစရာ ဝတၳဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ ကိုပေတးပါ။ ‘ပေတးမွာ ရာဇ၀င္ရွိတယ္’ ဟူ၍ စာေရးဆရာ ကိုမင္းလူ ကိုယ္တိုင္ တခုတ္တရ စာဖြဲ႕ရေသာ ကိုပေတးကို ဦး၀ဏၰ ရူတင္မန္ေနဂ်ာ အျဖစ္ေတြ႔ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူ႔ အရည္အေသြးတို႔ ေတြ႔ရေတာ့မည္ေပါ့။
ဇာတ္လမ္းအရ မင္းသားက သာမန္ လက္လုပ္လက္စားထဲက။ မင္းသမီးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ၿပီးကာမွ မင္းသမီးဆီ ဆိုင္ကယ္တစီးႏွင့္ ေနစဥ္လာရစ္ေနတဲ့ ေကာင္ကိုၾကည့္ၿပီး အလိုလို သိမ္ငယ္စိတ္၀င္ကာ အဆက္ျဖတ္ဘို႔ ေျပာသည့္ဇာတ္။ ေလးရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ မင္းသား စိတ္အားငယ္ေအာင္ ဆိုင္ကယ္ႀကီးနဲ႔ အရွိန္အ၀ါလာျပေသာ အခန္းမ်ားရိုက္မည့္ေန႔။
ကိုပေတးကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ မၾကာခင္ ရူတင္ကားျဖင့္ ေရာက္လာသျဖင့္ ဦး၀ဏၰက ဆိုင္ကယ္ရလာၿပီလား ေမးသည္။ ရခဲ့ၿပီအကိုဆို၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ‘စူပါကပ္’ ဆိုင္ကယ္ေလး။ ဦး၀ဏၰ ဇနီးက စ၍ ပေတးတို႔ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ အစခ်ီကာ မင္းသား အပါအ၀င္ ကင္မရာမင္း မက်န္ တေယာက္တေပါက္ ေျပာဆို အျပစ္တင္သံမ်ား ညံထြက္သြားသည္။ ဦး၀ဏၰကိုၾကည့္ေတာ့ ရီခ်င္သည့္မ်က္ႏွာကို မနည္းတည္ထားပံုရသည္။ တစ္လံုးမွ စကားမဆို။
ဒီေနရာမွာ ရိုက္ကြင္းအတြက္ တလြဲလုပ္ခဲ့၍ စိတ္ဆိုးသည္ထက္ ကိုပေတး တေယာက္ မစဥ္းမစား တလြဲလုပ္တတ္ပံုကို စာဖြဲ႕ခ်င္ေနပံုရသည္။ ျပာျပာသလဲ ေျပးကာလြားကာ သြားရွာေနေသာ ကိုပေတးကို တေနကုန္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ အားလံုး တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို သူက သေဘာက်ေနသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာ ေဒါသကို မေတြ႕ရ။ ကိုပေတး၏ ေရွးအခါက တလြဲလုပ္ခဲ့ပံုမ်ားကို ျပန္ေျပာျပရင္း သူ႔ မန္ေနဂ်ာကို ေစာင့္ေနေလသည္။
တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ကိုရူပကို မင္းသားတင္ရိုက္ေသာ ကားတကားအတြက္ ငွါးသျဖင့္ လိုက္သြားခဲ့ဘူးသည္။ ရြာကို အေျခခံေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္၍ တညင္ဘက္ကူးကာ အိမ္ႀကီးတလံုး ကိုငွါးၿပီး သူအပါ၀င္ အဖြဲ႕သားအားလံုး ရက္ရွည္တည္းကာ ရိုက္ၾကသည္။ သူ႕မိတ္ေဆြရင္းျဖစ္ေသာ ကာတြန္းျမင့္ေဆြက အားလံုးစီစဥ္ေပးသည္။ သူကလည္း သူ႕အကိုလို ခ်စ္ေသာ ဦးသက္ေနာင္၊ ပန္းခ်ီ ဦးေဖသဏ္းတို႔ကိုပါ ေခၚလာကာ တဖြဲ႕ႀကီး တည္းၾကသည္။ ညေနတိုင္း ကာတြန္းဦးျမင့္ေဆြက ေရာက္လာၿပီးအိမ္မွာ ၀ိုင္းဖြဲ႕ၾကသည္။
ဦးျမင့္ေဆြက တညင္ၿမိဳ႕နယ္ NLD ပါတီ အမာခံ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သျဖင့္ စကား၀ိုင္းက အလြန္ အေၾကာင္းအရာ စံုေတာ့သည္။ ဇာတ္ကားက သူရိုက္သမွ်ထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္ ထူးျခားေသာ ဇာတ္ျဖစ္သည္။ မင္းသားလုပ္သူက သူ႔အကိုကို သတ္သြားေသာ ဓါးျပတစ္ဦးကို ရွာေဖြ ေဖၚထုတ္ေသာဇာတ္လမ္း။ ဓါးခုတ္ခန္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါသည္။ အဓိက ဓါးခုတ္ခန္းအတြက္ ေနၾကာပန္းခင္းႀကီး တစ္ခင္းကို ၀ယ္လိုက္သည္။ ထိုေနၾကာခင္းႀကီးမွာ ဓါးခ်က္ေၾကာင့္ ေနၾကာပြင္က ေတြေဖြးကနဲ လြင့္တက္သြားပံုေတြ၊ ပန္းပြင့္ေတြ ဓါးႏွင့္ ပိုင္းခ်က္ေတြ သပ္သပ္ရိုက္ယူသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မင္းသား၊ လူၾကမ္း သိုင္းပညာစြမ္းျပ တိုက္ခန္းေတြသာ ၾကံဳဘူးေသာ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆန္းသည္။ မင္းသားနဲ႔ လူၾကမ္းအစား မင္းသားနဲ႕ ကင္မရာ၊ လူၾကမ္းနဲ႔ ကင္မရာ လွဳပ္ရွား တိုက္ခိုက္မွဳေတြ လုပ္ရိုက္ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္တသက္ ၾကည္႔ဘူးေသာ သူ႔ကားမ်ားႏွင့္ ကြာျခားလြန္းသည္မို႔ ညေနစကား၀ိုင္းမွာ ….
“ဦး .. အလြမ္း၊ အခ်စ္ကားေတြ ရိုက္ရတာပ်င္းလို႔ ဓါး ဖိုက္တင္ကို ရိုက္ၾကည့္တာလား” ဟု ေမးမိသည္။
သူေရာ သူနဲ႔အတူ တေလ်ာက္လံုး အတူတည္းေနေသာ ဦးသက္ေနာင္၊ ဦေဖသဏ္းတို႕ကၿပံဳးသည္။
“အမွန္က၊ ငါက ဓါးကား စရိုက္တာကြ” ဟုဆို၏။
ကြ်န္ေတာ္ သိထားတာက “ကတၱီပါဘိနပ္စီး”။ အဲဒီအခိ်န္က သူ႔ အသက္က ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္။ ဆရာ ေမာင္သာရဆီ ၀တၳဳသြား၀ယ္ေတာ့ ပထမေတာ့ ရုပ္ရွင္ရိုက္ရန္ မျဖစ္နိုင္ဟု ၀တၳဳေရးဆရာက ယူဆ၍ ၀ယ္မရခဲ့။ ထိုအသက္အရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ရုပ္ရွင္တကားရိုက္ရန္ ေငြဘယ္သူက ထုတ္ေပးခဲ့ပါသလဲ။
သူ ရုပ္ရွင္စက္ အလုပ္သမား ဘ၀ စ၀င္ ကတည္းက ဦးသက္ေနာင္နွင့္ အတြဲျဖစ္လာသည္။ ညီအကိုလို သူငယ္ခ်င္းလို။ ဦးသက္ေနာင္က သက္ေနာင္ ျဖစ္ေနႏွင္႔သည္။ ဒီလိုနွင့္ ရုပ္ရွင္တကားကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ဒါရိုက္တာ လုပ္ရိုက္ၾကဘို႔ လုပ္သည္။ သက္ေနာင္က ဒါရိုက္တာနာမည္ ခံမည္။ ဦး၀ဏၰက ဇာတ္ညြန္းေရးဆရာအျဖစ္ နာမည္ခံၾကသည္။ သို႔ေသာ္အမွန္ တကယ္ ရိုက္ၾကရာမွာေတာ့ တာ၀န္သိပ္မခြဲ။ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူရိုက္ၾကမွာ။
ထိုအခိ်န္က ျမန္မာရုပ္ရွင္မ်ားတြင္ သတ္ခန္း ပုတ္ခန္းမ်ားတြင္ သာမာန္ လက္သီး အျပန္အလွန္ ထိုးၾကၿပီး ဒိုင္ဗင္ထိုးၾက။ ဒါမ်ိဳးသာရွိေသးသည္။ သူတို႔က ေဟာင္ေကာင္ သိုင္းကားမ်ားကို ၾကည္႔ကာ ထိုဇာတ္ကားမ်ိဳး ရိုက္ၾကည့္ဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ဇာတ္ကားနာမည္က ‘သိုင္းသမား’။
ျမန္မာ့ရိုးရာ သိုင္းပညာ ေဖၚထုတ္မည္။ ဘာညာဘာညာနဲ႕ လုပ္လို္က္ေတာ့ ရိုက္ခြင့္ေတာ့ ရလာၿပီ။ ေငြကမရွိ ထုတ္ေ၀သူလည္း မရွိ။ အေဖ‘သာဓု’ကို ႏွစ္ေယာက္ အပူကပ္ၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ အေၾကြးရသည္။ သို႔ႏွင့္ သရုပ္ေဆာင္ေပးမည့္ မင္းသား၊ မင္းသမီး အားလံုးကို အေၾကြးလိုက္ ေမတၱာရပ္ခံသည္။ ရ၏။ အလုပ္သမားခေတြအတြက္ ေငြေခ်းရတာေတြ ပါေသးသည္။ ဘယ္သူေတြဆီက ဆိုတာေတာ့ သိပ္မမွတ္မိေတာ့။
သို႕ႏွင့္ ‘သိုင္းသမား’ ဇာတ္ကားႀကီးကို ရိုက္ၾကသည္။ အေရးႀကီးဆံုးက ေျမတြင္းေအာင္း၍ သမထက်င့္စဥ္ေတြ ပါသည္။ အဲဒီကေန ေျမေပၚ ခုန္ပ်ံ တက္လာတာေတြ။ ငွက္ေပ်ာရြက္ေတြေပၚ ခုန္တက္တာေတြ။ သမထက်င့္ရင္း အၾကားအာရံုေတြရ မ်က္စိမွိတ္ရင္း ပ်ံ၀ဲလာေသာ ဓါးေျမွာင္ကို လက္နဲ႔ဖမ္းတာေတြ၊ အိမ္ေခါင္ေပၚ ေနာက္ျပန္ ခုန္တက္သြားတာေတြ။
ေျမတြင္း အနက္ႀကီးထဲ ဆင္းၿပီး သမထက်င့္ေနသည္ကို တြင္းထိပ္ကေန ဆရာႀကီးက လာၿပီး သင္ၾကားခန္းအတြက္၊ ကင္မရာကို တြင္းထဲ မထည့္ဘဲ၊ ကင္မရာ ထိပ္တြင္ ၾကက္ေတာင္ အားကစားသမားမ်ား ၾကက္ေတာင္ထည့္တဲ့ စကၠဴဘူး ကိုဖင္ေဖါက္ၿပီး မွန္ဘီလူးေရွ႕မွာတပ္ၿပီး ကင္မရာကို ပက္လက္လွန္ ရိုက္လိုက္ရာ အမွတ္မထင္ ေအာင္ျမင္သြားသည္။ တြင္းႀကီး တူးၿပီးဆင္းရိုက္စရာ မလိုေတာ့ပဲ လိုခ်င္ေသာ အရုပ္ေတြရခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ အခက္အခဲ မ်ိဴးစံုကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ရံုတင္ရက္ ေရာက္လာသည္။ သတင္းစာထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ေၾကာ္ညာထည့္၏။ ပံုမွန္အားျဖင့္ မင္းသား၊ မင္းသမီး ဇာတ္၀င္ခန္း ဓါတ္ပံု ပန္းခ်ီပံုမ်ား ထည့္သည့္အစား သတင္းစာမ်က္နွာ ေအာက္ေျခအျပည့္ ‘သိုင္းသမား’ ဆိုေသာ စာလံုးႀကီး တစ္ခုကိုသာ ေဖၚျပထားခဲ႔သည္ ဆို၏။
ရံုမွာ ပထမဆံုးျပသည့္ ေန႔။ ရံုျပင္ကေန စိတ္၀င္စားစြာ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ပရိတ္သတ္က ဘယ္လို တုန္႔ျပန္မလဲ။ ရံုက ထြက္လာသူမွန္သမွ် ဆဲဆိုထြက္လာသည္။ ‘သိုင္းသမား’ ဆိုလို႔ လာၾကည့္တာ ဘာသိုင္းစြမ္းမွလည္း မျပ၊ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေပါက္တက္ကရ ကားဟု တညီတညြတ္တည္း မွတ္ခ်က္ခ်ၾကသည္။
ျပာယာခတ္သြားသည္။ မည္သို႔ ျဖစ္သနည္း။ ေနာက္ဆံုး ဦးသက္ေနာင္က ေမးသည္။
“မင္း . စပါယ္ရွယ္ အခန္းစဥ္ေတြ ထည့့္ဆက္လိုက္ရဲ႕လား”
“ဟိုက္… ျပသနာကို သိၿပီ။”
ရုပ္ရွင္သေဘာအရ ငွက္ေပ်ာပင္ေပၚ ခုန္တက္ခန္း၊ အိမ္ေပၚ ေနာက္ျပန္ တက္ခန္း၊ တြင္းထဲက သမထတန္ခိုးနဲ႔ တက္လာခန္းေတြကို တကယ္ရိုက္တဲ့အခါ တြင္းထဲ ခုန္ခ်ခိုင္းၿပီး ရိုက္ကာ။ ကားဆက္တဲ့အခါမွ ဖလင္ကို ေျပာင္းျပန္ျပန္ကာ ဆက္ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွ အေပၚျပန္တက္တာ ျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္ ကားဆက္ေသာအခါ လြယ္ကူေစရန္ ေျပာင္းျပန္လွန္ဆက္ရမည့္ အပိုင္းေတြကို သပ္သပ္ ဖယ္ထားၿပီးေနာက္မွ ဆက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ႔ၿပီးကာမွ ေမ႔က်န္ခဲ့ေလၿပီ။
ခ်က္ခ်င္း နွစ္ေယာက္သား ၀ုန္းဆို အငွါးကားတစ္စီးကို တားၿပီး ဖလင္ဘူးေတြ ထားတဲ့ ကားဆက္ခန္းကို ေျပးၾကရသည္။ ဖလင္ဘူးေတြတင္ကာ ရံုဆီ အတင္းေျပးလာ။ ရံုေရာက္ေတာ့ ေနာက္တပြဲကို စျပခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီ။ ျပစက္ခန္းထဲ အတင္း၀င္ၿပီး ဖလင္ဘူးေတြ ဖြင့္ကာ မီးေမွာင္ေမွာင္ၾကား မ်က္စိ အတင္းၿဖဲၾကည့္ကာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ အပိုင္းေတြကို ၀ရုန္းသုန္းကား ဆက္ၾကသည္။ ပထမတပိုင္းၿပီးသည္ႏွင့္ စျပရင္း က်န္အပိုင္းေတြကို ဆက္ေနဆဲ ပရိတ္သတ္ဆီက ရီြးကနဲ လက္ေခါက္မွဳတ္ၿပီး လက္ခုတ္တီးသံေတြ ၾကားရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အားတက္သြားၿပီး က်န္အပိုင္းေတြကို ဆက္ဆက္၊ ျပျပ ျပခဲ႔ရသည္။
ေခြ်းတလံုးလံုးၾကား အားလံုး ျပၿပီးသြားမွသာ သက္ျပင္းခ်ရသည္။ ထိုပြဲ ၿပီးကတည္းက ပြဲတိုင္း ရံုျပည့္ေတာ့သည္။ ရံုတင္ၿပီး ေငြေတြ သြားထုတ္ေတာ့ ေငြထုတ္ႀကီးကိုယူ ေၾကြးစာရင္းကို ယူကာ ေၾကြးရွင္အားလံုးကို ဒဂုန္ဘားကို ၾကြခဲ့ပါရန္ ဖိတ္ခဲ႔သည္။
ဒဂုန္ဘားေရာက္ေတာ့ ပထမဆံုး ဘားထဲ ေသာက္ေနသူအားလံုး ‘ယေန႔ည ေသာက္သမွ် သူတို႔ေပးမည္’ ဟု အရင္ ေၾကညာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲေပၚ ေငြထုပ္ခ်ကာ ေပးစရာရွိသူေတြကို တစ္ဦးခ်င္း စာရင္း ရွင္းေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ဆံုး တယာက္တလွည့္ ထုတ္သံုးခဲ႔သည္မ်ားကိုေတာ့ နွစ္ဦးလံုး မမွတ္မိေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးက်န္ေသာ ေငြကို တစ္ေယာက္တစ္၀က္ ခြဲယူလိုက္ၾကသည္ ဆို၏။
ထိုပထမဆံုး ေငြေၾကးအရ ေအာင္ျမင္မွဳေၾကာင့္ သူ႔ပထမဆံုးကား ‘ကတၱီပါဘိနပ္စီး၊ ေရႊထီးေဆာင္း’ ေျခလွမ္းကို စလွမ္းႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ခြန္ႏွစ္စဥ္ အလြမ္းကားမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ တသက္ ေမ႔မရေသာ ရုပ္ရွင္တကား ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ၀တၳဳဘ၀ကပင္ စြဲလန္းႏွစ္သက္ ခဲ့ရၿပီး ရုပ္ရွင္အျဖစ္ ရုိက္ကူး ရံုတင္ခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေတာတြင္းကာလ ခရီးၾကမ္းမ်ားကို ျဖတ္သန္းေနရခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ၾကည့္ခြင့္ ရသည္ကလည္း မေမ့နိုင္စရာ။ ေတာထဲတြင္ ျပသနာမ်ိဴးစံု ႏိွပ္စက္မွဳ ၾကံဳေတြ႕ၿပီး ေနာက္ဆံုး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထြက္ေျပးၾကသည္။ တရုတ္နယ္ထဲတြင္ အင္မတန္ ၾကင္နာ သနားစိတ္ရွိေသာ တရုတ္ရဲမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဖမ္းေခၚသြားကာ ေနာက္ေန႔ ညႀကီး ေလာ္လီကားျဖင့္ နယ္စပ္ရွိ ျမန္မာစစ္တပ္ လြယ္ဂ်ယ္စခန္းမွာ သြန္ခ်လိုက္သည္။ ျမန္မာစစ္တပ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ထိပ္တံုးမ်ားႏွင့္ ႀကိဳဆို၏။ ေတာ္ေတာ္ အေျခအတင္ေတြ ေျပာၾကၿပီးမွ မင္းတို႔ကို အလင္း၀င္ အဆင့္ ေပးမည္ဆိုကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထိမ္းအမွတ္ ျမန္႔မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကား ျပမည္ဆိုကာ တီဗီႀကီးထုတ္လာ၏။
မၾကည့္ရတာ ၾကာသည့္အထဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ကားဆု ရရွိခဲ့ေသာ ခြန္ႏွစ္စဥ္အလြမ္း။ အေကာင္းဆံုး ဆုရခဲ့စဥ္က ပံုရိပ္တခ်ိဴ႕လည္း ၾကည့္ခြင့္ရသည္။ ထိုဇာတ္ကားသည္ တကယ္ေတာ့ သမိုင္းတြင္ နို္ုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား တစ္ေယာက္ကို ေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္ေစခဲ့ေသာ ရုပ္ရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဇာတ္ကား၏ ၀တၳဳေရးဆရာ မင္းလူမွာ ထိုအခ်ိန္က နာမည္ေက်ာ္ေသာ ‘ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ’ ကဗ်ာမွ အင္မတန္ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ သေရာ္ေတာ္ေတာ္ စာသားမ်ားေၾကာင့္ အမ်က္ေတာ္ရွခံရကာ ႀကံေဖၚႀကံဖက္ ေပဖူးလႊာ အယ္ဒီတာ ကိုမ်ဴိးျမင့္ညိမ္းႏွင့္ အမွဳတြဲၿပီး ေထာင္ ၇ ႏွစ္ စံျမန္းေနရခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ အထင္အရ ကိုေရႊဆင္ဆာအဖြဲ႕ေရာ အကယ္ဒမီ ေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕၀င္မ်ားသည္ ထိုအခ်က္ကို ေမ႔ေလ်ာ့ေနခဲ့၍သာ ဤကားကို ေရြးခ်ယ္ရဲခဲ့သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ ထိုကားမွာ မင္သားဆု၊ ဒါရိုက္တာဆု၊ ဆုေတြ မ်ားစြာ ခ်ိတ္ခဲ့သည္။ ဆုရပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ မင္း ပရိတ္သတ္ စံုညီေသာ ပြဲအလယ္ ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာၾကားခိ်န္ မွာေတာ့စင္ေပၚမွာက သူနွင့္ မင္သားဆုရထားသည့္ ဦးသုေမာင္။
ဆု မရေသာ္လည္း ဇာတ္ကားတြင္ ပါခဲ့သည့္ ကိုရူပတို႔ကလည္း ခမ္းမအလယ္မွာ။ ညီအကိုေတြ ပြဲျဖစ္ေနခ်ိန္။ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာဘို႔အလွည့္ က်ခိ်န္က်မွ သူက တကယ္ေတာ့ ဒီဇာတ္ကား ခုလို ဆုေတြတသီႀကီး ဆြတ္ခူးနိုင္ခဲ့တာဟာ ၀တၳဳေရးဆရာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ၀တၳဳကို ေရးခဲ႕ စာေရးဆရာကို အထူး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္ဆို ေျပာလိုက္မွ အားလံုး ေျပးသတိရလိုက္ၾကသည္။ ၀တၳဳေရးဆရာ မင္းလူက ေထာင္ထဲမွာ။ ဆုေပးပြဲမွာ ထိုင္ေနသူက ထိုေခတ္ လူငယ္မ်ား ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ေခၚေလ့ရွိေသာ မမညြန္႔ (ေခၚ) ဗိုလ္ခင္ညြန္႔က ရွိေနခ်ိန္။ တကယ္ပဲ ဂရုဏာရွိလို႕ပဲလား အရွက္ေျပ ထန္းလ်က္ရည္ပဲလားေတာ့ မသိ ကိုမင္းလူတစ္ေယာာက္ ေနသားေစ့ေအာင္ မေနလိုက္ရပဲ ေထာင္မွ ျပန္လြတ္လာနိုင္ခဲ့ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုယ္တိုင္က ခြန္ႏွစ္စဥ္တန္း၍ လြမ္းေစခဲ႕ ေသာအလြမ္းဇာတ္ တပုဒ္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။
သ႔ူစာမ်ားမွာေတာ့ ေမာင္စိန္ေသာင္း ၀တၳဳတို စီးရီးကို စြဲလန္းခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ အင္း၀ ေက်ာင္းေဆာင္သား ဘ၀ စာဖတ္၀ါသနာ တူၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးက ဦး၀ဏၰကို ကေလာင္နာမည္ကို မေခၚ ေမာင္စိန္ေသာင္းဟုသာ ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲျဖစ္ခဲ့သည္အထိ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေပၚ သူ႕၀တၳဳမ်ား လြမ္းမိုးခဲ့သည္။ ရုပ္ရွင္အျဖစ္ ထြက္လာေတာ့ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေျပးသြားၾကည့္ခဲ့ရသည္။
ပထမဆံုး သိခ်င္သည္က ဒီ၀တၳဳတိုေလးေတြကို ဒီလူ ဘယ္လိုလုပ္ ရုပ္ရွင္လုပ္မွာလဲ ဆိုတာ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူေမြးေန႕မွာ လက္ေဆာင္ မေပးနိုင္လို႔ လက္ေဆာင္ဘူးေလးထဲမွာ ေတာင္းပန္ေသာ စာေလး တေစာင္ကို ထည့္၍ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးခဲ့သည္ကို စြဲေနသည္။ အင္မတန္ ရိုးၿပီး လွပေသာ စိတ္ကူးေလး ျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ဆံုး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ သူ႕အေရးအသားမ်ားမွာ ကိုတာ၏ ခ်င္းတြင္း မဂၢဇင္း၌ ေရးသားေနဆဲ ငယ္စဥ္က ခ်င္းတြင္းျမစ္ေၾကာင္းကို ေယာကၡထီးျဖစ္သူႏွင့္ ဆန္တက္ခဲ့ေသာ ‘သူလို၊ ကိုယ္လို ေမာင္၀ဏၰ’ ခရီးသြား အေတြ႕အၾကံဳမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ခ်င္းတြင္း မဂၢဇင္း ေရာက္လွ်င္ ပထမဆံုး မ်က္ႏွာဖံုးပံုကို ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဦး၏ သမီးျဖစ္သူ ၀ါႏု ႏွင့္ သားမက္ေတာ္ ပန္းခ်ီထြန္း၀င္းေအာင္တို႔၏ contemporary art လက္ရာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ေဖၚျပေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ သူ႕ခရီးသြားအေတြ႕ အၾကံဳကို ‘စ’ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အလယ္ပိုင္းအထိ လစဥ္ ေရးေနခဲ့ၿပီး ရပ္သြားသည္။ ေနာက္ဆံုး ေဆာင္းပါး၌ ခႏၱီးၿမိဳ႕ ကမ္းနားဆိပ္မွာ ၁၉၈၂ ႏွစ္ ေလာက္က အသိကလည္းမရွိ ဘယ္တည္းရမွန္းမသိဘဲ ေယာင္နနႏွင့္ အိပ္ယာလိပ္ေလး ဖင္ခုထိုင္ေနစဥ္ လူတေယာက္က လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္လုပ္ကာ “ခင္ဗ်ား ကို၀ဏၰ မဟုတ္လား၊ ကြ်န္ေတာ္ခုပဲ ခင္ဗ်ား အင္တာဗ်ဴးပါတဲ့ ေပဖူးလႊာ မဂၢဇင္း ဖတ္လာတာ” ဆိုကာ ၀မ္းသာအားရ အိမ္ေခၚ သြားသျဖင့္ တည္းခိုစရာ ရခဲ့ပံုတို႔ကို လြမး္ဖြယ္ရာ ေရးထားတာ ဖတ္ရသည္။ ဤေဆာင္ပါးမွာ ေနာက္ဆံုး ဖတ္ခဲ့ရေသာ သူ႕အေရးအသား ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ဆံုး ၾကည့္ခဲ့ဘူးေသာ သူ႕ရုပ္ရွင္မွာေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ‘ဓါတ္ခဲ’ ျဖစ္ပါသည္။ ဓါတ္ခဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းသားဘ၀ မဂၢဇင္း၀တၳဳ အျဖစ္ ဖတ္ရၿပီး ကတည္းက စြဲလန္းခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ဟီးရိုးျဖစ္ပါသည္။ ကံအေၾကာင္း မလွစြာပင္ ရုပ္ရွင္အျဖစ္ အသက္သြင္း ေအာင္ျမင္စြာ ရံုတင္ျပသေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရ အထူးဧည့္သည္ေတာ္ အေနျဖင့္ နရသိန္မွာ ဇိမ္ယစ္ေနရခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ ၾကည့္ခ်င္ ေ၀းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ လြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ ဓါတ္ခဲမွ ဇာတ္ေကာင္တဦးျဖစ္သူ ကိုသူရအိမ္ ေသာင္တင္ေနခ်ိန္မွာ အားပါးတရ ၾကည့္ခြင့္ရခဲ႕ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္လြန္းေသာေၾကာင့္ လန္ဒန္ေျပာင္းလာၿပီး ၂၀၀၇ ေလာက္က ကိုသူရက လူၾကံဳျဖင့္ စီဒီျဖင့္ ကူးၿပီး ဓါတ္ခဲကို ဘိလပ္ေရာက္ေအာင္ပို႔ လိုက္သျဖင့္ မၾကာခဏ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဓါတ္ခဲ ဇာတ္ကား၏ ထူးျခားမွဳကေတာ့ ေလာကအေခၚ ‘စူပါ မင္းသားပါမွ ရုပ္ရွင္ကား ျဖစ္သည္’ ဟု ယူဆကာ စူပါမင္းသားမ်ားကို လိုက္မ ေနရခိ်န္မွာ စူပါတေယာက္မွ မပါဘဲ ရဲရဲရင့္ရင့္ စိန္ေခၚ ရိုက္ကူးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ထူးျခားမွဳက သံုးႏွစ္ေက်ာ္ သရုုပ္ေဆာင္ခြင့္ ပိတ္ထားခံရသည့္ နိုင္ငံေက်ာ္ လူရႊင္ေတာ္ ဇာဂနာကို ဓါတ္ခဲ ဇာတ္ကားတြင္ ေဗဒင္ဆရာ ဦးဖိုးေဗ်ာ့အျဖစ္ ပရိတ္သတ္ ျပန္ေတြ႔ရျခင္း။ ဓါတ္ခဲကို ၾကည့္ၿပီး တ၀ါး၀ါး သေဘာက်ေနရေသာ္လည္း ဓါတ္ခဲဇာတ္ကားသည္ ၿမိဳ႕မက်၊ ေတာမက် လက္လုပ္လက္စား ဘ၀ကိုသာ ေဖၚျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စရိုက္ ပီျပင္လြန္းေသာေၾကာင့္သာ တ၀ါး၀ါး ရီေနရျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း တကယ္ ဇာတ္လမ္း အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ရီစရာလုပ္လိုက္ရေသာ ေမာစရာမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ ပိတ္ကားထဲက ၿဖဲထြက္ကာ ျပဴးၿပဲျပေနေသာ ဟာသကားဆိုၿပီး ပိုက္ဆံ ရွာေနၾကေသာ ရုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ တန္ဘိုးခ်င္း ကြာျခားလွပါသည္။ တခ်ိဳ႕ ဟာသေတြဆိုရင္ ဇာတ္ေဆာင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ သူတို႔ ေျပာခဲ့တာ ရီစရာ ေျပာခဲ့တာမွန္း ရံုထဲမွာ ပရိတ္သတ္က တ၀ါး၀ါးရီေတာ့မွ သိရသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္ လွထံု အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေသာ ဆုပန္ထြာက “သူမ်ားေတြေတာ့ ဘီတြဲ(B12) ေပးတယ္၊ ကြ်န္မက်ေတာ့ ဘီစစ္(B6) ဆိုေတာ့၊ မတရားဘူး၊ မ်က္ႏွာျမင္ရာ ဟင္းဖတ္ပါတယ္ဆိုတာ ဒါေပါ့” ဟု သူနာျပဳ ဆရာမကို ရန္ေတြ႔ခဲ့သည့္ အခန္းတြင္ ရံုထဲမွာ ပရိတ္သတ္ တ၀ါး၀ါးရီမွ သေဘာေပါက္မွန္း ကိုယ္တိုင္ အင္တာဗ်ဴးခဲ့ပါသည္။
ျမန္မာမင္းသမီးငယ္တို႔ သဘာ၀ လွခ်င္သျဖင့္ ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ားတြင္ ေရႊ လက္၀တ္လက္စား တခ်ိဴ႕ကို ၀တ္သရုပ္ေဆာင္သည္ကို ဒါရိုက္တာက ဘာမွမေျပာဘဲ ၾကည့္ေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၿပီးမွ မီးဖြါးစားရိတ္အတြက္ အခက္ေတြ႔ေနေသာ အခန္းတြင္ ေယာက္်ားလုပ္သူအား ၀တ္ထားေသာ နားကပ္ေလးကို ကိုင္ျပၿပီး ‘ဒါေလးေတြသာ အစစ္ျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္’ ဟု ညဥ္းေျပာေလး ေျပာလိုက္ျခင္းျဖင့္ ပရိတ္သတ္က ပိုကရုဏာ ျဖစ္သြားေစပါသည္။ မင္းသမီးလည္း သူ၀တ္ခ်င္တာေလးေတြ ၀တ္ရလို႔ေပ်ာ္၊ ဇာတ္ကိုလည္း ပိုထိေရာက္သြားေစေသာ ဤ စိတ္ကူးမိ်ဳးမ်ားမွာ အင္မတန္ သဘာရင့္ေသာ ရုပ္ရွင္ဥာဏ္ အျမင္ရွိသူမ်ားသာ ဖန္တီးနိုင္ေသာ ကိစၥ မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။
ယခုေတာ့ သူ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္ေသာ လူ႕ဘံုအတြက္ ရုပ္ရွင္ စာေပအနုပညာ အေမြေတြ ခ်န္ထားကာ အျခားဘံုသို႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါသည္။ လူ႕ဘံုတြင္းမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပည္ပဘံုသား ျဖစ္ေနရေသာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ျပည္တြင္း ဘံုသားမ်ားကဲ့သို႔ ဦး၀ဏၰ အသုဘကိုပင္ လိုက္ပို႔နိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ‘မိုးမခ မဂၢဇင္း’ ေပၚက ဓါတ္ပံုမ်ားကိုသာ ၾကည့္လ်က္ ေျဖသိမ့္ရင္း မိမိ၏ 'ကေလာင္သီလ' ႏွင့္ 'ကင္မရာသီလ' တို႔ကို တသက္လံုး မက်ိဳးေပါက္ေစရပဲ ပရိတ္သတ္အတြက္ အက်ိဴးရွိေစမည့္ အနုပညာလက္ရာ မ်ားကိုသာ ဖန္တီးသြားခဲ့ေသာ ဦး၀ဏၰတစ္ေယာက္ သုဂတိဘံု တြင္ သဘာ၀က်နစြာ ေရာက္ရိွေနလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။ ။
ပန္းခ်ီထိန္လင္း
http://www.kaungkin.com
Thursday, January 27, 2011
Monday, January 17, 2011
ရိုးလွသႏၱာ
ရိုးလွသႏၱာ အညွာနန္႔
ပန္ေရလူမွာ ရည္းစားနန္႔ --။
ေဂါင္းထက္က ရိုးလွသႏၱာ
ရည္းစားဟိေၾကာင္းေျပာစြာလာ --။
ရည္းစားမဟိ ခ်စ္မဟိေက
ပန္ပါရစီ ပန္းသႏၱာ --။
(သာလွဦး)
http://www.arakanmusic.com/UNI/message.asp?id3=888
ပန္ေရလူမွာ ရည္းစားနန္႔ --။
ေဂါင္းထက္က ရိုးလွသႏၱာ
ရည္းစားဟိေၾကာင္းေျပာစြာလာ --။
ရည္းစားမဟိ ခ်စ္မဟိေက
ပန္ပါရစီ ပန္းသႏၱာ --။
(သာလွဦး)
http://www.arakanmusic.com/UNI/message.asp?id3=888
``စာရင္းမမွတ္ျဖစ္ေသာ ဒီဇင္ဘာ``
ဒီလ
ဒီဇင္ဘာလ
ေဆာင္းအတုၾကားမွာ
စာရင္း မျပဳစုျဖစ္ဘူး။
ခရီးတခု ႏွင္ေနရင္းနဲ႕ပဲ
ႏွင္းအတုေတြ
ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီ တစ္ရာသီ။
ခရစ္စမတ္ပင္ေတြ
ဖြာလန္က်ဲ
ရုပ္၀တၳဳဆန္တဲ့
အဲ့ဒီ ျပဒါးလမး္ထဲ။
အလင္းတုေတြ
ခပ္စူးစူး
ငါေလ
တူးျပီးသာ ယူသြားလိုက္ခ်င္ရဲ႕
ငါ့ေျမဆီ။
ခရစ္ေတာ္ အမ်က္ေတာ္ရွထားတဲ့
အဲ့ဒီ ေျမလႊာမွာ
အပင္ေတြ လဲ ႏြမ္း
လူေတြလဲ ပန္းေနျပီ သခင္ရဲ႕
ေျဖေပးလွည့္ပါ။
Branded ရာသီ
ငါ အမီ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး
တဆိတ္ ေစ်းျမင့္လြန္းတယ္ကြယ္။
ဘာတဲ့....
ကိုယ္တုိ႕က ေျမၾကီးနဲ႕ နီးတယ္
ရုပ္၀ါဒီ သမား မဟုတ္ဘူး။
အဆင္တန္ဆာေတြ
အစီရင္ခံစာေတြ မလိုဘူး။
ျခဴးတျပား အပုိမရွိတာပါကြယ္
တေန႕ေန႕ေပ့ါ
စာရင္းေတာ့ မွတ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္
တစ္ေနရာရာ...။
...ကေလးမ...
December 23, 2010 at 5:34pm
ဒီဇင္ဘာလ
ေဆာင္းအတုၾကားမွာ
စာရင္း မျပဳစုျဖစ္ဘူး။
ခရီးတခု ႏွင္ေနရင္းနဲ႕ပဲ
ႏွင္းအတုေတြ
ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီ တစ္ရာသီ။
ခရစ္စမတ္ပင္ေတြ
ဖြာလန္က်ဲ
ရုပ္၀တၳဳဆန္တဲ့
အဲ့ဒီ ျပဒါးလမး္ထဲ။
အလင္းတုေတြ
ခပ္စူးစူး
ငါေလ
တူးျပီးသာ ယူသြားလိုက္ခ်င္ရဲ႕
ငါ့ေျမဆီ။
ခရစ္ေတာ္ အမ်က္ေတာ္ရွထားတဲ့
အဲ့ဒီ ေျမလႊာမွာ
အပင္ေတြ လဲ ႏြမ္း
လူေတြလဲ ပန္းေနျပီ သခင္ရဲ႕
ေျဖေပးလွည့္ပါ။
Branded ရာသီ
ငါ အမီ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး
တဆိတ္ ေစ်းျမင့္လြန္းတယ္ကြယ္။
ဘာတဲ့....
ကိုယ္တုိ႕က ေျမၾကီးနဲ႕ နီးတယ္
ရုပ္၀ါဒီ သမား မဟုတ္ဘူး။
အဆင္တန္ဆာေတြ
အစီရင္ခံစာေတြ မလိုဘူး။
ျခဴးတျပား အပုိမရွိတာပါကြယ္
တေန႕ေန႕ေပ့ါ
စာရင္းေတာ့ မွတ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္
တစ္ေနရာရာ...။
...ကေလးမ...
December 23, 2010 at 5:34pm
Friday, January 14, 2011
“ေခါင္းမြာန္”
သူမ၏မိသားစုထဲတြင္ သူမသည္ ဤရြာေလးဆီမွ ပထမဆံုး ျမိဳ႕ၾကီးသုိ႕ ခရီးသြားရသူျဖစ္သည္။ သူမ ကုိ ရြာ၏ တစ္စီးထဲေသာ ျမိဳ႕သြားကားဆီသုိ႕ လိုက္ပါပို႕ေဆာင္သူ ညီအစ္မမ်ား ၀မ္းကြဲ ညီအစ္မမ်ားႏွင့္ ေျပာစကားမကုန္နုိင္ အလြမ္းသယ္ေနခဲ့သည္။ သူမ၏ အဘႏွင့္အမိ သည္ ပထမဆံုးေသာ သူမ၏ ခရီးစဥ္အတြက္ စုိးရိမ္စိတ္မခ်လွ်က္ရွိေၾကာင္း မ်က္ႏွာမ်ားကုိ ျမင္ရယံုျဖင့္ သိသာေနခဲ့သည္။
သူမ ကေတာ့ ပထမဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈ၊ အားက်မ်က္လံုးမ်ား အၾကည့္ခံရမႈမ်ားအေပၚ သာယာလွ်က္ သူမ၏ ခရီးသည္ အားလံုးေအာင္ျမင္ရမည္ ဟု ယံုၾကည္လွ်က္...။
``ေခါ၀္းမြာန္ ေသခ်ာဂရုစိုက္သြားေနာ္.... တစံုတခုဆို ဘဘုန္းဆီ ေလွ်ာက္လိုက္... အေမတို႕ စိတ္ခ်မယ္။
တေယာက္ထဲလဲ မေလွ်ာက္သြားနဲ႕၊ ဘဘုန္းကုိ ေသခ်ာေမးျပဳျပီးမွ သြား``
သူမ ကားနဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးဆီ ထြက္ခဲ့သည္။ ျမိဳ႕ျပ မာယာမ်ားကို သူမ မသိပါ။
သူမ၏ ခရီးတာ သည္ လိုရာခရီးသို႕ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ေလျပီ။ ျမိဳ႕ျပသည္ သူမအား စိတ္ေနာက္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆူညံၾကိဳလင့္ေနပါ၏။
ပစၥည္း အထုတ္အပုိးမ်ားကုိ လက္မွတ္ပါ နာမည္ႏွင့္တကြ ေကာင္တာမွ ေၾကာ္ျငာ ေပးေနသည္။
သူမ အလွည့္မေရာက္ေသး။
ပစၥည္း အေတာ္ပါးသြားသည့္တုိင္ သူမ နာမည္ေအာ္သံ မၾကားမိေသး။ အမိ၏ သည္းခံပါ မွာစကားသာ မရွိခဲ့ပါလွ်င္ သူမ သည္ ေကာင္တာမွ စာေရးေကာင္ ႏွင့္ ရန္တပြဲ ျဖစ္ျပီးေနေလာက္ျပီ။
“ေခါ၀္းမြာန္ အရာရာသည္းခံပါကြယ္”
။၂။
သူသည္ ဤနာမည္ ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးကို အနားမွာ ရွိေစခ်င္သည္။ နာမည္ မေခၚပဲ သူမ အထုပ္အပိုးတို႕ကို လက္သို႕ အပ္ေပးလိုက္ခ်င္မိသည္။ သို႕ ေသာ္ တစံုတေယာက္မွ သူ႕မေအာ္မခ်င္းလာေရာက္ ယူငင္မည့္ပံုမေပၚ။
သူ၏ ယေန႕ ကံၾကမၼာကို အမုန္းမိဆံုး ျဖစ္လိမ့္မည္။ မထူးေတာ့ျပီ......
''Miss Come On Fuck Me, please''
သူမ ကေတာ့ ေကာ့ေကာ့ေကာ့ေကာ့နဲ႕ ပစၥည္းယူဖို႕ သြားေလရဲ႕။
ထိုင္းဘာသာျဖင့္ (KAM HOM PHAK MEE)
(ၾကားဖူးနား၀ ဟာသကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္။)
...ကေလးမ...
Tuesday, December 28, 2010 at 3:36pm
သူမ ကေတာ့ ပထမဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈ၊ အားက်မ်က္လံုးမ်ား အၾကည့္ခံရမႈမ်ားအေပၚ သာယာလွ်က္ သူမ၏ ခရီးသည္ အားလံုးေအာင္ျမင္ရမည္ ဟု ယံုၾကည္လွ်က္...။
``ေခါ၀္းမြာန္ ေသခ်ာဂရုစိုက္သြားေနာ္.... တစံုတခုဆို ဘဘုန္းဆီ ေလွ်ာက္လိုက္... အေမတို႕ စိတ္ခ်မယ္။
တေယာက္ထဲလဲ မေလွ်ာက္သြားနဲ႕၊ ဘဘုန္းကုိ ေသခ်ာေမးျပဳျပီးမွ သြား``
သူမ ကားနဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးဆီ ထြက္ခဲ့သည္။ ျမိဳ႕ျပ မာယာမ်ားကို သူမ မသိပါ။
သူမ၏ ခရီးတာ သည္ လိုရာခရီးသို႕ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ေလျပီ။ ျမိဳ႕ျပသည္ သူမအား စိတ္ေနာက္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆူညံၾကိဳလင့္ေနပါ၏။
ပစၥည္း အထုတ္အပုိးမ်ားကုိ လက္မွတ္ပါ နာမည္ႏွင့္တကြ ေကာင္တာမွ ေၾကာ္ျငာ ေပးေနသည္။
သူမ အလွည့္မေရာက္ေသး။
ပစၥည္း အေတာ္ပါးသြားသည့္တုိင္ သူမ နာမည္ေအာ္သံ မၾကားမိေသး။ အမိ၏ သည္းခံပါ မွာစကားသာ မရွိခဲ့ပါလွ်င္ သူမ သည္ ေကာင္တာမွ စာေရးေကာင္ ႏွင့္ ရန္တပြဲ ျဖစ္ျပီးေနေလာက္ျပီ။
“ေခါ၀္းမြာန္ အရာရာသည္းခံပါကြယ္”
။၂။
သူသည္ ဤနာမည္ ပုိင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးကို အနားမွာ ရွိေစခ်င္သည္။ နာမည္ မေခၚပဲ သူမ အထုပ္အပိုးတို႕ကို လက္သို႕ အပ္ေပးလိုက္ခ်င္မိသည္။ သို႕ ေသာ္ တစံုတေယာက္မွ သူ႕မေအာ္မခ်င္းလာေရာက္ ယူငင္မည့္ပံုမေပၚ။
သူ၏ ယေန႕ ကံၾကမၼာကို အမုန္းမိဆံုး ျဖစ္လိမ့္မည္။ မထူးေတာ့ျပီ......
''Miss Come On Fuck Me, please''
သူမ ကေတာ့ ေကာ့ေကာ့ေကာ့ေကာ့နဲ႕ ပစၥည္းယူဖို႕ သြားေလရဲ႕။
ထိုင္းဘာသာျဖင့္ (KAM HOM PHAK MEE)
(ၾကားဖူးနား၀ ဟာသကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္။)
...ကေလးမ...
Tuesday, December 28, 2010 at 3:36pm
Thursday, January 13, 2011
ေထာင့္က်ဥ္း
မင္း
ေျပာခဲ႕သလိုေပါ႕ကြာ
စိတ္ဆတ္တယ္
ေၾကြးမဆပ္ဘူးဆိုတဲ႕ ေလာကဓံမွာ
သံခ်ိတ္က ျပဳတ္က်သြားတဲ႕စိတ္နဲ႕
အတိတ္က ပံုလက္သား ေၾကမြ။
အိမ္ကြင္း
အေ၀းကြင္း
ဘယ္သီခ်င္းျဖစ္ျဖစ္
မင္းခ်စ္ခဲ႕မွာပါ။
ေနာက္ဆံုးေတာ႕
၀က္သစ္ခ်စည္ထဲက ႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ဆိုတာလည္း
မင္းဖြင္႕ထားတဲ႕ ပုလင္းထဲက အရက္လို
တစ္ေလာကလံုးကို မူးယစ္ေစခဲ႕တာပဲမဟုတ္လား။
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကို
ဆက္သြယ္ၾကည္႕ေတာ႕
“…. လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ
ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာျပင္ပသို႕
ေရာက္ရွိေနပါသျဖင္႕…..” တဲ႕။ ။
ခ်စ္တိုးႏြယ္ ( ဧပရာယ္ ၂၀၀၅ ရုပ္ရွင္သစၥာ )
http://patheincity.com/news/index.php/2010/07/today-poem-narrow-angle/#ixzz1AnXCLjw0
ေျပာခဲ႕သလိုေပါ႕ကြာ
စိတ္ဆတ္တယ္
ေၾကြးမဆပ္ဘူးဆိုတဲ႕ ေလာကဓံမွာ
သံခ်ိတ္က ျပဳတ္က်သြားတဲ႕စိတ္နဲ႕
အတိတ္က ပံုလက္သား ေၾကမြ။
အိမ္ကြင္း
အေ၀းကြင္း
ဘယ္သီခ်င္းျဖစ္ျဖစ္
မင္းခ်စ္ခဲ႕မွာပါ။
ေနာက္ဆံုးေတာ႕
၀က္သစ္ခ်စည္ထဲက ႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ဆိုတာလည္း
မင္းဖြင္႕ထားတဲ႕ ပုလင္းထဲက အရက္လို
တစ္ေလာကလံုးကို မူးယစ္ေစခဲ႕တာပဲမဟုတ္လား။
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကို
ဆက္သြယ္ၾကည္႕ေတာ႕
“…. လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းနံပါတ္မွာ
ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာျပင္ပသို႕
ေရာက္ရွိေနပါသျဖင္႕…..” တဲ႕။ ။
ခ်စ္တိုးႏြယ္ ( ဧပရာယ္ ၂၀၀၅ ရုပ္ရွင္သစၥာ )
http://patheincity.com/news/index.php/2010/07/today-poem-narrow-angle/#ixzz1AnXCLjw0
ႏွစ္အစ၏ ရာသီစာ
အဲ့ဒါ ေရာဂါအသစ္
ဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေအာင္
အလုပ္မလုပ္တာကလြဲ
ဘဏ္ထဲလႊဲတဲ့
ေဘာနပ္စ္ေတာ့
အရမ္း ငတ္ၾကီးက်မိတယ္
ဂလု။
...ကေလးမ...
Monday, January 10, 2011 at 3:42pm
ဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေအာင္
အလုပ္မလုပ္တာကလြဲ
ဘဏ္ထဲလႊဲတဲ့
ေဘာနပ္စ္ေတာ့
အရမ္း ငတ္ၾကီးက်မိတယ္
ဂလု။
...ကေလးမ...
Monday, January 10, 2011 at 3:42pm
စားသံုးသူ အျမဲမွန္သည္။
စကာၤပူ ဆိုတာနဲ႔ မ်က္စိထဲ ေျပးျမင္မိတတ္ၾကတာက Merlion ။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္ ။ ဒါေပမယ့္
တျခား နာမည္ၾကီး ေနရာေတြ ရွိေသးတယ္ ။ China Town ဆိုရင္ တရုတ္တန္းေပါ့ ။
တရုတ္ရိုးရာ ပစၥည္း အစံုအလင္ ၊ တရုတ္ အစားအစာ အကုန္ အစံု China Town မွာ ရတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေနရာက Little India ။ သူကက်ေတာ့ ကုလားတန္း လို႔ ေခၚလို႔ရမယ္ မထင္ဘူး ။
ကုလားတိုက္ ဆိုရင္ေကာ ... ၊ ဟယ္ က်ားေတြကိုက္ကုန္ပါဦးမယ္ေလ ။ ထားေတာ့ ... ။
ခု ေျပာျပခ်င္တာက အဲ့ဒီ Little India မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ။
(၁)
ဂ်ိမ္းစ္ နဲ႔ သူ႕ေလဒီ လိုင္ရာ စကာၤပူကို အလည္ခရီးထြက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
စကာၤပူေရာက္ျပီ ဆိုမွေတာ့
ထံုးစံအတိုင္း အထင္ကရ ေနရာေတြ ေလွ်ာက္သြားၾကတာေပါ့ ။ ဒီေန႔က်ေတာ့ Little India ကို
သြားမယ့္ေန႔ ။ ဒါေပမယ့္ လိုင္ရာေတာ့ ပါမလာဘူး ။ ေနမေကာင္းလို႔ ဆိုလား ဟိုတယ္မွာ
က်န္ခဲ့ေလရဲ႕ ။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ိမ္းစ္ တစ္ေယာက္တည္း Little India ကို ထြက္လာခဲ့တယ္ ။
Little India ေရာက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴေလးေတြေရာ မည္းမည္းေလးေတြေရာ မာတုဂါမ အစံုအလင္ကို
တပံုတပင္ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ ။ ဟိုေငး ဒီငမ္း (အဲေလ) ဟိုေမး ဒီစမ္း နဲ႔ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့
စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ခု သြားေတြ႕တယ္ ။
(၂)
ဒီေနရာမွာ ဘာဘူ႕အေၾကာင္း နည္းနည္း ေျပာစရာ ရွိလာျပီ ။ ဘာဘူ ဆိုတာက အလြယ္ေခၚလိုက္တာ
သူ႕နာမည္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း မသိဘူး ။ သိခ်င္ ေတြ႕မွ ေမးၾကည့္ေတာ့ ။ ဘာဘူက
Little India မွာ
ဆံသဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္ ။ ၾကံဳတုန္း ေၾကာ္ျငာ၀င္ရရင္ ဘာဘူ႕လက္ရာက ႏိုင္ငံတကာက
ဆံသပညာရွင္ေတြနဲ႔ ၾကိဳက္သလို ယွဥ္လို႔ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘာဘူက ေလာဘမၾကီးဘူး ။
Little India မွာ ဆံသဆိုင္ေသးေသးေလး ဖြင့္ထားတယ္ ။ ဆံသႏႈန္းကိုလည္း
အသင့္အတင့္ပဲ ယူတယ္ ။
သူ႕ ပရိသတ္ေတြလည္း မနည္းမေနာပဲ ။ ဆိုင္စဖြင့္ကတည္းက တင္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတာင္
ေတာ္ေတာ္ ေဟာင္းေနျပီ ။ ဘာဘူတို႔က မုတ္ဆိတ္ေလး တစ္လႈပ္လႈပ္ ၊
ကြမ္းေလးတျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လည္ပတ္လို႔ ေကာင္းတုန္း ။
(၃)
ဂ်ိမ္းစ္ ဘာဘူ႕ဆိုင္ထဲကို တန္းတန္းမတ္မတ္ပဲ ၀င္လာခဲ့တယ္ ။
ဘာဘူၾကီးက စီဒီစက္အစုတ္ေလး ဖြင့္ျပီး ဆာဆန္နာျပာရေကး လုပ္ေနတုန္းေပါ့ ။
ဂ်ိမ္းစ္ကို ျမင္ေတာ့ ဘာဘူ ျပာျပာသလဲ ထလာတယ္ ။
- ဟေရး ဆပ္ ... မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါ -
- မဂၤလာပါ ဘာဘူ .. ဒီေန႔ နံနက္ခင္းက အရမ္းကို လွေနတာပဲဗ်ာ ေနာ့ -
- ေသခ်ာတာေပါ့ ဆပ္ ... ညွပ္မလား ရိတ္မလား -
- ညွပ္မယ္ ဘာဘူ .. ခင္ဗ်ား အဆင္သင့္ပဲ မဟုတ္လား -
- အဆင္သင့္ပါပဲ ဆပ္ ... ခံုေပၚကို ၾကြပါခင္ဗ်ား -
- ေသေသခ်ာခ်ာ ညွပ္ေပးပါ ဘာဘူ .. အခု ခင္ဗ်ားဆိုင္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္
မေမ့ႏိုင္စရာ အေတြ႕အၾကံဳ တစ္ခုခု ရလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ -
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဂ်ိမ္းစ္ တစ္ေယာက္ Dressing Chair ေပၚ
သက္ေတာင့္သက္သာေလး ထိုင္ျပီး
ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်လိုက္ပါတယ္ ။
- ဟေရး ဆပ္ .. ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ .. က်ဳပ္ သမၼာအာဇီ၀နဲ႔ အသက္ေမြးေနတာပါ
ဒါမ်ိဳးေတြ ၀ါသနာမပါဘူး ဆပ္ -
- ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား မွားသြားလို႔လဲ ဘာဘူ .. ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ျပီးမွ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး လာခဲ့တာပါ .. ဘာဘူ လုပ္စရာ ရွိတာသာ လုပ္ပါေလ -
- ဒီမွာ ဆပ္ .. က်ဳပ္ ရိုးရိုးသားသား ဆံပင္ညွပ္စားေနတာ ေဟာသည့္ Little India မွာ
ဘယ္သူ႕ ေမးေမး ေမးလို႔ရပါတယ္ .. ဆပ္ အေနနဲ႔ လူၾကီးလူေကာင္းမွန္ရင္
ဒီလို ယုတ္ညံ့တဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ အၾကံေပးပါရေစ -
- မဟုတ္ေသးဘူး ဘာဘူ .. ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ မမွားဘူးဆိုတာ ဘုရားသခင္ကို တိုင္တည္ျပီး
ေျပာရဲတယ္ .. ဘာဘူ႕ ဆိုင္၀မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ျပီးမွ
ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာခဲ့တာပါ ... ကဲပါေလ ... ျငင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ ... ဘာဘူ
ညွပ္စရာ ရွိတာသာ ညွပ္ပါ -
ဘာဘူ တစ္ခ်က္ ေတြေ၀သြားတယ္ ။ ဆိုင္းဘုတ္ ... ။ ဒီငနဲ ေျပာတဲ့ သူ႕ဆိုင္ရဲ႕
ဆိုင္းဘုတ္က
ဘာမ်ား အမွားအယြင္း ျဖစ္ေနလို႔လဲေပါ့ ။ ဆိုင္အျပင္ကို ၀ုန္းခနဲ ေျပးထြက္သြားတယ္ ။
သူ႕ဆိုင္းဘုတ္ သူ ျပန္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားတယ္ ။ ေခၽြးေတြ
အေတာင့္လိုက္
ထြက္လာတယ္ ။ ျပီးေတာ့မွ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္နဲ႔ ေခၽြးေတြသုတ္ရင္း ေခါင္းတခါခါနဲ႔
ျပန္၀င္လာတယ္ ။ သူ႕ဘက္က လိုအပ္ခ်က္ ရွိခဲ့ျပီေလ ။ Customer Right ဆိုတဲ့
စကားအတိုင္း
စားသံုးသူရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရေတာ့မွာေပါ့ ။
ဘာဘူ ဂ်ိမ္းစ္ကို အေကာင္းဆံုး ဆံသနည္းနဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးလိုက္တယ္ ။
ဂ်ိမ္းစ္လည္း ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳး ။ သူ႕ဘ၀မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ့ဖူးတဲ့
၀န္ေဆာင္မႈကို ဘာဘူ႕ဆီက ရခဲ့တာကိုး ။
- ညွပ္ခ ဘယ္ေလာက္က်ပါသလဲ ဘာဘူၾကီး -
- ဆယ့္ငါးေဒၚလာပါ ဆပ္ -
(၄)
ဂ်ိမ္းစ္ တစ္ေယာက္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာနဲ႔ ဟိုတယ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ သူ႕ေလဒီကို
သူ႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳဆန္း ၊ ေအာင္ျမင္မႈ ၊ ဘာဘူၾကီးရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈ အေၾကာင္း
ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ သူ႕ေလဒီ လိုင္ရာက ဘာေျပာတယ္ မွတ္သလဲ ။
- ကၽြန္မကိုလည္း လိုက္ပို႔ေပးပါ ဂ်ိမ္းစ္ .. ဒီလို ၀န္ေဆာင္မႈမ်ိဳး ကၽြန္မလည္း
ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္မွာ ၾကံဳဖူးခ်င္တယ္ -
(၅)
ဂ်ိမ္းစ္ ႏွင့္ လိုင္ရာ တို႔ ဆိုင္ထဲ၀င္လာတာကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ဘာဘူၾကီး ရွိသမွ်
ဘုရားအဆူဆူကို တ,လိုက္မိရတယ္ ။ ဒီငနဲ သူ႕ကို ဘယ္လို ဒုကၡဆိုးမ်ိဳးေတြ
ထပ္ေပးဖို႔ လာခဲ့တာပါလိမ့္ ။ အလႅာအရွင္ျမတ္ ... ဒီျဂိဳဟ္ဆိုးေကာင္ကို
ဒီအတိုင္း ၾကည့္မေနပါနဲ႔ ... အျပစ္ေပးေတာ္မူပါေလာ့ ။ ဆုေတာင္း၍ပင္ မဆံုးေသး ...
- ဘာဘူ ... ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ဘာဘူ႕ဆီမွာ ညွပ္ခ်င္လို႔ ခုလို
ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္လာခဲ့တာပါ .. Nice to meet you again !
ဘာဘူ စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲမိေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ Customer ကို
ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းစြာ တံု႔ျပန္လိုက္ရသည္ ။ ေပါက္တဲ့နဖူး မထူးေတာ့ဘူး ဟု
စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပံုလည္း ရသည္ ။
လိုင္ရာ ဂါ၀န္ကို ခါးလယ္ထိ မ,တင္ကာ Dressing Hair ေပၚ ထိုင္လိုက္သည္ ။
ဘာဘူ႕ခမ်ာမွာေတာ့ ျပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္လံုးအစံု ၊ ေခၽြးေစးတို႔
ေ၀့သီေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီစြာ ။
ထိုသို႔ျဖင့္ ဘာဘူ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ ျပီးဆံုးခဲ့ေခ်ျပီ ။
လိုင္ရာလည္း လြန္စြာ ေက်နပ္သြားပံုရသည္ ။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည္ပင္
ခ်က္ခ်င္း လြင့္စင္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားသလိုလို ။
ဂ်ိမ္းစ္က ေငြရွင္းရန္ ေမးလိုက္သည္ ။
- ၁၅ ေဒၚလာပဲ မဟုတ္လား ဘာဘူ -
- ႏိုး ဆပ္ .. ေဒၚလာ ၃၀ က်ပါတယ္ -
- ဘယ္လိုလဲ ဘာဘူ .. ကၽြန္ေတာ့္တုန္းက ၁၅ ေဒၚလာပဲ က်တယ္ ..
အခုမွ ဘာေၾကာင့္ ေဒၚလာ ၃၀ ျဖစ္ရတာလဲ -
- က်ဳပ္ ရွင္းျပပါ့မယ္ ဆပ္ .. က်ဳပ္ ဆပ္ကို ညွပ္ေပးတုန္းက ဆပ္မွာ
လက္ကိုင္ ပါတယ္ေလ ... လက္ကိုင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ျပီး
ညွပ္ေပးရေတာ့ သိပ္အခက္အခဲ မရွိလွဘူး .. ဒါေၾကာင့္ ၁၅ ေဒၚလာ က်တယ္ ..
အခု ဆပ္ရဲ႕ ေလဒီက်ေတာ့ လက္ကိုင္မပါဘူး .. လက္ကိုင္ေနရာမွာ
အေပါက္အျမဲေတြ ေတြ႕ရတယ္ ... အဲ့ဒါေတြ ဒီ့ထက္ ပိုမဆိုးသြားေအာင္
ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ညွပ္ေပးရတာ က်ဳပ္မွာ စိတ္ေတြအိုက္ ေဇာေခၽြးေတြပါ ျပန္တယ္ ဆပ္
ဒါေၾကာင့္မို႔ ေဒၚလာ ၃၀ က်ပါတယ္ -
- ေပးလိုက္ပါ ဂ်ိမ္းစ္ရယ္ .. ဒါမ်ိဳးက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ရွားရွားပါးပါး ရတာ
ေဒၚလာ ၃၀ မကလို႔ ေဒၚလာ ၅၀ လည္း တန္ပါတယ္ -
ဂ်ိမ္းစ္ က်သင့္ေငြ ေဒၚလာ ၃၀ ရွင္းေပးလိုက္ျပီးေနာက္ လိုင္ရာႏွင့္အတူ
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာ ထြက္သြားၾကသည္ ။ ဘာဘူ႕လက္ထဲတြင္ေတာ့
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေသာ ေဒၚလာစကၠဴေလးမ်ား ။
ခံျပင္းစိတ္ ရွက္ရြံ႕စိတ္တို႔ႏွင့္ ျမိဳက္ေလာင္ေနေသာ ဘာဘူ႕မ်က္လံုးမ်ား ။
ဘာဘူ႕ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနသည္မွာ ဆိုင္ေလးပင္ တုန္ခါေနသေယာင္ေယာင္ ။
(၆)
ေနာက္တစ္ေန႔မွ စ၍ Little India တြင္ ဘာဘူ႕ ဆံသဆိုင္ေလး လံုး၀
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္ ။
ဘာဘူကိုယ္တိုင္လည္း မည္သည့္အရပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္ မသိ ။
ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္ ။
==============================
============================
ခင္ဗ်ားတို႔လည္း စကာၤပူေရာက္ရင္ Little India ကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကည့္ေပါ့ ။
ဘာဘူ႕ဆိုင္ေလး အခုထိ ရွိေနတုန္းပဲ ။ ဆိုင္းဘုတ္ အေဟာင္းေလးနဲ႔ ဆိုင္အေဟာင္းေလး ။
SUNDER HAIR CUT ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ေတြ႕ရင္ အဲ့ဒါ ဘာဘူ႕ဆိုင္ပဲ ။
အဲ ... ေျပာဖို႔ ေမ့ေတာ့မလို႔ ... ။ ခု ကိစၥေတြ ျဖစ္လာရတဲ့ တရားခံက
အဲသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ ။
ဘာဘူ႕ခမ်ာ ကြယ္လြန္သြားရွာတဲ့ သူ႕ခ်စ္ဇနီး နာမည္ကို တျမတ္တႏိုး
ဆိုင္နာမည္ေပးထားတာ ။
SUNDER (စႏၵရာ/ခ်န္ဒရာ) HAIR CUT ရယ္လို႔ေလ ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ႏွစ္ရွည္လမ်ား
ၾကာလာတဲ့အခါမွာ
ဆိုင္းဘုတ္က -S- တစ္လံုး ျပဳတ္ထြက္ျပီး UNDER HAIR CUT ဆို
ျဖစ္သြားေလေတာ့ ............. ။
ဆူးခက္မင္း/ ကေလးမ
Friday, January 7, 2011 at 1:29pm
ဤဇာတ္လမ္းကုိ ေျပာျပခဲ့သူ စင္ကာပူသားၾကီး ခမ်ာလဲ passed away ေလျပီ။ သူ႕သည္ ေသဆံုးသည့္တုိင္ လူအမ်ားကို ဟာသေပးသြားနုိင္ေသးသည္။ နုိင္ငံျခားခရီးစဥ္တြင္ သူ က်ားေဟာ္မုန္း စိတ္ၾကြေဆး သံုးစြဲမႈ လြန္ကဲျခင္းေၾကာင္ ့မေတာ္တဆ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။
(ဤကား စကားခ်ပ္)
တျခား နာမည္ၾကီး ေနရာေတြ ရွိေသးတယ္ ။ China Town ဆိုရင္ တရုတ္တန္းေပါ့ ။
တရုတ္ရိုးရာ ပစၥည္း အစံုအလင္ ၊ တရုတ္ အစားအစာ အကုန္ အစံု China Town မွာ ရတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေနရာက Little India ။ သူကက်ေတာ့ ကုလားတန္း လို႔ ေခၚလို႔ရမယ္ မထင္ဘူး ။
ကုလားတိုက္ ဆိုရင္ေကာ ... ၊ ဟယ္ က်ားေတြကိုက္ကုန္ပါဦးမယ္ေလ ။ ထားေတာ့ ... ။
ခု ေျပာျပခ်င္တာက အဲ့ဒီ Little India မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ။
(၁)
ဂ်ိမ္းစ္ နဲ႔ သူ႕ေလဒီ လိုင္ရာ စကာၤပူကို အလည္ခရီးထြက္ခဲ့ၾကတယ္ ။
စကာၤပူေရာက္ျပီ ဆိုမွေတာ့
ထံုးစံအတိုင္း အထင္ကရ ေနရာေတြ ေလွ်ာက္သြားၾကတာေပါ့ ။ ဒီေန႔က်ေတာ့ Little India ကို
သြားမယ့္ေန႔ ။ ဒါေပမယ့္ လိုင္ရာေတာ့ ပါမလာဘူး ။ ေနမေကာင္းလို႔ ဆိုလား ဟိုတယ္မွာ
က်န္ခဲ့ေလရဲ႕ ။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ိမ္းစ္ တစ္ေယာက္တည္း Little India ကို ထြက္လာခဲ့တယ္ ။
Little India ေရာက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴေလးေတြေရာ မည္းမည္းေလးေတြေရာ မာတုဂါမ အစံုအလင္ကို
တပံုတပင္ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ ။ ဟိုေငး ဒီငမ္း (အဲေလ) ဟိုေမး ဒီစမ္း နဲ႔ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့
စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ခု သြားေတြ႕တယ္ ။
(၂)
ဒီေနရာမွာ ဘာဘူ႕အေၾကာင္း နည္းနည္း ေျပာစရာ ရွိလာျပီ ။ ဘာဘူ ဆိုတာက အလြယ္ေခၚလိုက္တာ
သူ႕နာမည္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း မသိဘူး ။ သိခ်င္ ေတြ႕မွ ေမးၾကည့္ေတာ့ ။ ဘာဘူက
Little India မွာ
ဆံသဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္ ။ ၾကံဳတုန္း ေၾကာ္ျငာ၀င္ရရင္ ဘာဘူ႕လက္ရာက ႏိုင္ငံတကာက
ဆံသပညာရွင္ေတြနဲ႔ ၾကိဳက္သလို ယွဥ္လို႔ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘာဘူက ေလာဘမၾကီးဘူး ။
Little India မွာ ဆံသဆိုင္ေသးေသးေလး ဖြင့္ထားတယ္ ။ ဆံသႏႈန္းကိုလည္း
အသင့္အတင့္ပဲ ယူတယ္ ။
သူ႕ ပရိသတ္ေတြလည္း မနည္းမေနာပဲ ။ ဆိုင္စဖြင့္ကတည္းက တင္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေတာင္
ေတာ္ေတာ္ ေဟာင္းေနျပီ ။ ဘာဘူတို႔က မုတ္ဆိတ္ေလး တစ္လႈပ္လႈပ္ ၊
ကြမ္းေလးတျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လည္ပတ္လို႔ ေကာင္းတုန္း ။
(၃)
ဂ်ိမ္းစ္ ဘာဘူ႕ဆိုင္ထဲကို တန္းတန္းမတ္မတ္ပဲ ၀င္လာခဲ့တယ္ ။
ဘာဘူၾကီးက စီဒီစက္အစုတ္ေလး ဖြင့္ျပီး ဆာဆန္နာျပာရေကး လုပ္ေနတုန္းေပါ့ ။
ဂ်ိမ္းစ္ကို ျမင္ေတာ့ ဘာဘူ ျပာျပာသလဲ ထလာတယ္ ။
- ဟေရး ဆပ္ ... မဂၤလာ နံနက္ခင္းပါ -
- မဂၤလာပါ ဘာဘူ .. ဒီေန႔ နံနက္ခင္းက အရမ္းကို လွေနတာပဲဗ်ာ ေနာ့ -
- ေသခ်ာတာေပါ့ ဆပ္ ... ညွပ္မလား ရိတ္မလား -
- ညွပ္မယ္ ဘာဘူ .. ခင္ဗ်ား အဆင္သင့္ပဲ မဟုတ္လား -
- အဆင္သင့္ပါပဲ ဆပ္ ... ခံုေပၚကို ၾကြပါခင္ဗ်ား -
- ေသေသခ်ာခ်ာ ညွပ္ေပးပါ ဘာဘူ .. အခု ခင္ဗ်ားဆိုင္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္
မေမ့ႏိုင္စရာ အေတြ႕အၾကံဳ တစ္ခုခု ရလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ -
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ဂ်ိမ္းစ္ တစ္ေယာက္ Dressing Chair ေပၚ
သက္ေတာင့္သက္သာေလး ထိုင္ျပီး
ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခ်လိုက္ပါတယ္ ။
- ဟေရး ဆပ္ .. ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ .. က်ဳပ္ သမၼာအာဇီ၀နဲ႔ အသက္ေမြးေနတာပါ
ဒါမ်ိဳးေတြ ၀ါသနာမပါဘူး ဆပ္ -
- ကၽြန္ေတာ္ ဘာမ်ား မွားသြားလို႔လဲ ဘာဘူ .. ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ျပီးမွ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး လာခဲ့တာပါ .. ဘာဘူ လုပ္စရာ ရွိတာသာ လုပ္ပါေလ -
- ဒီမွာ ဆပ္ .. က်ဳပ္ ရိုးရိုးသားသား ဆံပင္ညွပ္စားေနတာ ေဟာသည့္ Little India မွာ
ဘယ္သူ႕ ေမးေမး ေမးလို႔ရပါတယ္ .. ဆပ္ အေနနဲ႔ လူၾကီးလူေကာင္းမွန္ရင္
ဒီလို ယုတ္ညံ့တဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ အၾကံေပးပါရေစ -
- မဟုတ္ေသးဘူး ဘာဘူ .. ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ မမွားဘူးဆိုတာ ဘုရားသခင္ကို တိုင္တည္ျပီး
ေျပာရဲတယ္ .. ဘာဘူ႕ ဆိုင္၀မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ျပီးမွ
ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လာခဲ့တာပါ ... ကဲပါေလ ... ျငင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ ... ဘာဘူ
ညွပ္စရာ ရွိတာသာ ညွပ္ပါ -
ဘာဘူ တစ္ခ်က္ ေတြေ၀သြားတယ္ ။ ဆိုင္းဘုတ္ ... ။ ဒီငနဲ ေျပာတဲ့ သူ႕ဆိုင္ရဲ႕
ဆိုင္းဘုတ္က
ဘာမ်ား အမွားအယြင္း ျဖစ္ေနလို႔လဲေပါ့ ။ ဆိုင္အျပင္ကို ၀ုန္းခနဲ ေျပးထြက္သြားတယ္ ။
သူ႕ဆိုင္းဘုတ္ သူ ျပန္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားတယ္ ။ ေခၽြးေတြ
အေတာင့္လိုက္
ထြက္လာတယ္ ။ ျပီးေတာ့မွ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္နဲ႔ ေခၽြးေတြသုတ္ရင္း ေခါင္းတခါခါနဲ႔
ျပန္၀င္လာတယ္ ။ သူ႕ဘက္က လိုအပ္ခ်က္ ရွိခဲ့ျပီေလ ။ Customer Right ဆိုတဲ့
စကားအတိုင္း
စားသံုးသူရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရေတာ့မွာေပါ့ ။
ဘာဘူ ဂ်ိမ္းစ္ကို အေကာင္းဆံုး ဆံသနည္းနဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးလိုက္တယ္ ။
ဂ်ိမ္းစ္လည္း ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳး ။ သူ႕ဘ၀မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ့ဖူးတဲ့
၀န္ေဆာင္မႈကို ဘာဘူ႕ဆီက ရခဲ့တာကိုး ။
- ညွပ္ခ ဘယ္ေလာက္က်ပါသလဲ ဘာဘူၾကီး -
- ဆယ့္ငါးေဒၚလာပါ ဆပ္ -
(၄)
ဂ်ိမ္းစ္ တစ္ေယာက္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာနဲ႔ ဟိုတယ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ။ သူ႕ေလဒီကို
သူ႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳဆန္း ၊ ေအာင္ျမင္မႈ ၊ ဘာဘူၾကီးရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈ အေၾကာင္း
ေ၀ေ၀ဆာဆာ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ သူ႕ေလဒီ လိုင္ရာက ဘာေျပာတယ္ မွတ္သလဲ ။
- ကၽြန္မကိုလည္း လိုက္ပို႔ေပးပါ ဂ်ိမ္းစ္ .. ဒီလို ၀န္ေဆာင္မႈမ်ိဳး ကၽြန္မလည္း
ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္မွာ ၾကံဳဖူးခ်င္တယ္ -
(၅)
ဂ်ိမ္းစ္ ႏွင့္ လိုင္ရာ တို႔ ဆိုင္ထဲ၀င္လာတာကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ဘာဘူၾကီး ရွိသမွ်
ဘုရားအဆူဆူကို တ,လိုက္မိရတယ္ ။ ဒီငနဲ သူ႕ကို ဘယ္လို ဒုကၡဆိုးမ်ိဳးေတြ
ထပ္ေပးဖို႔ လာခဲ့တာပါလိမ့္ ။ အလႅာအရွင္ျမတ္ ... ဒီျဂိဳဟ္ဆိုးေကာင္ကို
ဒီအတိုင္း ၾကည့္မေနပါနဲ႔ ... အျပစ္ေပးေတာ္မူပါေလာ့ ။ ဆုေတာင္း၍ပင္ မဆံုးေသး ...
- ဘာဘူ ... ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ဘာဘူ႕ဆီမွာ ညွပ္ခ်င္လို႔ ခုလို
ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေရာက္လာခဲ့တာပါ .. Nice to meet you again !
ဘာဘူ စိတ္ထဲမွ က်ိန္ဆဲမိေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ Customer ကို
ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းစြာ တံု႔ျပန္လိုက္ရသည္ ။ ေပါက္တဲ့နဖူး မထူးေတာ့ဘူး ဟု
စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပံုလည္း ရသည္ ။
လိုင္ရာ ဂါ၀န္ကို ခါးလယ္ထိ မ,တင္ကာ Dressing Hair ေပၚ ထိုင္လိုက္သည္ ။
ဘာဘူ႕ခမ်ာမွာေတာ့ ျပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္လံုးအစံု ၊ ေခၽြးေစးတို႔
ေ၀့သီေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီစြာ ။
ထိုသို႔ျဖင့္ ဘာဘူ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ ျပီးဆံုးခဲ့ေခ်ျပီ ။
လိုင္ရာလည္း လြန္စြာ ေက်နပ္သြားပံုရသည္ ။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည္ပင္
ခ်က္ခ်င္း လြင့္စင္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားသလိုလို ။
ဂ်ိမ္းစ္က ေငြရွင္းရန္ ေမးလိုက္သည္ ။
- ၁၅ ေဒၚလာပဲ မဟုတ္လား ဘာဘူ -
- ႏိုး ဆပ္ .. ေဒၚလာ ၃၀ က်ပါတယ္ -
- ဘယ္လိုလဲ ဘာဘူ .. ကၽြန္ေတာ့္တုန္းက ၁၅ ေဒၚလာပဲ က်တယ္ ..
အခုမွ ဘာေၾကာင့္ ေဒၚလာ ၃၀ ျဖစ္ရတာလဲ -
- က်ဳပ္ ရွင္းျပပါ့မယ္ ဆပ္ .. က်ဳပ္ ဆပ္ကို ညွပ္ေပးတုန္းက ဆပ္မွာ
လက္ကိုင္ ပါတယ္ေလ ... လက္ကိုင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ျပီး
ညွပ္ေပးရေတာ့ သိပ္အခက္အခဲ မရွိလွဘူး .. ဒါေၾကာင့္ ၁၅ ေဒၚလာ က်တယ္ ..
အခု ဆပ္ရဲ႕ ေလဒီက်ေတာ့ လက္ကိုင္မပါဘူး .. လက္ကိုင္ေနရာမွာ
အေပါက္အျမဲေတြ ေတြ႕ရတယ္ ... အဲ့ဒါေတြ ဒီ့ထက္ ပိုမဆိုးသြားေအာင္
ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ညွပ္ေပးရတာ က်ဳပ္မွာ စိတ္ေတြအိုက္ ေဇာေခၽြးေတြပါ ျပန္တယ္ ဆပ္
ဒါေၾကာင့္မို႔ ေဒၚလာ ၃၀ က်ပါတယ္ -
- ေပးလိုက္ပါ ဂ်ိမ္းစ္ရယ္ .. ဒါမ်ိဳးက ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ရွားရွားပါးပါး ရတာ
ေဒၚလာ ၃၀ မကလို႔ ေဒၚလာ ၅၀ လည္း တန္ပါတယ္ -
ဂ်ိမ္းစ္ က်သင့္ေငြ ေဒၚလာ ၃၀ ရွင္းေပးလိုက္ျပီးေနာက္ လိုင္ရာႏွင့္အတူ
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာ ထြက္သြားၾကသည္ ။ ဘာဘူ႕လက္ထဲတြင္ေတာ့
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားေသာ ေဒၚလာစကၠဴေလးမ်ား ။
ခံျပင္းစိတ္ ရွက္ရြံ႕စိတ္တို႔ႏွင့္ ျမိဳက္ေလာင္ေနေသာ ဘာဘူ႕မ်က္လံုးမ်ား ။
ဘာဘူ႕ တစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနသည္မွာ ဆိုင္ေလးပင္ တုန္ခါေနသေယာင္ေယာင္ ။
(၆)
ေနာက္တစ္ေန႔မွ စ၍ Little India တြင္ ဘာဘူ႕ ဆံသဆိုင္ေလး လံုး၀
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္ ။
ဘာဘူကိုယ္တိုင္လည္း မည္သည့္အရပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္ မသိ ။
ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္ ။
==============================
============================
ခင္ဗ်ားတို႔လည္း စကာၤပူေရာက္ရင္ Little India ကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကည့္ေပါ့ ။
ဘာဘူ႕ဆိုင္ေလး အခုထိ ရွိေနတုန္းပဲ ။ ဆိုင္းဘုတ္ အေဟာင္းေလးနဲ႔ ဆိုင္အေဟာင္းေလး ။
SUNDER HAIR CUT ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ေတြ႕ရင္ အဲ့ဒါ ဘာဘူ႕ဆိုင္ပဲ ။
အဲ ... ေျပာဖို႔ ေမ့ေတာ့မလို႔ ... ။ ခု ကိစၥေတြ ျဖစ္လာရတဲ့ တရားခံက
အဲသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ ။
ဘာဘူ႕ခမ်ာ ကြယ္လြန္သြားရွာတဲ့ သူ႕ခ်စ္ဇနီး နာမည္ကို တျမတ္တႏိုး
ဆိုင္နာမည္ေပးထားတာ ။
SUNDER (စႏၵရာ/ခ်န္ဒရာ) HAIR CUT ရယ္လို႔ေလ ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ႏွစ္ရွည္လမ်ား
ၾကာလာတဲ့အခါမွာ
ဆိုင္းဘုတ္က -S- တစ္လံုး ျပဳတ္ထြက္ျပီး UNDER HAIR CUT ဆို
ျဖစ္သြားေလေတာ့ ............. ။
ဆူးခက္မင္း/ ကေလးမ
Friday, January 7, 2011 at 1:29pm
ဤဇာတ္လမ္းကုိ ေျပာျပခဲ့သူ စင္ကာပူသားၾကီး ခမ်ာလဲ passed away ေလျပီ။ သူ႕သည္ ေသဆံုးသည့္တုိင္ လူအမ်ားကို ဟာသေပးသြားနုိင္ေသးသည္။ နုိင္ငံျခားခရီးစဥ္တြင္ သူ က်ားေဟာ္မုန္း စိတ္ၾကြေဆး သံုးစြဲမႈ လြန္ကဲျခင္းေၾကာင္ ့မေတာ္တဆ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။
(ဤကား စကားခ်ပ္)
ေရႊစင္
အဲ့ဒါပါဘဲ ေရႊစင္ရယ္
လြတ္လပ္ေရးေန႕ ေရာက္တုိင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မလြမ္းပဲ
ေရႊစင္ကုိ လြမ္းတယ္။
ပဲၾကီးေလွာ္နဲ႕ ဓနိရည္
စက္ဘီး ဓာတ္မီး
စီးမရ ခြမရ။
လမ္းမၾကီးက
ေ၀းလာလိုက္
နီးသြားလိုက္
ငုိက္စိုက္စိုက္နဲ႕
ျခံျပင္ကေန သံတြဲ
ဘယ္နည္းနဲ႕
ခရီးႏွင္ခဲ့ၾကသလဲ။
၄ ရက္ေန႕ေရာက္တုိင္း
ျခံျပင္ ဆီ ခ်ီတက္
ေလွာ္စာေတြ အပီႏွက္ခဲ့တာ။
တႏွစ္ျပီး တႏွစ္
အခ်စ္ၾကီး ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ
မဆံုလဲ ဘာအေရးလဲ
ငါတို႕ အေသြးထဲ
ဓနိရည္ေတြ စီးဆင္းေနဆဲ
မင္းေမြးေန႕
ေလွာ္စာေတြနဲ႕ ေႏြးေထြးေနဆဲ
ဒီမယ္
ငါတို႕ အျမဲလဲ
ဆုေတာင္းေခၽြဆဲ
မင္း ဘ၀လွပေစေၾကာင္းရယ္။
အသားလဲ ျဖဴေစေၾကာင္းေပါ့
မည္းခ်ီးတုန္းေလးရယ္။
...ကေလးမ...
04-01-2011
လြတ္လပ္ေရးေန႕ ေရာက္တုိင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မလြမ္းပဲ
ေရႊစင္ကုိ လြမ္းတယ္။
ပဲၾကီးေလွာ္နဲ႕ ဓနိရည္
စက္ဘီး ဓာတ္မီး
စီးမရ ခြမရ။
လမ္းမၾကီးက
ေ၀းလာလိုက္
နီးသြားလိုက္
ငုိက္စိုက္စိုက္နဲ႕
ျခံျပင္ကေန သံတြဲ
ဘယ္နည္းနဲ႕
ခရီးႏွင္ခဲ့ၾကသလဲ။
၄ ရက္ေန႕ေရာက္တုိင္း
ျခံျပင္ ဆီ ခ်ီတက္
ေလွာ္စာေတြ အပီႏွက္ခဲ့တာ။
တႏွစ္ျပီး တႏွစ္
အခ်စ္ၾကီး ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ
မဆံုလဲ ဘာအေရးလဲ
ငါတို႕ အေသြးထဲ
ဓနိရည္ေတြ စီးဆင္းေနဆဲ
မင္းေမြးေန႕
ေလွာ္စာေတြနဲ႕ ေႏြးေထြးေနဆဲ
ဒီမယ္
ငါတို႕ အျမဲလဲ
ဆုေတာင္းေခၽြဆဲ
မင္း ဘ၀လွပေစေၾကာင္းရယ္။
အသားလဲ ျဖဴေစေၾကာင္းေပါ့
မည္းခ်ီးတုန္းေလးရယ္။
...ကေလးမ...
04-01-2011
Happy New Year 2011
ဘ၀ကုိ ျဖစ္သလိုေမာင္းတဲ့
အဲ့ဒီ ရထားၾကီး
ရင္ဘတ္ဖြင့္ျပီး ၾကိဳလိုက္တယ္
ေကာင္းေသာ ႏွစ္သစ္ပါ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္
ဒီေကာင္ အေဟာင္းေတြ ပစ္ျပီး
အေကာင္းေတြ၀တ္ဆင္
အျပစ္တင္ျခင္းေတြလဲ
ကင္းပါေစေတာ့ဟယ္။
ခမ္းနားျခင္း မသိတဲ့
အဲ့ဒီ လမ္းသလားျခင္းေတြလဲ
ကင္းပါေစ။
ရမး္ကားျခင္းေတြလဲ ကင္းပါေစ။
ဗရမ္းဗတာနဲ႕
လက္ဖြာျခင္းလဲ ကင္းပါေစ။
လက္ပါျခင္းလဲ ကင္းပါေစ။
အရွက္ျဖာျခင္းလဲ ကင္းပါေစ။
(အရွက္မရွိျခင္း ျဖစ္ပါေစဟု ဆုိလိုသည္)
ဒီေနရာမွာ
ထြက္သက္၀င္သက္
အခက္အခဲ မရွိပါေစ။
ပုလင္းတုိင္း မူးပါေစ
သတင္းတုိင္း ထူးပါေစ။
အမိျမန္မာနုိင္ငံၾကီးလဲ
လြတ္လပ္ေရး ရပါေစ။
...ကေလးမ...
Friday, December 31, 2010 at 9:45am
အဲ့ဒီ ရထားၾကီး
ရင္ဘတ္ဖြင့္ျပီး ၾကိဳလိုက္တယ္
ေကာင္းေသာ ႏွစ္သစ္ပါ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္
ဒီေကာင္ အေဟာင္းေတြ ပစ္ျပီး
အေကာင္းေတြ၀တ္ဆင္
အျပစ္တင္ျခင္းေတြလဲ
ကင္းပါေစေတာ့ဟယ္။
ခမ္းနားျခင္း မသိတဲ့
အဲ့ဒီ လမ္းသလားျခင္းေတြလဲ
ကင္းပါေစ။
ရမး္ကားျခင္းေတြလဲ ကင္းပါေစ။
ဗရမ္းဗတာနဲ႕
လက္ဖြာျခင္းလဲ ကင္းပါေစ။
လက္ပါျခင္းလဲ ကင္းပါေစ။
အရွက္ျဖာျခင္းလဲ ကင္းပါေစ။
(အရွက္မရွိျခင္း ျဖစ္ပါေစဟု ဆုိလိုသည္)
ဒီေနရာမွာ
ထြက္သက္၀င္သက္
အခက္အခဲ မရွိပါေစ။
ပုလင္းတုိင္း မူးပါေစ
သတင္းတုိင္း ထူးပါေစ။
အမိျမန္မာနုိင္ငံၾကီးလဲ
လြတ္လပ္ေရး ရပါေစ။
...ကေလးမ...
Friday, December 31, 2010 at 9:45am
ခ်စ္ေသာပင္လယ္
သူတုိ႕ ေျပာတဲ့ ကမ္းေျခတဲ့
အလြမ္းေတာင္ မေျပခဲ့ဘူး
ငပလီကုိ....။
လႈိင္းမရွိတဲ့ ကမ္းကုိ
ပင္လယ္တဲ့
အရူးေတြ
ငပလီကို လာခဲ့ဖို႕
တကူးတကေတာင္ မဖိတ္ခ်င္ဘူး
ႏြားေျခရာကို ပင္လယ္တဲ့ေလ။
သဲေသာင္ နဲ႕ ေက်ာက္ေဆာင္
ခရုတစ္ေကာင္ေတာင္ မျမင္ခဲ့ရဘူး
ပင္လယ္အတုနဲ႕ အဲ့ဒီ ကမ္းေျခက။
လာခဲ့စမ္းပါ
ငပလီကုိ
လတ္ဆတ္တဲ့ ေလေအး
သဲေသာင္ေဖြးေဖြးေတြနဲ႕
ေဖာ္ေရြတဲ့ လူေတြနဲ႕
နင္တို႕ သိပ္ငမ္းတဲ့
ပင္လယ္ကနန္းေတြလဲ
လတ္မွလတ္....။
...ကေလးမ...
PS: ငပလီကုိ လြမ္းသည္။
ခရမ္းသီးေမႊ အနံ႕ရသည္။
ငနီသုတ္ထားျပီ
သျပဳသီးခ်ဥ္ရည္ဟင္းလဲ အသင့္
ဟင္းလက္သုတ္ထဲ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ေလး တဆိတ္ထပ္ျဖဴးလိုက္ဦး
ေရၾကက္သုတ္ထဲ ငရုတ္ေကာင္းထည့္
ပုဇြန္ တခ်ိဳ႕ကုိကင္ မွ်င္ကုိ အစိမ္းသုတ္လိုက္
နင္တို႕ တိုက္မယ့္ ဂ်င္ဆာ၀ါ ေလး နဲ႕
ပင္လယ္ထဲ ေပါေလာ ေမ်ာလိုက္မယ္ကြယ္
ရွလြတ္ ရွလြတ္
Wednesday, December 29, 2010 at 3:13pm
ေဗဒါခင္းေသာ ျမစ္
မေဗဒါ
ေဖာင္တစီး
ပန္းေလွၾကီးနဲ႕
ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္
တျမိဳ႕လံုး အႏွံ႕။
...ကေလးမ...
Wednesday, December 29, 2010 at 11:15am
ေဖာင္တစီး
ပန္းေလွၾကီးနဲ႕
ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္
တျမိဳ႕လံုး အႏွံ႕။
...ကေလးမ...
Wednesday, December 29, 2010 at 11:15am
Goodbye 2010
2010 ဟာ
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္
သိပ္ေစာလြန္းတယ္။
2010 မွာ
ပုလင္းအသစ္ေတြ မထိခဲ့ဘူး
အတင္းအဖ်င္းေတြ မရွိခဲ့ဘူး
2010 မွာ
ေရြးေဂါက္ပဲြေတြ မတရားဘူး
အထဲက ခ်စ္သူ အျပင္ေရာက္ ေနာက္က်ခဲ့တယ္
2010 မွာ
မုန္တုိင္းဟာ < ေရြးေဂါက္ပြဲ
အတြင္းနံရံ ေတြ အျပင္မွာ ကာထားလိုက္ၾက
ေသာက္ေရးလဲ မပါဘူး
2010 ဟာ
ဘာမွန္းမသိခင္ လမ္းခြဲသြားတယ္
ေက်ာ့ေက်ာ့ေက်ာ့ေက်ာ့နဲ႕
ုေတာက္!!!
...ကေလးမ...
Monday, December 13, 2010 at 10:28am
ရိတ္သိမ္းခ်ိန္
သိပ္ေစာလြန္းတယ္။
2010 မွာ
ပုလင္းအသစ္ေတြ မထိခဲ့ဘူး
အတင္းအဖ်င္းေတြ မရွိခဲ့ဘူး
2010 မွာ
ေရြးေဂါက္ပဲြေတြ မတရားဘူး
အထဲက ခ်စ္သူ အျပင္ေရာက္ ေနာက္က်ခဲ့တယ္
2010 မွာ
မုန္တုိင္းဟာ < ေရြးေဂါက္ပြဲ
အတြင္းနံရံ ေတြ အျပင္မွာ ကာထားလိုက္ၾက
ေသာက္ေရးလဲ မပါဘူး
2010 ဟာ
ဘာမွန္းမသိခင္ လမ္းခြဲသြားတယ္
ေက်ာ့ေက်ာ့ေက်ာ့ေက်ာ့နဲ႕
ုေတာက္!!!
...ကေလးမ...
Monday, December 13, 2010 at 10:28am
စိတ္ကူးလမင္း ေငြအဆင္းသို႕
အုန္းသီးေဖြးေဖြး
နုိ႕ရည္ျဖဴေလးနဲ႕
ေပါက္ဆီ တို႕ကာ
စားရွာပါလဲ
ငါ၏ အသားေရာင္
ထို မည္းေျပာင္ေျပာင္သည္
ထူး၍ မျခား
ေျပာင္းလဲ မလာ
မည္းျမဲ မည္းသာ မည္း၍သာတည္း။
ငါ၏ အိပ္မက္
ထို စိတ္ကူးခ်က္က
မ်က္ႏွာလမင္း
စိုင္၀ါဂြမ္းကဲ့သုိ႕
ေဖြး၏ျဖဴသည္
တိမ္ေငြစိုင္အလား.... ျမဴႏွင္းအလား....။
ေန႕စဥ္ ျဖဴေဖြး
ထိုထုိ facial ေဆးတုိ႕သည္
မတိုး အသားေရာင
္မြဲ၍ မေျပာင္သည
္ပုိက္ဆံသာရြဲ
လူက မြဲလာေလျပီ...။
ဤနည္းမဟန္
တမ်ိဳးၾကံ၍
ငါ၏ အရပ္
ထိုပုတက္ကို
ုိရွည္လ်ားလြန္ရန
္ဘားဆြဲတမ်ိဳး
ဒိုက္ထိုး တဖံု
အမ်ိဳးစံုေအာင္
လုပ္ရျပန္ရာ၏...။
ထိုမွသာ ငါ၏ ဘရင္းနယူး
ကန္းထလီးရွဴး၏
ေျခသလံုးအရွည္သည္
နဂုိရ္ဒူးေခါင္း
မဖံုးေၾကာင္း ႏွင့္
အလံုးစံု ေက်ာ္နုိင္ရာ၏...။
ေဖြးေဖြးလႈပ္ျဖဴ
ဤ စမတ္လူသည္
အရပ္လဲ ရွည္၏
ဖိနပ္လဲ ရွည္၏ (country shoe)
(ဤသည္ကား စိတ္ကူး)
မနက္ စိတ္ကူး
ညစိတ္ကူး
တထပ္ထဲမက်
လူ႕ဘ၀။
ေဒါသထြက္ဟန္
အိပ္မိျပန္
ၾကားရအံ့သည္
ထိိုေဟာက္သံ
သေဘၤာဥၾသ မီးသတ္ကားသို႕ ...။
ငါ၏အေၾကာင္း
ေပါင္လွန္ေထာင္း၀ံ့ေသာ
အႏွီစာေရးသူ
ကေလးမ သည္
နတ္သမီးတမွ်
ျပိဳးျပက္လွ၍
ျမဴမႈန္ႏြယ္ကင္း
လွယမင္းရွင္။
``ဒီမယ္ ကေလးမ``
ေဒါသတန္ခိုး
မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္
မည္းမည္းနီျပဴးေသာ
အၾကင္လူ မ်က္ခြက္သည္
္အသံနက္ၾကီးျဖင့္
``ငါ xီး `` ဟုဆဲရန္
ကေလးမ ထံ အေျပးႏွံေလျပီ။
လစ္ဦးစုိ႕.....
...ကေလးမ...
Thursday, December 9, 2010 at 3:02pm
နုိ႕ရည္ျဖဴေလးနဲ႕
ေပါက္ဆီ တို႕ကာ
စားရွာပါလဲ
ငါ၏ အသားေရာင္
ထို မည္းေျပာင္ေျပာင္သည္
ထူး၍ မျခား
ေျပာင္းလဲ မလာ
မည္းျမဲ မည္းသာ မည္း၍သာတည္း။
ငါ၏ အိပ္မက္
ထို စိတ္ကူးခ်က္က
မ်က္ႏွာလမင္း
စိုင္၀ါဂြမ္းကဲ့သုိ႕
ေဖြး၏ျဖဴသည္
တိမ္ေငြစိုင္အလား.... ျမဴႏွင္းအလား....။
ေန႕စဥ္ ျဖဴေဖြး
ထိုထုိ facial ေဆးတုိ႕သည္
မတိုး အသားေရာင
္မြဲ၍ မေျပာင္သည
္ပုိက္ဆံသာရြဲ
လူက မြဲလာေလျပီ...။
ဤနည္းမဟန္
တမ်ိဳးၾကံ၍
ငါ၏ အရပ္
ထိုပုတက္ကို
ုိရွည္လ်ားလြန္ရန
္ဘားဆြဲတမ်ိဳး
ဒိုက္ထိုး တဖံု
အမ်ိဳးစံုေအာင္
လုပ္ရျပန္ရာ၏...။
ထိုမွသာ ငါ၏ ဘရင္းနယူး
ကန္းထလီးရွဴး၏
ေျခသလံုးအရွည္သည္
နဂုိရ္ဒူးေခါင္း
မဖံုးေၾကာင္း ႏွင့္
အလံုးစံု ေက်ာ္နုိင္ရာ၏...။
ေဖြးေဖြးလႈပ္ျဖဴ
ဤ စမတ္လူသည္
အရပ္လဲ ရွည္၏
ဖိနပ္လဲ ရွည္၏ (country shoe)
(ဤသည္ကား စိတ္ကူး)
မနက္ စိတ္ကူး
ညစိတ္ကူး
တထပ္ထဲမက်
လူ႕ဘ၀။
ေဒါသထြက္ဟန္
အိပ္မိျပန္
ၾကားရအံ့သည္
ထိိုေဟာက္သံ
သေဘၤာဥၾသ မီးသတ္ကားသို႕ ...။
ငါ၏အေၾကာင္း
ေပါင္လွန္ေထာင္း၀ံ့ေသာ
အႏွီစာေရးသူ
ကေလးမ သည္
နတ္သမီးတမွ်
ျပိဳးျပက္လွ၍
ျမဴမႈန္ႏြယ္ကင္း
လွယမင္းရွင္။
``ဒီမယ္ ကေလးမ``
ေဒါသတန္ခိုး
မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္
မည္းမည္းနီျပဴးေသာ
အၾကင္လူ မ်က္ခြက္သည္
္အသံနက္ၾကီးျဖင့္
``ငါ xီး `` ဟုဆဲရန္
ကေလးမ ထံ အေျပးႏွံေလျပီ။
လစ္ဦးစုိ႕.....
...ကေလးမ...
Thursday, December 9, 2010 at 3:02pm
သူမ၏ ညေန ၆ နာရီမ်ား
ျမင္ျမင္သမွ်ေသာ ကား
ေတြ႕ေတြ႕သမွ်ေသာ သူၾကားၾကားသမွ်ေသာ စကား
ေဘးျဖတ္သြားသမွ် အရာအားလံုးသည္
စားစရာမ်ား အျဖစ္ ျမင္ကြင္းတြင္
ေပၚလာေလ့ရွိသည္။
...ကေလးမ...
Thursday, December 2, 2010 at 10:57pm
ေတြ႕ေတြ႕သမွ်ေသာ သူၾကားၾကားသမွ်ေသာ စကား
ေဘးျဖတ္သြားသမွ် အရာအားလံုးသည္
စားစရာမ်ား အျဖစ္ ျမင္ကြင္းတြင္
ေပၚလာေလ့ရွိသည္။
...ကေလးမ...
Thursday, December 2, 2010 at 10:57pm
သတိရေၾကာင္း (By တာရာမင္းေ၀)
ေမွာ္ဆရာေရ…
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ
ဝိဥာဥ္ကို ေကာ္နဲ႔ကပ္ၿပီး
လူျဖစ္ေအာင္ ငါအသက္သြင္းဖူးတယ္ ၊၊
မီးျခစ္ေက်ာက္ကုိ
လက္သည္းနဲ႔ ပြင့္ထြက္ေအာင္ေတာက္
မီးေတာက္ကုိ ခါးကလိမ္ခ်ိဳး
စီးကရက္ေသာက္ရင္း သူ ေခ်ာင္းဆုိးဖူးတယ္ ၊၊
သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းေပးစရာမလုိ
`ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ့ `
သံအိပ္မက္ႀကီးနဲ႔
ပင္လယ္ေရပြက္ထဲကည
အားလံုးကုိ သူ အပိုင္ရတယ္ ၊၊
ပထမေတာ့….
လ ကို ခိုစီး
ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔တြဲက
စကၠဴဂီတာတစ္လက္ပိုက္ၿပီး
ေပ်ာ္လုိက္ရတာ ….၊၊
ေနာက္မွ
စၾကာဝဠာရဲ႕
မဟာတြင္းနက္ထဲကုိ
လက္ခနဲခုန္ခ်
သူ….ဘယ္ဆီက်သြားပါသလဲ…၊၊
ကဲ….ေမွာ္ဆရာ
အပိုင္းပုိင္းအထစ္ထစ္
သကၠရာဇ္တုိ႔ မၿပိဳခင္မွာ
သုည တစ္လံုးပဲရွိတဲ့
သူ႔ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ေပးပါ ၊၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ပဆစ္အိမ္ ဝကၤပါပ်က္ နကၡတ္ပ်ံရာည
ငါ…..သူ႔ကို သတိရေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါ……၊၊ ၊၊
တာရာမင္းေ၀
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ
ဝိဥာဥ္ကို ေကာ္နဲ႔ကပ္ၿပီး
လူျဖစ္ေအာင္ ငါအသက္သြင္းဖူးတယ္ ၊၊
မီးျခစ္ေက်ာက္ကုိ
လက္သည္းနဲ႔ ပြင့္ထြက္ေအာင္ေတာက္
မီးေတာက္ကုိ ခါးကလိမ္ခ်ိဳး
စီးကရက္ေသာက္ရင္း သူ ေခ်ာင္းဆုိးဖူးတယ္ ၊၊
သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းေပးစရာမလုိ
`ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ့ `
သံအိပ္မက္ႀကီးနဲ႔
ပင္လယ္ေရပြက္ထဲကည
အားလံုးကုိ သူ အပိုင္ရတယ္ ၊၊
ပထမေတာ့….
လ ကို ခိုစီး
ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔တြဲက
စကၠဴဂီတာတစ္လက္ပိုက္ၿပီး
ေပ်ာ္လုိက္ရတာ ….၊၊
ေနာက္မွ
စၾကာဝဠာရဲ႕
မဟာတြင္းနက္ထဲကုိ
လက္ခနဲခုန္ခ်
သူ….ဘယ္ဆီက်သြားပါသလဲ…၊၊
ကဲ….ေမွာ္ဆရာ
အပိုင္းပုိင္းအထစ္ထစ္
သကၠရာဇ္တုိ႔ မၿပိဳခင္မွာ
သုည တစ္လံုးပဲရွိတဲ့
သူ႔ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ေပးပါ ၊၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ပဆစ္အိမ္ ဝကၤပါပ်က္ နကၡတ္ပ်ံရာည
ငါ…..သူ႔ကို သတိရေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါ……၊၊ ၊၊
တာရာမင္းေ၀
ဒီဇင္ဘာ
အေရာက္လာေနက်
ဒီဇင္ဘာ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဘူး
ဒီ မီးျခစ္ဆံ ၀ကၤဘာထဲ။
ငါလဲဘဲ...
စီးေနက် မွတ္တိုင္က
ျမင္ေနက် ကား
တက္ေနက် လူေတြနဲ႕အတူ
သြားေနက် လမ္းအတိုင္း
ေရာက္ေနက် ေနရာဆီ။
တကယ္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ရယ္
ဘ၀ ဆုိတာ မြဲျပာပုဆိုးတစ္ထည္ပါဘဲ။
ထမင္းစားလိုက္ ေရေသာက္လိုက္နဲ႕
ျပာျပာသလဲ အသက္ရွင္ေနရတာ။
...ကေလးမ...
ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္၊ ၂၀၁၀
ဒီဇင္ဘာ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဘူး
ဒီ မီးျခစ္ဆံ ၀ကၤဘာထဲ။
ငါလဲဘဲ...
စီးေနက် မွတ္တိုင္က
ျမင္ေနက် ကား
တက္ေနက် လူေတြနဲ႕အတူ
သြားေနက် လမ္းအတိုင္း
ေရာက္ေနက် ေနရာဆီ။
တကယ္ေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ရယ္
ဘ၀ ဆုိတာ မြဲျပာပုဆိုးတစ္ထည္ပါဘဲ။
ထမင္းစားလိုက္ ေရေသာက္လိုက္နဲ႕
ျပာျပာသလဲ အသက္ရွင္ေနရတာ။
...ကေလးမ...
ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္၊ ၂၀၁၀
အေပါ့စားေကာင္
ေပါ့ေပါ့ေန
ေပါ့ေပါ့စား
ေပါ့ေပါ့သြား
ဘ၀ကုိ ေပါ့ေပါ့ထားတဲ့
အေပါ့စားေကာင္ တဲ့....။
ဒီေကာင့္ ရင္ဘတ္ၾကီးထဲ
အရာရာ အေလးအနက္ထား
ခနခန လႈိက္စားခံရတာ
အေမ မွ မသိပဲကုိး....။
ဘ၀ကို ၃၀ ဒီဂရီ နဲ႕ၾကည့္
ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳးတာေတြ
သူ႕ႏွမ အျဖစ္ဆုိးတာေတြ
ဒီေကာင္
နားမလည္ဘူး အေမ...။
တစ္ခါ လာရတဲ့
ဒီ လူ ဘ၀
လူပါးခပ္၀၀ပဲ ေနလိုက္ခ်င္တယ္။
တခါတခါ လဲ
တရုတ္ေတြ ျမင္းလုပ္
တက္ကလုတ္ တက္ကလုတ္ နဲ႕
စီးပစ္ခ်င္ေသးတယ္။
မၾကာမၾကာလဲ
ဟို စည္ေတာ္ထဲက စိမ့္က်ေရ
တရႈိက္မက္မက္နဲ႕
ခြက္ခ်င္းတုိက္ေနလိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့
အေမေရ
လု ဘ၀ထက္
လူဘ၀ ျဖစ္ခ်င္လို႕
ေပါ့ေပါ့ေန
ေပါ့ေပါ့စား
အေပါ့စားေကာင္ပဲ
ျဖစ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
...ကေလးမ...
Thursday, November 25, 2010 at 12:17pm
ေပါ့ေပါ့စား
ေပါ့ေပါ့သြား
ဘ၀ကုိ ေပါ့ေပါ့ထားတဲ့
အေပါ့စားေကာင္ တဲ့....။
ဒီေကာင့္ ရင္ဘတ္ၾကီးထဲ
အရာရာ အေလးအနက္ထား
ခနခန လႈိက္စားခံရတာ
အေမ မွ မသိပဲကုိး....။
ဘ၀ကို ၃၀ ဒီဂရီ နဲ႕ၾကည့္
ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳးတာေတြ
သူ႕ႏွမ အျဖစ္ဆုိးတာေတြ
ဒီေကာင္
နားမလည္ဘူး အေမ...။
တစ္ခါ လာရတဲ့
ဒီ လူ ဘ၀
လူပါးခပ္၀၀ပဲ ေနလိုက္ခ်င္တယ္။
တခါတခါ လဲ
တရုတ္ေတြ ျမင္းလုပ္
တက္ကလုတ္ တက္ကလုတ္ နဲ႕
စီးပစ္ခ်င္ေသးတယ္။
မၾကာမၾကာလဲ
ဟို စည္ေတာ္ထဲက စိမ့္က်ေရ
တရႈိက္မက္မက္နဲ႕
ခြက္ခ်င္းတုိက္ေနလိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ့
အေမေရ
လု ဘ၀ထက္
လူဘ၀ ျဖစ္ခ်င္လို႕
ေပါ့ေပါ့ေန
ေပါ့ေပါ့စား
အေပါ့စားေကာင္ပဲ
ျဖစ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
...ကေလးမ...
Thursday, November 25, 2010 at 12:17pm
မိခင္နဲ႕ အတူ လြတ္ေျမာက္ျခင္း
ကႏၱာရအလယ္
မိုးသက္ေငြ႕ေလး ရလိုက္သလိုမ်ိဳး..။
လိမ္လည္ လွည္႕ဖ်ားမႈေတြၾကား
သစၥာတရားရဲ႕ လက္တစ္ဖက္
တို႕အတြက္ ဆန္႕ထြက္ခဲ့ၿပီ..။
ဒီပင္လယ္ ဘယ္သူပဲ
ဖန္ဆင္း ဖန္ဆင္း
ေလျပင္းေတြေၾကာင့္
လႈိင္းထန္ ရတယ္၊
မီးျပတိုက္ရယ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး
ဒီခရီးကိုလမ္း ျပလိမ့္မယ္...။
အဲဒီေန႕
ငါတို႕ ရွာေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးၾကယ္
တို႕ေခါင္းေပၚက ရလိုက္သလိုမ်ိဳး
ငါတို႕ေတြ
ၿပံဳးေပ်ာ္ေနလိုက္ပံုမ်ား
ဒီကမၻာကို မ်က္ႏွာေတြနဲ႕
အလွဆင္ရင္ေလ
အၿပံဳးမ်က္ႏွာေတြ တစ္ျခမ္း
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြ တ၀က္...။
ေမွာင္မိုက္ပင္လယ္ေရ
အာရံုတက္လို႕
ေန
ထြက္
ခဲ့
ၿပီ။
by ရာစုသစ္မိုး
Tuesday, November 16, 2010 at 3:29pm
မိုးသက္ေငြ႕ေလး ရလိုက္သလိုမ်ိဳး..။
လိမ္လည္ လွည္႕ဖ်ားမႈေတြၾကား
သစၥာတရားရဲ႕ လက္တစ္ဖက္
တို႕အတြက္ ဆန္႕ထြက္ခဲ့ၿပီ..။
ဒီပင္လယ္ ဘယ္သူပဲ
ဖန္ဆင္း ဖန္ဆင္း
ေလျပင္းေတြေၾကာင့္
လႈိင္းထန္ ရတယ္၊
မီးျပတိုက္ရယ္
ေ၀းေ၀း နီးနီး
ဒီခရီးကိုလမ္း ျပလိမ့္မယ္...။
အဲဒီေန႕
ငါတို႕ ရွာေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးၾကယ္
တို႕ေခါင္းေပၚက ရလိုက္သလိုမ်ိဳး
ငါတို႕ေတြ
ၿပံဳးေပ်ာ္ေနလိုက္ပံုမ်ား
ဒီကမၻာကို မ်က္ႏွာေတြနဲ႕
အလွဆင္ရင္ေလ
အၿပံဳးမ်က္ႏွာေတြ တစ္ျခမ္း
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြ တ၀က္...။
ေမွာင္မိုက္ပင္လယ္ေရ
အာရံုတက္လို႕
ေန
ထြက္
ခဲ့
ၿပီ။
by ရာစုသစ္မိုး
Tuesday, November 16, 2010 at 3:29pm
သက္ေတာ္ infinity ရွည္ေစေသာ္၀္
နင့္ကုိ....
ေလျဖတ္၊ အားျပတ္ေစခ်င္ယံုေလး
ကုရာ နတၳိ ေဆးမရွိေစခ်င္ယံုေလး
ေဒ၀ဒတ္လို
အေသမသတ္ခ်င္ဘူး သိလား...။
အဇာတသတ္လို
မာရ္နတ္လို
အသားမာ မတက္လိုဘူး
သမိုင္းေတြ ပ်က္မွာ စိုးတယ္
နာဇီလို နာမည္ဆုိးေတာင္
ကမၻာဆီမွာ
မခ်န္ရစ္ေစရဘူး...။
ငရဲျပည္မွာေတာင္
ဗီဇာ မက်နုိင္တဲ့
ငနဲေရ....
နင့္ အသက္ေတြ
ပ်င္းပ်င္းရိ ရွည္ပါေစကြယ္...။
နင့္ကိုေလ...
၀ဋ္ အေၾကာင္း
ကံတရား အေၾကာင္း
လူ႕အခြင့္အေရး အေၾကာင္း
နူနာဆင္ေတြ အေၾကာင္း
အေၾကာင္း အေၾကာင္းေတြကို
ေအာက္လမ္း ယၾတာ မပါေစပဲ
သိနားလည္ေစရမယ္ကြယ့္....။
ေက်းဇူးျပဳျပီး
သက္ဆုိးရွည္ေပးပါ...
နင္ မသိတဲ့
နင္ မသိခ်င္ေတာ့တဲ့
နင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တဲ့
အေၾကာင္းေတြရဲ႕
အက်ိဳးတရားေတြကုိ
လက္ေတြ႕ သိေစဖို႕
သက္...ဆုိး....ရွည္...ေပးပါ။
...ကေလးမ...
Thursday, November 11, 2010 at 11:23am
ေလျဖတ္၊ အားျပတ္ေစခ်င္ယံုေလး
ကုရာ နတၳိ ေဆးမရွိေစခ်င္ယံုေလး
ေဒ၀ဒတ္လို
အေသမသတ္ခ်င္ဘူး သိလား...။
အဇာတသတ္လို
မာရ္နတ္လို
အသားမာ မတက္လိုဘူး
သမိုင္းေတြ ပ်က္မွာ စိုးတယ္
နာဇီလို နာမည္ဆုိးေတာင္
ကမၻာဆီမွာ
မခ်န္ရစ္ေစရဘူး...။
ငရဲျပည္မွာေတာင္
ဗီဇာ မက်နုိင္တဲ့
ငနဲေရ....
နင့္ အသက္ေတြ
ပ်င္းပ်င္းရိ ရွည္ပါေစကြယ္...။
နင့္ကိုေလ...
၀ဋ္ အေၾကာင္း
ကံတရား အေၾကာင္း
လူ႕အခြင့္အေရး အေၾကာင္း
နူနာဆင္ေတြ အေၾကာင္း
အေၾကာင္း အေၾကာင္းေတြကို
ေအာက္လမ္း ယၾတာ မပါေစပဲ
သိနားလည္ေစရမယ္ကြယ့္....။
ေက်းဇူးျပဳျပီး
သက္ဆုိးရွည္ေပးပါ...
နင္ မသိတဲ့
နင္ မသိခ်င္ေတာ့တဲ့
နင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တဲ့
အေၾကာင္းေတြရဲ႕
အက်ိဳးတရားေတြကုိ
လက္ေတြ႕ သိေစဖို႕
သက္...ဆုိး....ရွည္...ေပးပါ။
...ကေလးမ...
Thursday, November 11, 2010 at 11:23am
မနက္စာ
အဲ့ဒါ ဘာတဲ့!
အုိဗာတင္း ဆိုလား
သူေျပာလို႕သာ နားေထာင္လိုက္ရတယ္
ခပ္ညစ္ညစ္ ေရေႏြးတခြက္ကိုမ်ား....။
ဗိုက္က ေတာ္ေတာ္ဆာေနျပီ...။
ျဖစ္နုိင္ရင္ သြားတုိက္ေဆးေတြပါ မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕
ေက်းဇူးျပဳျပီး အသားေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
အဲ့ဒီ ၾကက္ဥေတြနဲ႕
ထမင္းေၾကာ္ကုိ ငါနဲ႕ ေ၀းေ၀းထားေပးပါ...။
ျဖစ္နုိင္မယ္ဆို
နုိင္ငံေရး သတင္းဖလွယ္ပြဲ
အဲ့ဒီ မနက္စာ စားပြဲ ဆီကုိ
ငါ ခ်ီမတက္ခ်င္ဘူး....။
ပံုေသနည္းေတြ နဲ႕ မနက္စာတစ္ပြဲ
ဗိုက္က ေတာ္ေတာ့္ ကုိ ဆာေနခဲ့ျပီ....။
...ကေလးမ...
Monday, November 1, 2010 at 1:14pm
အုိဗာတင္း ဆိုလား
သူေျပာလို႕သာ နားေထာင္လိုက္ရတယ္
ခပ္ညစ္ညစ္ ေရေႏြးတခြက္ကိုမ်ား....။
ဗိုက္က ေတာ္ေတာ္ဆာေနျပီ...။
ျဖစ္နုိင္ရင္ သြားတုိက္ေဆးေတြပါ မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕
ေက်းဇူးျပဳျပီး အသားေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
အဲ့ဒီ ၾကက္ဥေတြနဲ႕
ထမင္းေၾကာ္ကုိ ငါနဲ႕ ေ၀းေ၀းထားေပးပါ...။
ျဖစ္နုိင္မယ္ဆို
နုိင္ငံေရး သတင္းဖလွယ္ပြဲ
အဲ့ဒီ မနက္စာ စားပြဲ ဆီကုိ
ငါ ခ်ီမတက္ခ်င္ဘူး....။
ပံုေသနည္းေတြ နဲ႕ မနက္စာတစ္ပြဲ
ဗိုက္က ေတာ္ေတာ့္ ကုိ ဆာေနခဲ့ျပီ....။
...ကေလးမ...
Monday, November 1, 2010 at 1:14pm
ႏွင္းေ၀တဲ့ ဒီေဆာင္း
ဒီ မီးခုိးေငြ႕ေတြကုိပဲ
ႏွင္းအျဖစ္အစားထိုး
အဲကြန္း (air-con) အေအးတင္
ခ်မ္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး
ေဆာင္းျပဳလိုက္ၾကတာ....။
ရာသီမစံုတဲ့ ကၽြန္းလို႕
ဘယ္သူ ေျပာခ်င္ေသးလဲ
ကဲ....။
...ကေလးမ...
Saturday, October 30, 2010
ဖ်က္
နိမ့္ေနပါတယ္ဆို
လွံ ထိုးစုိက္။
၀ါးကူထိုးလို႕လဲ
ေရထပ္နစ္ခဲ့ဖူးျပီ။
ကုိယ္တုိင္ထဲက
ထြက္ေသာေလာက္သည္
ခေလာက္ ဆန္ေလျပီ။
အထိမ္းအမွတ္ မသိေသာ
ထိုသူသည္
သမိုင္းကို ဖ်က္ေလျပီ။
...ကေလးမ...
Friday, October 22, 2010 at 1:26pm
လွံ ထိုးစုိက္။
၀ါးကူထိုးလို႕လဲ
ေရထပ္နစ္ခဲ့ဖူးျပီ။
ကုိယ္တုိင္ထဲက
ထြက္ေသာေလာက္သည္
ခေလာက္ ဆန္ေလျပီ။
အထိမ္းအမွတ္ မသိေသာ
ထိုသူသည္
သမိုင္းကို ဖ်က္ေလျပီ။
...ကေလးမ...
Friday, October 22, 2010 at 1:26pm
" အိပ္မက္ဆိုး "
လမိုက္ညမွာ
ေရငတ္ေနသလို
ဆာေလာင္မႈဟာ ၿပင္းလြန္းတယ္။
အငန္ဓါတ္ေတြနဲ႕
ပင္လယ္ေလာက္ၾကီး သယ္မလာနဲ႕ကိုယ့္လူ
ေရခ်ိဳတစ္စက္ မဟုတ္ေတာင္
တစ္၀က္ေတာ့ လုပ္ကြာ။
ဒါမွမဟုတ္
ခံစားခ်က္ခါးခါး ကိုသတ္ဖို႕
တတ္ႏိုင္ရင္
အခါးဆံုးတစ္ပုလင္းေပးကြာ။
ေသခ်ာတာက
ငါ့အျမည္းဟာ ခ်ိဳေနဖို႕မလိုအပ္ဘူး
မရွိရင္လည္း " ဆား " နဲ႕ပဲျမည္းမယ္ကြာ။
ေၿဖေဆးမေရာင္းဘူး
လာမေၿပာနဲ႕
ဆြဲထိုးမိလိမ့္မယ္။
အေရးၾကီးတာက
ဒီည
အိပ္မက္ေဟာင္းထပ္မမက္ဖို႕ပဲ။
ကိုယ့္ဆရာေရ
ေနာက္တစ္လံုးေဟ့................။
" ေအ့ "
ဖန္ေန၀န္း (ဗန္းေမာ္)
http://phannaywon.blogspot.com/
ေရငတ္ေနသလို
ဆာေလာင္မႈဟာ ၿပင္းလြန္းတယ္။
အငန္ဓါတ္ေတြနဲ႕
ပင္လယ္ေလာက္ၾကီး သယ္မလာနဲ႕ကိုယ့္လူ
ေရခ်ိဳတစ္စက္ မဟုတ္ေတာင္
တစ္၀က္ေတာ့ လုပ္ကြာ။
ဒါမွမဟုတ္
ခံစားခ်က္ခါးခါး ကိုသတ္ဖို႕
တတ္ႏိုင္ရင္
အခါးဆံုးတစ္ပုလင္းေပးကြာ။
ေသခ်ာတာက
ငါ့အျမည္းဟာ ခ်ိဳေနဖို႕မလိုအပ္ဘူး
မရွိရင္လည္း " ဆား " နဲ႕ပဲျမည္းမယ္ကြာ။
ေၿဖေဆးမေရာင္းဘူး
လာမေၿပာနဲ႕
ဆြဲထိုးမိလိမ့္မယ္။
အေရးၾကီးတာက
ဒီည
အိပ္မက္ေဟာင္းထပ္မမက္ဖို႕ပဲ။
ကိုယ့္ဆရာေရ
ေနာက္တစ္လံုးေဟ့................။
" ေအ့ "
ဖန္ေန၀န္း (ဗန္းေမာ္)
http://phannaywon.blogspot.com/
ပ်င္းလို႕ ရွဴျဖစ္တဲ့ ဒီ ၀င္သက္ ထြက္သက္
ေႏြ...သူ႕ဘာသာေနတာပါ။
ငါတို႕ကသာဆြဲဆြဲပီး
ပူတယ္ေျပာေနတာ။
အတိတ္...
သူ႕ဘာသာ တိတ္ဆိတ္ပီးသား။
သြားသြားပီး ဆဲြမေခၚပါနဲ႕။
ပင္လယ္...
ျပည္႕က်ပ္လြန္းလို႕ စီးေႀကာင္းတလြဲေတြနဲ႕။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ထပ္ထပ္ပီးမထည္႕ပါနဲ႕။
အိမ္မက္...
ငယ္ငယ္ကတည္းကမက္လာတာ။
ႀကီးတဲ့အထိႏွိပ္စက္တုန္းပဲ။
ကိုယ့္လမ္းေတာ့ကိုယ္ေမာင္းတာပဲ၊
အမွတ္တရေတြ လမ္းေျပာင္းျပန္စီးပီး၊
ငါကို၀င္တိုက္....။
ဒီအခိုက္...ဒီအခိုက္...ဒီအခိုက္..။
by ရာစုသစ္မ
Wednesday, October 20, 2010 at 1:55pm
ငါတို႕ကသာဆြဲဆြဲပီး
ပူတယ္ေျပာေနတာ။
အတိတ္...
သူ႕ဘာသာ တိတ္ဆိတ္ပီးသား။
သြားသြားပီး ဆဲြမေခၚပါနဲ႕။
ပင္လယ္...
ျပည္႕က်ပ္လြန္းလို႕ စီးေႀကာင္းတလြဲေတြနဲ႕။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ထပ္ထပ္ပီးမထည္႕ပါနဲ႕။
အိမ္မက္...
ငယ္ငယ္ကတည္းကမက္လာတာ။
ႀကီးတဲ့အထိႏွိပ္စက္တုန္းပဲ။
ကိုယ့္လမ္းေတာ့ကိုယ္ေမာင္းတာပဲ၊
အမွတ္တရေတြ လမ္းေျပာင္းျပန္စီးပီး၊
ငါကို၀င္တိုက္....။
ဒီအခိုက္...ဒီအခိုက္...ဒီအခိုက္..။
by ရာစုသစ္မ
Wednesday, October 20, 2010 at 1:55pm
စိတ္ပ်က္တယ္ နင့္ကို..
Enter မေခါက္ခင္
ေသခ်ာၾကည့္ေပးပါ။
အဲဒါငါ့နာမည္လားလို႕။
အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ညေတြမ်ားလြန္လြန္းလို႕...။
ဖန္ေန၀န္း (ဗန္းေမာ္)
http://phannaywon.blogspot.com/
Monday, October 18, 2010 at 6:51pm
ေသခ်ာၾကည့္ေပးပါ။
အဲဒါငါ့နာမည္လားလို႕။
အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ညေတြမ်ားလြန္လြန္းလို႕...။
ဖန္ေန၀န္း (ဗန္းေမာ္)
http://phannaywon.blogspot.com/
Monday, October 18, 2010 at 6:51pm
ဆဌမေျမာက္ ဦးေခါင္း
၂၃ မိနစ္ကုိ ၈က်ပ္ခြဲ
မနည္းတဲ့ ေစ်းလုိ႕ သတ္မွတ္
လူေတြ အဖ်ားတက္ေနခ်ိန္မွာ..
က်ေနာ္ အဖို႕ေတာ့
ကြန္တက္ ၁၅ မိနစ္ထက္ပို
မေျပာခ်င္ၾကတဲ့ ခံစားခ်က္..
၂၃ မိနစ္ဆုိတာ မ်ားလိုက္တာ....။
ဒီမနက္မနက္ေတြ
အခု ဆို
ေမေမဖုန္းဆက္
ေမ့သမီးေလး အိမ္သာ မွန္မွန္တက္
တဲ့။
မနက္မနက္ဆို
ကုိကို ဖုန္းဆက္
ညီမေလး မီးမီး အီးအီးမွန္မွန္ပါပါကြယ္
တဲ့။
ေက်းဇူးပဲ ကိုေရႊေခါင္း
ဒီေနရာမွာ လာေအာင္း
ေနရာ မေျပာင္းပါနဲ႕ေတာ့ကြယ္။
မိသားစု ဆုိတာ အခုမွပဲ ပီျပင္ေတာ့တယ္။
...ကေလးမ...
Wednesday, October 13, 2010 at 5:00pm
Running Nose
တသက္ရႈမညီးစရာ
ဤႏွာေခါင္း ကလ်ာကုိ
ထေလာ့ ၾကြေလာ့
စုန္ဆင္းေလာ့ဟု
ျမဴဆြယ္ျဖားေယာင္း
ထို အေငြ႕ အေပါင္းတို႕သည္...
Detol လဲပါ Sprayer ႏွင့္
အေမႊးတုိင္ ႏွင့္
ပတ္ရမ္း ျခာလည္
ဖ်န္းၾကရာ၀ယ္..
ငါ၏ ႏွာေခါင္း ထိုေဟာင္းေလာင္းသည္...
မထြက္ မေကာင္း ထြက္မေကာင္း
ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္း ထြက္ရရွာသည္
ေအာ္ ဟတ္ခ်ိဳးခ်ီ၍ မဆံုးေလသတည္း။
...ကေလးမ...
တရုတ္အေပါင္း ေကာင္းမႈ အေၾကာင္းျပဳ
ဟတ္ခ်ိဳးေသာေန႕မ်ား အမွတ္တရ
Thursday, October 7, 2010 at 12:48pm
ဤႏွာေခါင္း ကလ်ာကုိ
ထေလာ့ ၾကြေလာ့
စုန္ဆင္းေလာ့ဟု
ျမဴဆြယ္ျဖားေယာင္း
ထို အေငြ႕ အေပါင္းတို႕သည္...
Detol လဲပါ Sprayer ႏွင့္
အေမႊးတုိင္ ႏွင့္
ပတ္ရမ္း ျခာလည္
ဖ်န္းၾကရာ၀ယ္..
ငါ၏ ႏွာေခါင္း ထိုေဟာင္းေလာင္းသည္...
မထြက္ မေကာင္း ထြက္မေကာင္း
ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္း ထြက္ရရွာသည္
ေအာ္ ဟတ္ခ်ိဳးခ်ီ၍ မဆံုးေလသတည္း။
...ကေလးမ...
တရုတ္အေပါင္း ေကာင္းမႈ အေၾကာင္းျပဳ
ဟတ္ခ်ိဳးေသာေန႕မ်ား အမွတ္တရ
Thursday, October 7, 2010 at 12:48pm
ဟက္တက္
ဒီလူၾကမး္ အသည္း
ျဗန္းခနဲေနေအာင္ ကြဲထြက္သြားတယ္။
ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေရး
ေလာင္းေၾကးေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတယ္။
ဗေလာင္ဆူေနတာေတာင္
ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုး
မ်က္ႏွာမ်ိဳး နဲ႕ ေနေနရတယ္
ကုိယ္က လူဆိုးေပကုိး။
...ကေလးမ...
Monday, October 4, 2010 at 4:34pm
ျဗန္းခနဲေနေအာင္ ကြဲထြက္သြားတယ္။
ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ေရး
ေလာင္းေၾကးေတြ သိပ္မ်ားလြန္းတယ္။
ဗေလာင္ဆူေနတာေတာင္
ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုး
မ်က္ႏွာမ်ိဳး နဲ႕ ေနေနရတယ္
ကုိယ္က လူဆိုးေပကုိး။
...ကေလးမ...
Monday, October 4, 2010 at 4:34pm
ေတာင္ပုလုျမိဳ႕စားၾကီးသုိ႕
ပုရစ္မ်က္ျပဴးလို
မၾကည့္ပါနဲ႕ င့ါကုိ။
ဒိထက္ထူးျပီးလဲ
မရစ္ပါနဲ႕ င့ါကုိ။
ခ်စ္သက္ေသလဲ ထူစရာ မရွိ
အျပစ္ထပ္တင္လဲ ေခ်စရာ မရွိ
ရင္ဗလာအတိနဲ႕ နင္က
အရင္တခါ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့
င့ါကုိ
အၾကင္နာၾကီးတဲ့ ခ်စ္သူမွ မဟုတ္တာ။
...ကေလးမ...
Thursday, September 23, 2010 at 5:55pm
မၾကည့္ပါနဲ႕ င့ါကုိ။
ဒိထက္ထူးျပီးလဲ
မရစ္ပါနဲ႕ င့ါကုိ။
ခ်စ္သက္ေသလဲ ထူစရာ မရွိ
အျပစ္ထပ္တင္လဲ ေခ်စရာ မရွိ
ရင္ဗလာအတိနဲ႕ နင္က
အရင္တခါ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့
င့ါကုိ
အၾကင္နာၾကီးတဲ့ ခ်စ္သူမွ မဟုတ္တာ။
...ကေလးမ...
Thursday, September 23, 2010 at 5:55pm
ဆည္းဆာ
အဲ့ဒီ ၆နာရီကိုေပါ့
ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ မနက္ထဲက...
မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး ပြင့္ထဲက ေမွ်ာ္လိုက္ရတဲ့
၆နာရီ..
တေန႕ထက္ တေန႕မ်ား ေစာလာလိမ့္မလားရယ္လို႕...
လူမိုက္တစ္ေကာင္အတြက္ ေန႕တာ ရွည္လြန္းလွတယ္ကြယ္။
...ကေလးမ...
Wednesday, September 15, 2010 at 6:11pm
ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ မနက္ထဲက...
မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး ပြင့္ထဲက ေမွ်ာ္လိုက္ရတဲ့
၆နာရီ..
တေန႕ထက္ တေန႕မ်ား ေစာလာလိမ့္မလားရယ္လို႕...
လူမိုက္တစ္ေကာင္အတြက္ ေန႕တာ ရွည္လြန္းလွတယ္ကြယ္။
...ကေလးမ...
Wednesday, September 15, 2010 at 6:11pm
အေ၀း
out of feeling
ေနာက္ဆံငင္ေနတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႕....
တခ်က္တခ်က္ ခ်ည္တုိင္ဆီ ေျခဦးလွည့္
နာရီေတြ က်ိဳးပ်က္ခဲ့တာေတာင္...
ဒီလူမွာ ေနာင္တမရွိ။
ေ၀းတာတခုထဲနဲ႕ တင္
ရင္ဘတ္ထဲ ျပည့္က်ပ္ေနတယ္
ေနာက္ဆက္တြဲအတြက္ ေနရာမရွိေတာ့...
အဲ့ဒီလိုနဲ႕..
ေသခ်ာတာ ''ငါ အသည္း ခဏခဏ ကြဲေနခဲ့ရတယ္ ''
...ကေလးမ...
September 7, 2010 at 12:58pm
WC Champion 2010
ငိုက္လိုက္တဲ့ အမ်ိဳး
အခ်ိဳးမက်တဲ့ ဒီမ်က္ခြံေတြ
ေလးလံ လိုက္ပံုက
သိမ္းဆည္းမရ။
ဘာရယ္ေၾကာင့္မ်ား
မ်က္ခြံတခုစာ ကရိန္းမထြင္ခဲ့ၾကသလဲကြယ္
မိုက္မဲ လိုက္ပံုမ်ား။
ဒီ ေအာင္ပြဲအတြက္
ထိေတြ႕ခြင့္မရပဲ
ပီတိကိုသာ ေသရည္က်ဴးခဲ့
ငုိက္လိုက္တဲ့ အမ်ိဳး
အရုိးေပၚလဲ အေရေလးပဲ တင္ေနခဲ့ျပီ။
...ကေလးမ...
Monday, July 12, 2010 at 5:56pm
အခ်ိဳးမက်တဲ့ ဒီမ်က္ခြံေတြ
ေလးလံ လိုက္ပံုက
သိမ္းဆည္းမရ။
ဘာရယ္ေၾကာင့္မ်ား
မ်က္ခြံတခုစာ ကရိန္းမထြင္ခဲ့ၾကသလဲကြယ္
မိုက္မဲ လိုက္ပံုမ်ား။
ဒီ ေအာင္ပြဲအတြက္
ထိေတြ႕ခြင့္မရပဲ
ပီတိကိုသာ ေသရည္က်ဴးခဲ့
ငုိက္လိုက္တဲ့ အမ်ိဳး
အရုိးေပၚလဲ အေရေလးပဲ တင္ေနခဲ့ျပီ။
...ကေလးမ...
Monday, July 12, 2010 at 5:56pm
FIFA WC 2010
Bet Type တခ်က္ေလး မကုိက္ေပမယ့္
ငါဟာ သူေဌးေလာင္း
ရွိသမွ် အကုန္ေလာင္းတယ္ကြဲ႕...
အားကစား အဆိပ္တက္
ခဏခဏ အိပ္ပ်က္ခဲ့ေပမယ့္
တခ်က္ကေလးမွ စိတ္မကြက္ခဲ့ပါဘူး...
ဆန္ေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္တဲ့
ဒီမ်က္တြင္း ေရတပုလင္းေလာက္ေတာ့
သယ္နုိင္သြားျပီ...
ဖိုင္နယ္ျပီးရင္ျဖင့္
ဒီကလိုင္ေခါင္းျပန္ျဖည့္
အားအင္ေတြ ျပည့္ေစေရာ့လို႕
ေဘာလံုးသမားနည္းတူ အားယူရဦးမယ္ကြယ္...
...ကေလးမ...
Thursday, July 8, 2010 at 1:26pm
ပုရြက္ဆိတ္
အခ်ိဳလြန္ေတာ့ ခါးသတဲ့
အေပါ့စား စကၠဴတခ်ပ္ကို
စမ္းသပ္လိုက္ပံုမ်ား
မီးေတာက္ ဟုန္းဟုန္းထလို႕...
ပုရြက္ဆိတ္ ပါဘဲ
ထိေရာက္တဲ့ အဆိပ္ရွိတာ
မေမ့သင့္ဘူး ထင္တာပဲ...
အားလံုးထဲက ေခါင္းမနီတဲ့
ဒီ ပုရြတ္ဆိတ္
တခ်က္ကလးပဲ ထဆိတ္ လိုက္တာ
ကဲ .... အခု ဘယ္လိုလဲ?
...ကေလးမ...
27-06-2010 (44)
Thursday, July 1, 2010 at 11:45am
အေပါ့စား စကၠဴတခ်ပ္ကို
စမ္းသပ္လိုက္ပံုမ်ား
မီးေတာက္ ဟုန္းဟုန္းထလို႕...
ပုရြက္ဆိတ္ ပါဘဲ
ထိေရာက္တဲ့ အဆိပ္ရွိတာ
မေမ့သင့္ဘူး ထင္တာပဲ...
အားလံုးထဲက ေခါင္းမနီတဲ့
ဒီ ပုရြတ္ဆိတ္
တခ်က္ကလးပဲ ထဆိတ္ လိုက္တာ
ကဲ .... အခု ဘယ္လိုလဲ?
...ကေလးမ...
27-06-2010 (44)
Thursday, July 1, 2010 at 11:45am
အကယ္ဒမီ အလြမ္း
အျမဲနားေထာင္ဖူးတဲ့
အလြမ္းသီခ်င္းေတြ
အသက္၀င္လာခဲ့ျပီ..
အျမဲ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့
အလြမ္းဇာတ္၀င္ခန္းေတြ
သရုပ္ေဆာင္ေနရျပီ..
အျမဲအားက်ဖူးတဲ့
သရုပ္ေဆာင္ဆုကိုေတာ့
ငါနဲ႕ လြဲျပီး..
တျခားတေယာက္သာ ေပးခဲ့လိုက္ပါ..
ျပည့္ျပည့္စံုစံု မလြမ္းတတ္တဲ့
င့ါကုိ
နင္ ဒဏ္ရာေတြ အျပည့္နဲ႕ ထားခဲ့လိုက္ပါ....
PS အျမဲေပ်ာ္ေနခ်င္တယ္..
...ကေလးမ...
Monday, June 7, 2010 at 5:45pm
အလြမ္းသီခ်င္းေတြ
အသက္၀င္လာခဲ့ျပီ..
အျမဲ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့
အလြမ္းဇာတ္၀င္ခန္းေတြ
သရုပ္ေဆာင္ေနရျပီ..
အျမဲအားက်ဖူးတဲ့
သရုပ္ေဆာင္ဆုကိုေတာ့
ငါနဲ႕ လြဲျပီး..
တျခားတေယာက္သာ ေပးခဲ့လိုက္ပါ..
ျပည့္ျပည့္စံုစံု မလြမ္းတတ္တဲ့
င့ါကုိ
နင္ ဒဏ္ရာေတြ အျပည့္နဲ႕ ထားခဲ့လိုက္ပါ....
PS အျမဲေပ်ာ္ေနခ်င္တယ္..
...ကေလးမ...
Monday, June 7, 2010 at 5:45pm
အခ်စ္ရဲ႔ သခၤ်ဳိင္း
လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ သခၤ်ဳိင္းတဲ့။ ဒါေပမဲ့ လက္မထပ္ခဲ့ရင္ အခ်စ္က ျမဳပ္ႏွံရာ ေနရာမရွိဘဲ ေသဆံုးသြားလိမ့္မယ္။
တဲ့လား...
တကယ္ေတာ့ အယ္ဖိုးေရ
ငါ့ရဲ႕ သခၤ်ိဳင္းက ဓားမဆုိင္းပဲ ေစာင့္ေနခဲ့တာေတာင္
ဆားငံေငြ႕ရိုက္ ဓားေတြသာ ငိုက္စိုက္က်ရတယ္...
ျမဳပ္ႏွံရာ သခၤ်ိဳင္း ေရာက္မလာခဲ့...
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေသဆံုးရေတာ့ မေပ့ါ....
...ကေလးမ...
Thursday, May 27, 2010 at 5:06pm
ေဖေဖ့အတြက္
အေဖေရးတဲ့ စာ
အေဖေရးတဲ့ ကဗ်ာ
အေဖ့ ရင္ဘတ္ထဲက ေမတၱာ
အေဖ့ ႏွလံုးသားထဲက အႏုပညာ
အေဖ့ ေရးခဲ့တဲ့ အေဖ့ရဲ႕ ရာဇ၀င္
အရာထင္ထင္ က်န္ခဲ့ပါတယ္ အေဖ..
အေဖ
သီခ်င္းသံေတြ လွ်ံေနတုန္းပါ
ကရုဏာေတြ က်န္ေနခဲ့တာ
အေဖ
အေဖမရွိေတာ့ေပမယ့္
အေဖ့ကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႕
အေဖ ေျပာခဲ့သမွ် နားေထာင္
အေဖ့ကို တန္ဖိုးထား
သမီး ၾကိဳးစားပါ့မယ္ အေဖ.......
...ကေလးမ...
16-05-2010 တြင္ ျပန္သြားခဲ့ေသာ ေဖေဖဦးသုေမာင္ သို႕ အမွတ္တရ
Monday, May 17, 2010 at 6:48pm
အေဖေရးတဲ့ ကဗ်ာ
အေဖ့ ရင္ဘတ္ထဲက ေမတၱာ
အေဖ့ ႏွလံုးသားထဲက အႏုပညာ
အေဖ့ ေရးခဲ့တဲ့ အေဖ့ရဲ႕ ရာဇ၀င္
အရာထင္ထင္ က်န္ခဲ့ပါတယ္ အေဖ..
အေဖ
သီခ်င္းသံေတြ လွ်ံေနတုန္းပါ
ကရုဏာေတြ က်န္ေနခဲ့တာ
အေဖ
အေဖမရွိေတာ့ေပမယ့္
အေဖ့ကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႕
အေဖ ေျပာခဲ့သမွ် နားေထာင္
အေဖ့ကို တန္ဖိုးထား
သမီး ၾကိဳးစားပါ့မယ္ အေဖ.......
...ကေလးမ...
16-05-2010 တြင္ ျပန္သြားခဲ့ေသာ ေဖေဖဦးသုေမာင္ သို႕ အမွတ္တရ
Monday, May 17, 2010 at 6:48pm
an ingrown toenail (ေျခစြယ္ငုတ္ျခင္း)
Thursday, May 6, 2010 at 11:17am
ေျခစြယ္ငုတ္ျခင္း
ေျခမမ်ားတြင္အျဖစ္မ်ားသည္။ေျခစြယ္မ်ားနီရဲ၊ေရာင္ရမ္း၊နာက်င္လာတတ္သည္။ေျခသည္းညွပ္စဥ္က်န္ခဲ့ေသာေျခသည္း
စြယ္ကအသားထဲတိုး၀င္ရာကေျခစြယ္၀န္းက်င္တြင္၊ေရာင္လာတတ္သည္။တစ္ခါတစ္ရံျပည္တည္လိုက္လာသည္။ေျခ
သည္းညွပ္ရာတြင္ေျခစြယ္က်န္ျခင္းနွင့္၊ရွဳးဖိနပ္က်ပ္က်ပ္စီးသည့္အခါ၊ေျခေခ်ာင္းဖ်ားမ်ားစုညွစ္ခံထားရျခင္းတို.မွာေျခ
စြယ္ငုပ္ေစေသာအရင္းခံအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။
ဆရာ၀န္နွင့္အရင္ျပရန္
္
ေျခစြယ္ပိုး၀င္၊ေရာင္ရမ္းေနလွ်င္ထိုသို.ေ၀ဒနာရေနသူတြင္ဆီးခ်ိဳ၊ေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါစသည္တို.ရွိလွ်င္။
မိမိဘာသာေဆာင္ရြက္နိုင္ေသာကိစၥရပ္မ်ား
ေျခစြယ္ငုပ္မွန္းေစာစီးစြာခန္.မွန္းသတိထားမိပါကေအာက္ပါတို.ကိုေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ေျခစြယ္ငုပ္ေ၀ဒနာပိုဆိုး
မလာေအာင္ဟန္.တားေပးထားနိုင္သည္။
ေျခစြယ္ငုပ္ေနေသာေျခေထာက္ကိုေရေႏြးထဲဆားရည္ေႏြးနွစ္ဇြန္း၊သံုးဇြန္းထည့္ေမႊထားေသာဆားရည္ေႏြးျဖင့္
တစ္ခါစိမ္ဆယ္မိနစ္ခန္.ၾကာတစ္ေန.နွစ္ၾကိမ္ပံုမွန္စိမ္ေပးပါ။နာေန၊ေရာင္စျပဳေနေသာပလာစတာကပ္ထားပါ။
ေျခညွပ္ဖိနပ္၊ကြင္းထိုးဖိနပ္စီးပါ။
ေျခစြယ္ငုပ္နာလံုး၀ေပ်ာက္မွေျခသည္းညွပ္ပါ။
ေျခသည္းဆိုးျခင္း၊ေျခသည္းဆိုးေဆးခၽြတ္ျခင္းတို.ကိုေျခစြပ္ငုပ္ေနစဥ္မျပဳလုပ္ရ။
ကာကြယ္ျခင္း
အေကာင္းဆံုးကာကြယ္နည္းမွာေျခေထာက္ကိုဂရုစိုက္နည္းသာျဖစ္ပါသည္။
ေန.စဥ္ေျခေဆးပါ။ေျခေဆးျပီးေနာက္ေရစင္ေအာင္သုတ္၊ေရေျခာက္ေအာင္ထားပါ။
ေရွ.ဘက္တြင္ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုစုညွစ္ထားတတ္သည့္ဖိနပ္၊ဦးခၽြတ္၊ေဒါက္ျမင့္၊ဖိနပ္စသည္တို.မစီးသင့္။
ခ်ည္ထည္ေျခစြပ္၊စေကာ့ကင္မ်ားကိုသာ၀တ္ပါ။ေန.စဥ္လဲပါ။ေျခဦးပိုင္းဖြင့္ထားေသာေျခစြပ္၊စေကာ့ကင္မ်ား၀ယ္၍
ရသည္။ယင္းအမ်ိဳးအစားကိုအသံုးျပဳပါ။
ေျခသည္းညွပ္လွ်င္အေသအခ်ာညွပ္ပါ။
ေျခသည္းညွပ္နည္း
(၁)ေျခသည္းမညွပ္မီေျခသည္းနူး၊ေပ်ာ့သြားေစရန္ေရေႏြးဇလံုထဲတြင္ဆယ္မိနစ္ခန္.စိမ္ထားပါ။
(၂)တံုးေသာေျခသည္းညွပ္၊ဓား၊ကပ္ေၾကးတို.မသံုးသင့္။တစ္ခါညွပ္လွ်င္တစ္ခ်က္တည္းျပတ္မည့္ေျခသည္းျပတ္
မည့္ေျခသည္းညွပ္ကိုသံုးပါ။ေျခသည္းကိုေကြး၀ိုက္ညွပ္သြားပါ။ေထာင့္ဘက္မ်ားကိုဂရုစိုက္ညွပ္ပါ။ေထာင့္ဘက္ဖ်ား
မ်ားကိုတစဥ္းတိုက္ပါ။
(၃)ေျခစြယ္ကုပ္ေနလွ်င္၊ေျခသည္းညွပ္၊ဓား၊ကပ္ေၾကးစသည္တို.ကိုဇြတ္ထိုးမထည့္ရ။ေရေႏြးစိမ္ျပီးေျခသည္းနူးညံ့
ေနခ်ိန္မွာထိုေျခစြယ္ကိုညွပ္ပါ။မာေခါက္ေကြးကုပ္ေနေသာေျခစြယ္ေအာက္သို.မည္သည့္အရာမွထိုးမသြင္းရ။
ဆရာ၀န္နွင့္ဆက္ျပရန္
္
ေျခစြယ္ငုပ္ျခင္းပိုဆိုးလာလွ်င္သို.မဟုတ္ရက္အတန္ၾကာအထက္ပါအတိုင္းေဆာင္ရြက္သည့္ၾကားကမသက္သာလွ်င္။
Wellnen Health &Beauty Magazine
http://peaceforburma.blogspot.com/2008/03/blog-post_11.html
ေျခစြယ္ငုတ္ျခင္း
ေျခမမ်ားတြင္အျဖစ္မ်ားသည္။ေျခစြယ္မ်ားနီရဲ၊ေရာင္ရမ္း၊နာက်င္လာတတ္သည္။ေျခသည္းညွပ္စဥ္က်န္ခဲ့ေသာေျခသည္း
စြယ္ကအသားထဲတိုး၀င္ရာကေျခစြယ္၀န္းက်င္တြင္၊ေရာင္လာတတ္သည္။တစ္ခါတစ္ရံျပည္တည္လိုက္လာသည္။ေျခ
သည္းညွပ္ရာတြင္ေျခစြယ္က်န္ျခင္းနွင့္၊ရွဳးဖိနပ္က်ပ္က်ပ္စီးသည့္အခါ၊ေျခေခ်ာင္းဖ်ားမ်ားစုညွစ္ခံထားရျခင္းတို.မွာေျခ
စြယ္ငုပ္ေစေသာအရင္းခံအေၾကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။
ဆရာ၀န္နွင့္အရင္ျပရန္
္
ေျခစြယ္ပိုး၀င္၊ေရာင္ရမ္းေနလွ်င္ထိုသို.ေ၀ဒနာရေနသူတြင္ဆီးခ်ိဳ၊ေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါစသည္တို.ရွိလွ်င္။
မိမိဘာသာေဆာင္ရြက္နိုင္ေသာကိစၥရပ္မ်ား
ေျခစြယ္ငုပ္မွန္းေစာစီးစြာခန္.မွန္းသတိထားမိပါကေအာက္ပါတို.ကိုေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ေျခစြယ္ငုပ္ေ၀ဒနာပိုဆိုး
မလာေအာင္ဟန္.တားေပးထားနိုင္သည္။
ေျခစြယ္ငုပ္ေနေသာေျခေထာက္ကိုေရေႏြးထဲဆားရည္ေႏြးနွစ္ဇြန္း၊သံုးဇြန္းထည့္ေမႊထားေသာဆားရည္ေႏြးျဖင့္
တစ္ခါစိမ္ဆယ္မိနစ္ခန္.ၾကာတစ္ေန.နွစ္ၾကိမ္ပံုမွန္စိမ္ေပးပါ။နာေန၊ေရာင္စျပဳေနေသာပလာစတာကပ္ထားပါ။
ေျခညွပ္ဖိနပ္၊ကြင္းထိုးဖိနပ္စီးပါ။
ေျခစြယ္ငုပ္နာလံုး၀ေပ်ာက္မွေျခသည္းညွပ္ပါ။
ေျခသည္းဆိုးျခင္း၊ေျခသည္းဆိုးေဆးခၽြတ္ျခင္းတို.ကိုေျခစြပ္ငုပ္ေနစဥ္မျပဳလုပ္ရ။
ကာကြယ္ျခင္း
အေကာင္းဆံုးကာကြယ္နည္းမွာေျခေထာက္ကိုဂရုစိုက္နည္းသာျဖစ္ပါသည္။
ေန.စဥ္ေျခေဆးပါ။ေျခေဆးျပီးေနာက္ေရစင္ေအာင္သုတ္၊ေရေျခာက္ေအာင္ထားပါ။
ေရွ.ဘက္တြင္ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားကိုစုညွစ္ထားတတ္သည့္ဖိနပ္၊ဦးခၽြတ္၊ေဒါက္ျမင့္၊ဖိနပ္စသည္တို.မစီးသင့္။
ခ်ည္ထည္ေျခစြပ္၊စေကာ့ကင္မ်ားကိုသာ၀တ္ပါ။ေန.စဥ္လဲပါ။ေျခဦးပိုင္းဖြင့္ထားေသာေျခစြပ္၊စေကာ့ကင္မ်ား၀ယ္၍
ရသည္။ယင္းအမ်ိဳးအစားကိုအသံုးျပဳပါ။
ေျခသည္းညွပ္လွ်င္အေသအခ်ာညွပ္ပါ။
ေျခသည္းညွပ္နည္း
(၁)ေျခသည္းမညွပ္မီေျခသည္းနူး၊ေပ်ာ့သြားေစရန္ေရေႏြးဇလံုထဲတြင္ဆယ္မိနစ္ခန္.စိမ္ထားပါ။
(၂)တံုးေသာေျခသည္းညွပ္၊ဓား၊ကပ္ေၾကးတို.မသံုးသင့္။တစ္ခါညွပ္လွ်င္တစ္ခ်က္တည္းျပတ္မည့္ေျခသည္းျပတ္
မည့္ေျခသည္းညွပ္ကိုသံုးပါ။ေျခသည္းကိုေကြး၀ိုက္ညွပ္သြားပါ။ေထာင့္ဘက္မ်ားကိုဂရုစိုက္ညွပ္ပါ။ေထာင့္ဘက္ဖ်ား
မ်ားကိုတစဥ္းတိုက္ပါ။
(၃)ေျခစြယ္ကုပ္ေနလွ်င္၊ေျခသည္းညွပ္၊ဓား၊ကပ္ေၾကးစသည္တို.ကိုဇြတ္ထိုးမထည့္ရ။ေရေႏြးစိမ္ျပီးေျခသည္းနူးညံ့
ေနခ်ိန္မွာထိုေျခစြယ္ကိုညွပ္ပါ။မာေခါက္ေကြးကုပ္ေနေသာေျခစြယ္ေအာက္သို.မည္သည့္အရာမွထိုးမသြင္းရ။
ဆရာ၀န္နွင့္ဆက္ျပရန္
္
ေျခစြယ္ငုပ္ျခင္းပိုဆိုးလာလွ်င္သို.မဟုတ္ရက္အတန္ၾကာအထက္ပါအတိုင္းေဆာင္ရြက္သည့္ၾကားကမသက္သာလွ်င္။
Wellnen Health &Beauty Magazine
http://peaceforburma.blogspot.com/2008/03/blog-post_11.html
ေဆြရယ္ မ်ိဳးရယ္ ခ်စ္ႀကိဳး သြယ္သြယ္ ေႏွာင္ဖြဲ႔ခ်ီတယ္ (by ThuMaung)
Monday, May 17, 2010 at 3:06pm
.....ေဖေဖ့ ေနာက္ဆံုးခရီး အမွတ္တရ.....
Written by သုေမာင္
Saturday, 02 May 2009 02:52
ဒီရြာမွာ ေမြး။ ဒီရြာမွာ ႀကီးခဲ့တဲ့ ကုိစံလြင္ဟာ ပညာေလး စံုကတည္းက အလုပ္မ်ိဳးစံု လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမ်ား လယ္ယာမွာ သူရင္းငွား မလုပ္ဖူးရံု တစ္မည္ပါပဲ။ အဲသေလာက္ေတာ့ အေျခအေန မမဲ့ခဲ့ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ခဲ့သမွ် အလုပ္ေတြက မေအာင္ျမင္လွပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ တတ္တဲ့ ပညာေလးနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ ၀င္လုပ္တာေတာင္ ေနာက္ပိုင္း တကယ့္ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့ ႏုတ္ထြက္ေပးခဲ့ ရတာပါ။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရြာသူ မေစာနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပါေရာ။ ေဟာ .... မေစာနဲ႔လည္း အိမ္ေထာင္က်ေရာ လုပ္တတ္၊ ကိုင္တတ္၊ ျမင္တတ္၊ ေတြးတတ္တဲ့ မေစာရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အိမ္နဲ႔ အိုးနဲ႔ မကြာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး ဖြင့္ရာက "ေစာစံ" လက္ဖက္ရည္ ဆုိၿပီး ရြာမွာ နာမည္ ရခဲ့ရာက စီးပြား ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ခုဆုိ ဗီဒီယုိ ႐ုံကေလးေတာင္ အိမ္ေဘးမွာ အဆြယ္ပြား ႏုိင္ခဲ့ပါေပါ့။
ဒါေလး နိဒါန္း သြယ္ရတာက ကုိစံလြင္၊ မေစာတုိ႔ လင္မယားဟာ ရြာမွာ မ်က္ႏွာဖုံးေတြ မဟုတ္ေတာင္မွ လူသိမ်ားတာ၊ ႏွံ႔စပ္တာေလး ေျပာခ်င္လုိ႔ပါ။ အဲသလုိ ႏွံ႔ႏွံ႔ စပ္စပ္ ရွိလုိ႔လည္း လူခ်စ္ လူခင္ ေပါသလုိ တစ္ဖက္က လူခ်ဥ္ လူတြင္ ရွိလာတာ ဓမၼတာပါပဲ။ ေနာ့ေပတဲ့ ေျပာရရင္ ခ်စ္ခင္တဲ့ လူက ပုိၿပီး မ်ားတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သူတုိ႔ လင္မယားရဲ႕ ႐ုိးသားမႈေၾကာင့္ပဲ ဆုိရမွာေပါ့ေလ။ လူတုိင္းနဲ႔ တည့္ေအာင္ ေပါင္းရမယ့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္လုိ၊ ဗီဒီယုိ တုိ႔လုိ အလုပ္မ်ဳိးကလည္း လုပ္မိေနမွကုိး။
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ရြာအေရွ႕ပုိင္းက ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕ သား "ကုိသာစိန္" ျပႆနာ ေပၚရာက "ကုိစံလြင္"ဟာ ဇာတ္႐ႈပ္ထဲ ပါလာရပါေလေရာ။ ကုိသာစိန္နဲ႔ ကုိစံလြင္ဟာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ မဟုတ္ၾကေပမယ့္ ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕ ေက်းဇူးက ကုိစံလြင့္ေပၚ မွာ ရွိေနေလေတာ့ ကုိသာစိန္ ျပႆနာ ေပၚၿပီ ဆုိတာနဲ႔ ကုိစံလြင္ မေနသာ ေတာ့ပါဘူး။ ဦးသာၿဖိဳးကလည္း သူတတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္က လုိက္ခဲ့ၿပီးေပမယ့္ မေအာင္ျမင္လုိ႔ ကုိစံလြင္ဆီ အပူ လုပ္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ "မစြမ္းရင္းက လည္းရွိ ကန္စြန္းခင္းကလည္း ၿငိ" ဆုိတာလုိ ကုိစံလြင္ တစ္ေယာက္ ကုိသာစိန္ ကိစၥကုိ ကုိယ့္ ေယာကၡမ ကိစၥလုိ သေဘာထားၿပီး ကူညီရေတာ့တာေပါ့ေလ။
အျဖစ္က ဒီလုိပါ။
ဒီရြာႀကီးဟာ ေရွးေရွး ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ကတည္းက အစဥ္အလာနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတာ ဆုိေတာ့ တစ္ရြာလုံး လုိလုိ ေဆြမ်ဳိးေတြလုိ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဒီေတာ့လည္း ထုံးစံ အတုိင္း ျမန္မာဆန္ဆန္ ႏွစ္အိမ့္တစ္အိမ္၊ ႏွစ္၀ုိင္းတစ္၀ုိင္း ေနခဲ့ၾကေတာ့ သူ႔ စည္း႐ုိး၊ ကိုယ့္ျခံ၀င္းရယ္လုိ႔ သိပ္မရွိၾကဘူး။ ကာခ်င္သလုိကာ၊ ခတ္ခ်င္ သလုိ ခတ္ေနၾကတာပါ။ ျပႆနာလည္း ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မရွိပါဘူး။ ေတာဆုိေတာ့ ေျမကလည္း ေပါတာကုိး။ ေျမယာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း မက္မက္ စက္စက္ သိပ္မရွိလွဘူး။ ဒီနည္းတူ လယ္ယာေျမနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း သိပ္ၿပီး ေလာဘ သကၠာယေတြ မရွိလွဘူး။ နဂုိကမွ ေဆြရိပ္ မ်ဳိးရိပ္ကလည္း မကင္းၾကေပေတာ့ ပုိေနျမဲ က်ားေနျမဲေပါ့ေလ။ ဒီလုိနဲ႔ ဒီဘက္ေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ ေက်းရြာ ေကာ္မတီေတြ ဘာေတြေပၚလာ။ ေျမယာအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ စည္းကမ္းေတြ ဘာေတြလည္း ခ်မွတ္လာလုိ႔ ေျမယာေတြ ျခံခတ္၊ လယ္ယာေတြ သတ္မွတ္ လုပ္ၾကရပါတယ္။
ဒီမွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕ ေျမယာနဲ႔ ျခံနီးခ်င္း ဦးစိန္ခုိ ေျမယာ၊ ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕လယ္ယာနဲ႔ယာနီးခ်င္း ေဒၚဘုမရဲ႕ ယာေျမ အၿငိအစြန္းေလးေတြ ရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ထုံးစံအတုိင္း ျပႆနာ ေျဖရွင္းဖုိ႔ လယ္ယာ ေကာ္မတီဆီ ေရာက္ပါတယ္။ ေက်းလက္ေတာရြာ ဆုိေတာ့ ေျမပုံ ရာဇ၀င္ရယ္၊ ဘာရယ္ တိတိ ပပေတာ့ မရွိဘူးေပါ့ေလ။ ဘုိးဘြားစဥ္ဆက္ မ်က္ျမင္ သက္ေသနဲ႔ အေထာက္ အထား တခ်ဳိ႕နဲ႔ပဲ ဆုံးျဖတ္ ၾကရတာေပါ့။ သက္ဆုိင္ရာ ေက်းရြာလူႀကီးေတြနဲ႔ ေျမယာ ေကာ္မတီကလည္း မွ်မွ် တတ သေဘာနဲ႔ပဲ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ ေပးၾကပါတယ္။ ေနာ့ေပတဲ့ ဒီကိစၥမ်ဳိး ဆုိတာက ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာင္ ေျမယာ ရာဇ၀င္ေတြ၊ စည္ပင္ သာယာ ေျမယာပုံစံေတြ၊ ဂရန္ေတြ တိတိက်က်နဲ႔ေတာင္ မနည္း ရွင္းယူၾကရတာမုိ႔ ေတာမွာ ဆုိေတာ့ ဘယ္တိက် ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ျခံ၀င္းကိစၥမွာေရာ၊ လယ္ယာကိစၥမွာပါ ဦးသာၿဖိဳး ဘက္က နစ္နာတယ္ ျဖစ္ပါေလေရာ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ဦးသာၿဖိဳးဘက္က အမွန္လုိ႔ ယူဆၾကေလေတာ့ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ဆုိသလုိ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အသက္အရြယ္ ေထာက္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဦးသာၿဖိဳးက ေတာ္ေတာ္ရယ္ပါ။ သူ႔သား ကုိသာစိန္က ဆတ္ဆတ္ထိ မခံျဖစ္တာပါ။ နဂုိကမွ ေဒါသႀကီးရတဲ့ အထဲ အခ်ိန္တန္ ထန္းရည္ မူးတတ္တဲ့ ကုိသာစိန္ဟာ အဲဒီကိစၥလည္း ေပၚေရာ ယမ္းပုံမီးက် ျဖစ္ ေတာ့တာပါပဲ။ ထုံးစံအတုိင္း ထန္းရည္မူးေတာ့ ရမ္းေတာ့တာေပါ့။ ရမ္းတာမွ ေျမယာ ေကာ္မတီဥကၠ႒ အိမ္ေရွ႕ ညႀကီးသန္းေခါင္ သြားဆဲေတာ့တာ။
ျပႆနာက ဒါပါပဲ။ ေနာ့ေပတဲ့ မီးခဲကုိ ဓာတ္ဆီ ေလာင္းသလုိ ျဖစ္ေတာ့တာကုိး။ ဒီကိစၥက ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိး ကုိယ္ဆဲတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တာ၀န္ရွိတဲ့ သူကုိ ဖ႐ုသ၀ါစာတုိင္းထြာတာ၊ ၀တၱရား ေႏွာင့္ယွက္တာ ဥပေဒအရ အေရး ယူရမယ့္ ကိစၥျဖစ္သြားၿပီ။ တစ္ဖက္က ၾကည့္ျပန္ ေတာ့လည္း ေဆြရိပ္ မ်ဳိးရိပ္ မကင္းတဲ့သူေတြ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဆဲခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က တာ၀န္ရွိတဲ့သူ ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ ဘုရားလူႀကီး။ အရက္ ေသစာ ဆုိလုိ႔ အလြန္ကင္းတဲ့ သူ။ ဒီမွာတင္ ျပႆနာက ဘူးေလးရာ ဖ႐ုံဆင့္ ျဖစ္ေတာ့တာကုိး။ ပထမေတာ့ ဖခင္ ျဖစ္သူ ဦးသာၿဖိဳးက ေက်းရြာေကာ္မတီ အပူကပ္ၿပီး ေျပရာေျပေၾကာင္းသြား ေျပာလုိ႔ အဆင္ေျပ မလုိလုိ ျဖစ္ပါေသးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကုိသာစိန္က ထန္းရည္မူးမူး၊ တစ္ဖက္ေဆြမ်ဳိး အားကုိးနဲ႔ (ဟုိဘက္ကလည္း ေဆြမ်ဳိးေတြမုိ႔ ဒါေလာက္ ျပႆနာ ႀကီးမယ္ မထင္ဘူး ထင္ပါရဲ႕) ေက်းရြာ ေကာ္မတီကုိပါ "ေဟ့ မဆုိင္ရင္ ၀င္မပါနဲ႔ ဓားစာမိမယ္"ဆုိၿပီး ႀကိမ္းေမာင္း ျပန္ေတာ့ ျပႆနာက ပုိ႐ႈပ္ ကုန္တာေပါ့။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေက်းရြာ ႐ုံးမွာ ကုိသာစိန္ကုိ ယာယီ ဖမ္းခ်ဳပ္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေနေတာ့ ရြာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ရဲကင္းဆီ ပုိ႔ပါေလေရာ။ သေဘာကေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ဆုိ ၿမိဳ႕ရဲစခန္း အပ္မယ္ေပါ့။ ဒါဆုိ အခ်ဳပ္ရမန္ ယူမွာပဲ။ ၿပီးရင္ လုိအပ္ရင္ တရားစြဲ႐ုံေပါ့။ အခ်ဳပ္နဲ႔ ၿပီးမလား။ ဒဏ္ေငြလား၊ ေထာင္က်မလား ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ေျဖမဆည္ ႏုိင္တာကေတာ့ သူ႔ အေမ (ဦးသာၿဖိဳးမိန္းမ) ေဒၚဆယ္ပါပဲ။ အဘြားႀကီးက မီးယပ္ ေရာဂါသည္။ ကုိစံလြင္နဲ႔လည္း ေဆြမ်ဳိး ေတာ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကိုသာစိန္ ကိစၥက ကုိစံလြင့္ေခါင္း ေပၚက်လာေရာ ဆုိပါစုိ႔။
ကုိစံလြင္ကေတာ့ ေဆြရိပ္ မ်ဳိးရိပ္ မကင္းတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္ခဲ့ေပမယ့္ "မေစာ"က ကုိသာစိန္ အေၾကာင္းသိမုိ႔ ခပ္အင္အင္ ပါပဲ။ ဟုတ္တယ္၊ ကုိသာစိန္က လူတစ္မ်ဳိး။ မူးရင္ ရမ္းတယ္။ မဟုတ္မခံ။ မဟုတ္မခံဆုိတာလည္း သူ႔ စိတ္ထဲ မဟုတ္ရင္ မခံတာ ေျပာတာ။ ယုံရတာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ "ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ" ဆုိၿပီး အသားလြတ္ ကုိစံလြင့္ပါ လွည့္ရမ္းရင္ဒုကၡ။ ေနာ့ေပတဲ့ တစ္ရြာသူျဖစ္ေနေတာ့ မေစာခမ်ာလည္း မေျပာသာဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ ေျမယာ ဥကၠ႒ဆီ သြားဖုိ႔ေန႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ "ကုိစံလြင္"အဖုိ႔ေတာ့ တထိတ္ထိတ္ေပါ့။ ျဖစ္ၾကတာကလည္း ဟုိဘက္ သည္ဘက္ အမ်ဳိးေတြဟုတ္ လား။ ကုိယ့္ခ်င္း ကုိယ့္ခ်င္း ရွင္းၾကရမွာ။ ခုေတာ့ အမ်ဳိးခ်င္း ျဖစ္ေပမယ့္ ၾကားက လက္ဖက္ရည္သမားက ၀င္ရွင္းရမွာ ဆုိေတာ့ တစ္မ်ဳိးႀကီးေပါ့။ အဲ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ အဲဒီတစ္ခုကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခု ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ "မေစာ"ပါပဲ။ တစ္ရြာသူ ျဖစ္ေနတဲ့ "မေစာ"ဟာ ကတ္သီး ကတ္သတ္ ဆုိသလုိ ရွားရွား ပါးပါး။ ဒီရြာက တစ္ေယာက္တည္းေသာ လယ္ယာ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ေနာ့ျဖင့္ "မေစာ ကုိယ္တုိင္" သူ႔ဦးႀကီးဆီ သြားပါေတာ့လားတဲ့။ ဒါေတာ့ မေစာက လည္တယ္။ "သိပ္ မ်က္ႏွာေျပာင္ တုိက္လြန္းေတာ့လည္း လူေတြက ေပါ့တန္သြားမွာ စုိးရတယ္" တဲ့။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေပ သားေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥ သူ႔ေယာက်္ား လုပ္ေပးတာ ဆုိၿပီးေတာ့လည္း ဂုဏ္ယူခ်င္ ေသးတာကုိး။ မေစာတုိ႔ အကြက္ေစ့ ပံုကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကုိစံလြင္ သြားခါနီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က လုပ္ထားမွန္း မသိတဲ့ ႏြားႏုိ႔ခဲ တစ္ထုပ္ ေပးလုိက္ေသးရဲ႕။ "က်ဳပ္ ဦးႀကီးက ႏြားႏုိ႔ခဲ အေသ ႀကိဳက္တာေတာ့" တဲ့။ လာဘ္ထုိးတာပဲ ဆုိဆုိ ေစ့စပ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေသခ်ာတာ အမွန္ပါပဲ။
ကုိစံလြင္ပဲ အေျပာ ေကာင္းတာလား။ မေစာရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးရိပ္ကပဲ ေအးခ်မ္းတာလား။ ႏြားႏုိ႔ခဲ ေက်းဇူးလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ေန႔လယ္ပုိင္းလည္း က်ေရာ ကုိစံလြင္နဲ႔ ဥကၠ႒ႀကီးတုိ႔ ႏြားလွည္း တစ္စီးနဲ႔ ရြာက ထြက္သြားၾကတာေတြ႕လုိက္ၾကရပါတယ္။ ဟုတ္ပါ့။ ညေနေစာင္းေတာ့ လွည္းေနာက္မွာ ငုတ္တုတ္ ကေလး ယုိ႔ယုိ႔ ထုိင္လုိ႔ ေခါင္းငုိက္စုိက္နဲ႔ ပါလာတဲ့ ကုိသာစိန္ကုိ တစ္ရြာလုံး ျမင္လုိက္ ၾကရေတာ့တာပါပဲ။ အမ်ားကေတာ့ ကုိစံလြင့္ေက်းဇူးႀကီး ပါေပါ့။ မေစာကလည္း သူ႔ ေယာက်္ား အတြက္ ဂုဏ္ယူလုိ႔ သူ႔ကုိယ္သူ ဖုံးဖုံးဖိဖိ ေနေပး ရွာပါတယ္။
ေနာက္ေန႔ မနက္လင္းေတာ့ ေစာစံ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထုံးစံထက္ နည္းနည္းေစာၿပီး လူစည္ကားေနပါေရာ။ ဟုိ၀ုိင္း သည္၀ုိင္း လွမ္းလွမ္းၿပီး ေျပာေနၾက တာကလည္း ကုိသာစိန္ လြတ္လာၿပီ ဆုိတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ကုိစံလြင့္ ေက်းဇူးကုိလည္း ေျပာၾကေလရဲ႕။ မေစာ ေက်းဇူး မကင္းဘူး ဆုိတာလည္း အတြင္းသိေတြက တုိးတုိး တစ္မ်ဳိး၊ က်ယ္က်ယ္ တစ္ဖုံ ေပါ့ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႐ုိး႐ုိး ေအးေအး ေနတတ္တဲ့ ကုိစံလြင္က မ်က္ႏွာ မထားတတ္သလုိ၊ မ၀င့္ႂကြားတတ္တဲ့ မေစာက လည္း သူ႔ေယာက်္ား အတြက္ နည္းနည္းေလး ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ၀င္လာတဲ့ ကုိသာစိန္ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရပါတယ္။ အားလုံးကလည္း ကုိသာစိန္ကုိ အကဲခတ္ေနၾကပါတယ္။ ထင္ၾကတာကေတာ့ ကုိသာစိန္ဟာ ကုိစံလြင္၊ မေစာကုိ ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာတယ္ မွတ္တာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ထံုးစံ အတုိင္း ကုိသာစိန္ က ဘယ္သူ႔မွ သိပ္အေရး မလုပ္ဘဲ ေထာင့္ေကြးက ခုံမွာ ထုိင္ပါတယ္။ ကုိစံလြင္ ကလည္း သူႀကိဳက္တတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ခ်ဳိပ်စ္ပ်စ္ တစ္ခြက္ သြားခ်ေပးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးပဲ ကုိစံလြင္ရယ္ ေလာက္ေတာ့ ေျပာလိမ့္မယ္ ထင္မိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကုိသာစိန္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္ပါပဲ။ သူ႔စိတ္ထဲက ေက်းဇူးေတြ တင္ေနမ လားေတာ့ မသိႏုိင္ဘူးေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီကိစၥဟာ ေဆြေရးမ်ဳိးေရးမုိ႔ ေက်းဇူးတင္ စရာ မလုိဘူးလည္း ထင္ခ်င္ ထင္မွာေပါ့ေလ။ သူ႔ နဂုိပုံစံကုိက ဒီလုိပဲ မပြင့္တပြင့္ ဟာကုိ။ အဲ ထန္းရည္ မမူးေသးခင္ ေျပာပါတယ္။ မူးရင္ေတာ့ ေအာ္ဆဲခ်င္ဆဲ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ထုိင္ရွိခုိးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆုိင္ထဲကုိ ဆူဆူပူပူ ေအာ္ဟစ္ရင္းနဲ႔ လူတစ္စု ၀င္လာပါတယ္။ ကုိသာစိန္ရဲ႕ ထန္းရည္ ေသာက္ဖက္ ဖုိးေမာင္တုိ႔ အုပ္စုပါပဲ။ ဆဲေဖာ္ဆဲဖက္ ေတြဆုိလည္း ဟုတ္ပါ့ေပါ့။
"ေဟး ေဘာ္ဒါႀကီး"
"ေဟး ဆူပါမင္း"
"ေဟး သူရဲေကာင္းႀကီး"
စသျဖင့္ ခ်ီးက်ဴး ေအာ္ဟစ္လာၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါ့ ကုိသာစိန္ကုိ ေပါ့ေလ။ သူတုိ႔ အရက္ ေစာေစာ ေသာက္လာၾကပုံ ရပါတယ္။ ကုိသာစိန္႔ စားပြဲမွာ ၀ုိင္းထိုင္ လုိက္ၾကပါတယ္။
"ညေန ထန္းေတာမွာ သူရဲေကာင္းႀကီးကုိ ဂုဏ္ျပဳပြဲ လုပ္ရမယ္" သံေသး သံေၾကာင္ေတြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ၾကပါတယ္။ ကုိသာစိန္က "က်ဳပ္ မေန႔ကမွ အခ်ဳပ္က လြတ္တာ ေသာက္ဆံ မရွိဘူး"ဆုိေတာ့ "ဟာ ငါတုိ႔က ဂုဏ္ျပဳရမွာပါကြာ"တဲ့။ ဒီၾကားထဲ "ေရႊမ်ဳိး မ်က္ႏွာမုိ႔ လြတ္တာပါကြာ။ ဘယ္သူ႔မွ ေက်းဇူးတင္ စရာ မလုိဘူး" ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကလည္း ဘယ္သူ႔ဆီကမွန္းမသိ ထြက္လာပါတယ္။
ဆုိင္ထဲ ရွိေနၾကတဲ့ သူ ေတြက တအံ့တၾသ ျဖစ္ကုန္ ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါ ဒီဆုိင္ထဲမွာ ဒီစကားမ်ဳိး က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ မေျပာသင့္ဘူး ဟုတ္လား။ တစ္ဆုိင္လုံး တိတ္သြားၿပီး ကုိသာစိန္ ဘာေျပာမလဲ ေစာင့္နားေထာင္ ေနၾကတယ္။ အဲဒီ တဒဂၤမွာပဲ ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္တဲ့ ေထာင့္ကေန အသံတစ္သံ ထြက္လာ ပါတယ္။
ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္တဲ့ တစ္ရြာသူ မေစာဆီက ျဖစ္ေနတာမုိ႔လည္း ပုိအံ့ ၾသရတာပါ။ ဘယ္တုန္းကမွ ေဆြမ်ဳိးအုပ္စု ေတာင့္တဲ့ ဒီရြာမွာ စကား မဟဘူးတဲ့
မေစာ...။
"ဒီမယ္ ကုိဖုိးေမာင္ ရွင္တုိ႔ တယ္လည္း သတိၱေကာင္းပါလား။ ဘာသူရဲေကာင္းလဲ၊ ဘာဂုဏ္ျပဳမွာလဲ။ ဟင္ ေဟာ့ဒီ ကုိသာစိန္ အခ်ဳပ္က်ေနတုန္းက ရွင္တုိ႔ သူ႔ အိမ္သြားၿပီး ဘႀကီးဦးသာၿဖိဳးကုိ အကူအညီ ေပးဖူးသလား။
သူ႔အေမ ေရာဂါသည္ ေဒၚေလးဆယ္ကုိ အားေပးဖူးလား။ ကုန္ကုန္ ေျပာမယ္။ အမႈပတ္မွာ စုိးလုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတာင္ လာမထုိင္ရဲဘူး မွတ္လား။ ကုိင္း အားေတာ့ နာပါရဲ႕၊ ရွင္တုိ႔ အုပ္စု ခုခ်က္ခ်င္း က်ဳပ္ ဆုိင္ထဲက ထြက္ေတာ္မူၾကပါ၊ ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ႕"
တကယ္ေတာ့ ကုိသာစိန္ေရာ ကုိဖုိးေမာင္တုိ႔ အုပ္စုပါ ဆုိင္ထဲက ထြက္မသြား ၾကပါဘူး။ ကုိစံလြင္ကလည္း သူ႔မယား မေစာကုိ ေဖ်ာင္းဖ် ပါတယ္။ မိတ္ပ်က္မွာ စုိးလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိးေတြ မဟုတ္လား။ အျမဲေတြ႕ ေနရမယ့္ မ်က္ႏွာေတြ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြရယ္လုိ႔ မ်က္ႏွာစုံညီ ေတြ႕ၾက ရတာ ဆုိလုိ႔ မနက္ပုိင္း ဒီ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္နဲ႔ ညေနပုိင္း ထန္းေတာရယ္ပဲ ရွိတာဟုတ္လား။
ဟုတ္ပါရဲ႕။ မနက္ပုိင္း ေစာစံ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ လူစည္ခဲ့သလုိ ညေနပုိင္းမွာလည္း ထန္းေတာမွာ ကုိသာစိန္ ဂုဏ္ျပဳပြဲဆုိၿပီး လူစည္ခဲ့ပါေလရဲ႕။
ကူညီခဲ့သူေတြေရာ၊ အမႈပတ္မွာ ေၾကာက္လုိ႔ ေရွာင္ေနတဲ့ သူေတြေရာ၊ တရားလုိ ဘက္ကေရာ၊ တရားခံဘက္ကေရာ စုံလုိ႔ပါပဲ။
ေၾသာ္ ေဆြမ်ဳိးေတြ ဆုိေတာ့။
သုေမာင္
.....ေဖေဖ့ ေနာက္ဆံုးခရီး အမွတ္တရ.....
Written by သုေမာင္
Saturday, 02 May 2009 02:52
ဒီရြာမွာ ေမြး။ ဒီရြာမွာ ႀကီးခဲ့တဲ့ ကုိစံလြင္ဟာ ပညာေလး စံုကတည္းက အလုပ္မ်ိဳးစံု လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမ်ား လယ္ယာမွာ သူရင္းငွား မလုပ္ဖူးရံု တစ္မည္ပါပဲ။ အဲသေလာက္ေတာ့ အေျခအေန မမဲ့ခဲ့ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ခဲ့သမွ် အလုပ္ေတြက မေအာင္ျမင္လွပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ တတ္တဲ့ ပညာေလးနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ ၀င္လုပ္တာေတာင္ ေနာက္ပိုင္း တကယ့္ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာေတာ့ ႏုတ္ထြက္ေပးခဲ့ ရတာပါ။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရြာသူ မေစာနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပါေရာ။ ေဟာ .... မေစာနဲ႔လည္း အိမ္ေထာင္က်ေရာ လုပ္တတ္၊ ကိုင္တတ္၊ ျမင္တတ္၊ ေတြးတတ္တဲ့ မေစာရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အိမ္နဲ႔ အိုးနဲ႔ မကြာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး ဖြင့္ရာက "ေစာစံ" လက္ဖက္ရည္ ဆုိၿပီး ရြာမွာ နာမည္ ရခဲ့ရာက စီးပြား ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ခုဆုိ ဗီဒီယုိ ႐ုံကေလးေတာင္ အိမ္ေဘးမွာ အဆြယ္ပြား ႏုိင္ခဲ့ပါေပါ့။
ဒါေလး နိဒါန္း သြယ္ရတာက ကုိစံလြင္၊ မေစာတုိ႔ လင္မယားဟာ ရြာမွာ မ်က္ႏွာဖုံးေတြ မဟုတ္ေတာင္မွ လူသိမ်ားတာ၊ ႏွံ႔စပ္တာေလး ေျပာခ်င္လုိ႔ပါ။ အဲသလုိ ႏွံ႔ႏွံ႔ စပ္စပ္ ရွိလုိ႔လည္း လူခ်စ္ လူခင္ ေပါသလုိ တစ္ဖက္က လူခ်ဥ္ လူတြင္ ရွိလာတာ ဓမၼတာပါပဲ။ ေနာ့ေပတဲ့ ေျပာရရင္ ခ်စ္ခင္တဲ့ လူက ပုိၿပီး မ်ားတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သူတုိ႔ လင္မယားရဲ႕ ႐ုိးသားမႈေၾကာင့္ပဲ ဆုိရမွာေပါ့ေလ။ လူတုိင္းနဲ႔ တည့္ေအာင္ ေပါင္းရမယ့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္လုိ၊ ဗီဒီယုိ တုိ႔လုိ အလုပ္မ်ဳိးကလည္း လုပ္မိေနမွကုိး။
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ ရြာအေရွ႕ပုိင္းက ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕ သား "ကုိသာစိန္" ျပႆနာ ေပၚရာက "ကုိစံလြင္"ဟာ ဇာတ္႐ႈပ္ထဲ ပါလာရပါေလေရာ။ ကုိသာစိန္နဲ႔ ကုိစံလြင္ဟာ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ မဟုတ္ၾကေပမယ့္ ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕ ေက်းဇူးက ကုိစံလြင့္ေပၚ မွာ ရွိေနေလေတာ့ ကုိသာစိန္ ျပႆနာ ေပၚၿပီ ဆုိတာနဲ႔ ကုိစံလြင္ မေနသာ ေတာ့ပါဘူး။ ဦးသာၿဖိဳးကလည္း သူတတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္က လုိက္ခဲ့ၿပီးေပမယ့္ မေအာင္ျမင္လုိ႔ ကုိစံလြင္ဆီ အပူ လုပ္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေတာ့ "မစြမ္းရင္းက လည္းရွိ ကန္စြန္းခင္းကလည္း ၿငိ" ဆုိတာလုိ ကုိစံလြင္ တစ္ေယာက္ ကုိသာစိန္ ကိစၥကုိ ကုိယ့္ ေယာကၡမ ကိစၥလုိ သေဘာထားၿပီး ကူညီရေတာ့တာေပါ့ေလ။
အျဖစ္က ဒီလုိပါ။
ဒီရြာႀကီးဟာ ေရွးေရွး ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ကတည္းက အစဥ္အလာနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတာ ဆုိေတာ့ တစ္ရြာလုံး လုိလုိ ေဆြမ်ဳိးေတြလုိ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဒီေတာ့လည္း ထုံးစံ အတုိင္း ျမန္မာဆန္ဆန္ ႏွစ္အိမ့္တစ္အိမ္၊ ႏွစ္၀ုိင္းတစ္၀ုိင္း ေနခဲ့ၾကေတာ့ သူ႔ စည္း႐ုိး၊ ကိုယ့္ျခံ၀င္းရယ္လုိ႔ သိပ္မရွိၾကဘူး။ ကာခ်င္သလုိကာ၊ ခတ္ခ်င္ သလုိ ခတ္ေနၾကတာပါ။ ျပႆနာလည္း ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ မရွိပါဘူး။ ေတာဆုိေတာ့ ေျမကလည္း ေပါတာကုိး။ ေျမယာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း မက္မက္ စက္စက္ သိပ္မရွိလွဘူး။ ဒီနည္းတူ လယ္ယာေျမနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း သိပ္ၿပီး ေလာဘ သကၠာယေတြ မရွိလွဘူး။ နဂုိကမွ ေဆြရိပ္ မ်ဳိးရိပ္ကလည္း မကင္းၾကေပေတာ့ ပုိေနျမဲ က်ားေနျမဲေပါ့ေလ။ ဒီလုိနဲ႔ ဒီဘက္ေခတ္ ေရာက္လာေတာ့ ေက်းရြာ ေကာ္မတီေတြ ဘာေတြေပၚလာ။ ေျမယာအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ စည္းကမ္းေတြ ဘာေတြလည္း ခ်မွတ္လာလုိ႔ ေျမယာေတြ ျခံခတ္၊ လယ္ယာေတြ သတ္မွတ္ လုပ္ၾကရပါတယ္။
ဒီမွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕ ေျမယာနဲ႔ ျခံနီးခ်င္း ဦးစိန္ခုိ ေျမယာ၊ ဦးသာၿဖိဳးရဲ႕လယ္ယာနဲ႔ယာနီးခ်င္း ေဒၚဘုမရဲ႕ ယာေျမ အၿငိအစြန္းေလးေတြ ရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ထုံးစံအတုိင္း ျပႆနာ ေျဖရွင္းဖုိ႔ လယ္ယာ ေကာ္မတီဆီ ေရာက္ပါတယ္။ ေက်းလက္ေတာရြာ ဆုိေတာ့ ေျမပုံ ရာဇ၀င္ရယ္၊ ဘာရယ္ တိတိ ပပေတာ့ မရွိဘူးေပါ့ေလ။ ဘုိးဘြားစဥ္ဆက္ မ်က္ျမင္ သက္ေသနဲ႔ အေထာက္ အထား တခ်ဳိ႕နဲ႔ပဲ ဆုံးျဖတ္ ၾကရတာေပါ့။ သက္ဆုိင္ရာ ေက်းရြာလူႀကီးေတြနဲ႔ ေျမယာ ေကာ္မတီကလည္း မွ်မွ် တတ သေဘာနဲ႔ပဲ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ ေပးၾကပါတယ္။ ေနာ့ေပတဲ့ ဒီကိစၥမ်ဳိး ဆုိတာက ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာင္ ေျမယာ ရာဇ၀င္ေတြ၊ စည္ပင္ သာယာ ေျမယာပုံစံေတြ၊ ဂရန္ေတြ တိတိက်က်နဲ႔ေတာင္ မနည္း ရွင္းယူၾကရတာမုိ႔ ေတာမွာ ဆုိေတာ့ ဘယ္တိက် ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ျခံ၀င္းကိစၥမွာေရာ၊ လယ္ယာကိစၥမွာပါ ဦးသာၿဖိဳး ဘက္က နစ္နာတယ္ ျဖစ္ပါေလေရာ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ဦးသာၿဖိဳးဘက္က အမွန္လုိ႔ ယူဆၾကေလေတာ့ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ဆုိသလုိ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အသက္အရြယ္ ေထာက္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဦးသာၿဖိဳးက ေတာ္ေတာ္ရယ္ပါ။ သူ႔သား ကုိသာစိန္က ဆတ္ဆတ္ထိ မခံျဖစ္တာပါ။ နဂုိကမွ ေဒါသႀကီးရတဲ့ အထဲ အခ်ိန္တန္ ထန္းရည္ မူးတတ္တဲ့ ကုိသာစိန္ဟာ အဲဒီကိစၥလည္း ေပၚေရာ ယမ္းပုံမီးက် ျဖစ္ ေတာ့တာပါပဲ။ ထုံးစံအတုိင္း ထန္းရည္မူးေတာ့ ရမ္းေတာ့တာေပါ့။ ရမ္းတာမွ ေျမယာ ေကာ္မတီဥကၠ႒ အိမ္ေရွ႕ ညႀကီးသန္းေခါင္ သြားဆဲေတာ့တာ။
ျပႆနာက ဒါပါပဲ။ ေနာ့ေပတဲ့ မီးခဲကုိ ဓာတ္ဆီ ေလာင္းသလုိ ျဖစ္ေတာ့တာကုိး။ ဒီကိစၥက ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိး ကုိယ္ဆဲတဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တာ၀န္ရွိတဲ့ သူကုိ ဖ႐ုသ၀ါစာတုိင္းထြာတာ၊ ၀တၱရား ေႏွာင့္ယွက္တာ ဥပေဒအရ အေရး ယူရမယ့္ ကိစၥျဖစ္သြားၿပီ။ တစ္ဖက္က ၾကည့္ျပန္ ေတာ့လည္း ေဆြရိပ္ မ်ဳိးရိပ္ မကင္းတဲ့သူေတြ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဆဲခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က တာ၀န္ရွိတဲ့သူ ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ ဘုရားလူႀကီး။ အရက္ ေသစာ ဆုိလုိ႔ အလြန္ကင္းတဲ့ သူ။ ဒီမွာတင္ ျပႆနာက ဘူးေလးရာ ဖ႐ုံဆင့္ ျဖစ္ေတာ့တာကုိး။ ပထမေတာ့ ဖခင္ ျဖစ္သူ ဦးသာၿဖိဳးက ေက်းရြာေကာ္မတီ အပူကပ္ၿပီး ေျပရာေျပေၾကာင္းသြား ေျပာလုိ႔ အဆင္ေျပ မလုိလုိ ျဖစ္ပါေသးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကုိသာစိန္က ထန္းရည္မူးမူး၊ တစ္ဖက္ေဆြမ်ဳိး အားကုိးနဲ႔ (ဟုိဘက္ကလည္း ေဆြမ်ဳိးေတြမုိ႔ ဒါေလာက္ ျပႆနာ ႀကီးမယ္ မထင္ဘူး ထင္ပါရဲ႕) ေက်းရြာ ေကာ္မတီကုိပါ "ေဟ့ မဆုိင္ရင္ ၀င္မပါနဲ႔ ဓားစာမိမယ္"ဆုိၿပီး ႀကိမ္းေမာင္း ျပန္ေတာ့ ျပႆနာက ပုိ႐ႈပ္ ကုန္တာေပါ့။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေက်းရြာ ႐ုံးမွာ ကုိသာစိန္ကုိ ယာယီ ဖမ္းခ်ဳပ္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေနေတာ့ ရြာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ရဲကင္းဆီ ပုိ႔ပါေလေရာ။ သေဘာကေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ဆုိ ၿမိဳ႕ရဲစခန္း အပ္မယ္ေပါ့။ ဒါဆုိ အခ်ဳပ္ရမန္ ယူမွာပဲ။ ၿပီးရင္ လုိအပ္ရင္ တရားစြဲ႐ုံေပါ့။ အခ်ဳပ္နဲ႔ ၿပီးမလား။ ဒဏ္ေငြလား၊ ေထာင္က်မလား ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ေျဖမဆည္ ႏုိင္တာကေတာ့ သူ႔ အေမ (ဦးသာၿဖိဳးမိန္းမ) ေဒၚဆယ္ပါပဲ။ အဘြားႀကီးက မီးယပ္ ေရာဂါသည္။ ကုိစံလြင္နဲ႔လည္း ေဆြမ်ဳိး ေတာ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ကိုသာစိန္ ကိစၥက ကုိစံလြင့္ေခါင္း ေပၚက်လာေရာ ဆုိပါစုိ႔။
ကုိစံလြင္ကေတာ့ ေဆြရိပ္ မ်ဳိးရိပ္ မကင္းတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းညိတ္ခဲ့ေပမယ့္ "မေစာ"က ကုိသာစိန္ အေၾကာင္းသိမုိ႔ ခပ္အင္အင္ ပါပဲ။ ဟုတ္တယ္၊ ကုိသာစိန္က လူတစ္မ်ဳိး။ မူးရင္ ရမ္းတယ္။ မဟုတ္မခံ။ မဟုတ္မခံဆုိတာလည္း သူ႔ စိတ္ထဲ မဟုတ္ရင္ မခံတာ ေျပာတာ။ ယုံရတာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ "ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ" ဆုိၿပီး အသားလြတ္ ကုိစံလြင့္ပါ လွည့္ရမ္းရင္ဒုကၡ။ ေနာ့ေပတဲ့ တစ္ရြာသူျဖစ္ေနေတာ့ မေစာခမ်ာလည္း မေျပာသာဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ ေျမယာ ဥကၠ႒ဆီ သြားဖုိ႔ေန႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ "ကုိစံလြင္"အဖုိ႔ေတာ့ တထိတ္ထိတ္ေပါ့။ ျဖစ္ၾကတာကလည္း ဟုိဘက္ သည္ဘက္ အမ်ဳိးေတြဟုတ္ လား။ ကုိယ့္ခ်င္း ကုိယ့္ခ်င္း ရွင္းၾကရမွာ။ ခုေတာ့ အမ်ဳိးခ်င္း ျဖစ္ေပမယ့္ ၾကားက လက္ဖက္ရည္သမားက ၀င္ရွင္းရမွာ ဆုိေတာ့ တစ္မ်ဳိးႀကီးေပါ့။ အဲ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ အဲဒီတစ္ခုကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခု ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ "မေစာ"ပါပဲ။ တစ္ရြာသူ ျဖစ္ေနတဲ့ "မေစာ"ဟာ ကတ္သီး ကတ္သတ္ ဆုိသလုိ ရွားရွား ပါးပါး။ ဒီရြာက တစ္ေယာက္တည္းေသာ လယ္ယာ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ေနာ့ျဖင့္ "မေစာ ကုိယ္တုိင္" သူ႔ဦးႀကီးဆီ သြားပါေတာ့လားတဲ့။ ဒါေတာ့ မေစာက လည္တယ္။ "သိပ္ မ်က္ႏွာေျပာင္ တုိက္လြန္းေတာ့လည္း လူေတြက ေပါ့တန္သြားမွာ စုိးရတယ္" တဲ့။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေပ သားေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥ သူ႔ေယာက်္ား လုပ္ေပးတာ ဆုိၿပီးေတာ့လည္း ဂုဏ္ယူခ်င္ ေသးတာကုိး။ မေစာတုိ႔ အကြက္ေစ့ ပံုကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကုိစံလြင္ သြားခါနီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က လုပ္ထားမွန္း မသိတဲ့ ႏြားႏုိ႔ခဲ တစ္ထုပ္ ေပးလုိက္ေသးရဲ႕။ "က်ဳပ္ ဦးႀကီးက ႏြားႏုိ႔ခဲ အေသ ႀကိဳက္တာေတာ့" တဲ့။ လာဘ္ထုိးတာပဲ ဆုိဆုိ ေစ့စပ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေသခ်ာတာ အမွန္ပါပဲ။
ကုိစံလြင္ပဲ အေျပာ ေကာင္းတာလား။ မေစာရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးရိပ္ကပဲ ေအးခ်မ္းတာလား။ ႏြားႏုိ႔ခဲ ေက်းဇူးလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ေန႔လယ္ပုိင္းလည္း က်ေရာ ကုိစံလြင္နဲ႔ ဥကၠ႒ႀကီးတုိ႔ ႏြားလွည္း တစ္စီးနဲ႔ ရြာက ထြက္သြားၾကတာေတြ႕လုိက္ၾကရပါတယ္။ ဟုတ္ပါ့။ ညေနေစာင္းေတာ့ လွည္းေနာက္မွာ ငုတ္တုတ္ ကေလး ယုိ႔ယုိ႔ ထုိင္လုိ႔ ေခါင္းငုိက္စုိက္နဲ႔ ပါလာတဲ့ ကုိသာစိန္ကုိ တစ္ရြာလုံး ျမင္လုိက္ ၾကရေတာ့တာပါပဲ။ အမ်ားကေတာ့ ကုိစံလြင့္ေက်းဇူးႀကီး ပါေပါ့။ မေစာကလည္း သူ႔ ေယာက်္ား အတြက္ ဂုဏ္ယူလုိ႔ သူ႔ကုိယ္သူ ဖုံးဖုံးဖိဖိ ေနေပး ရွာပါတယ္။
ေနာက္ေန႔ မနက္လင္းေတာ့ ေစာစံ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထုံးစံထက္ နည္းနည္းေစာၿပီး လူစည္ကားေနပါေရာ။ ဟုိ၀ုိင္း သည္၀ုိင္း လွမ္းလွမ္းၿပီး ေျပာေနၾက တာကလည္း ကုိသာစိန္ လြတ္လာၿပီ ဆုိတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ကုိစံလြင့္ ေက်းဇူးကုိလည္း ေျပာၾကေလရဲ႕။ မေစာ ေက်းဇူး မကင္းဘူး ဆုိတာလည္း အတြင္းသိေတြက တုိးတုိး တစ္မ်ဳိး၊ က်ယ္က်ယ္ တစ္ဖုံ ေပါ့ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႐ုိး႐ုိး ေအးေအး ေနတတ္တဲ့ ကုိစံလြင္က မ်က္ႏွာ မထားတတ္သလုိ၊ မ၀င့္ႂကြားတတ္တဲ့ မေစာက လည္း သူ႔ေယာက်္ား အတြက္ နည္းနည္းေလး ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ၀င္လာတဲ့ ကုိသာစိန္ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရပါတယ္။ အားလုံးကလည္း ကုိသာစိန္ကုိ အကဲခတ္ေနၾကပါတယ္။ ထင္ၾကတာကေတာ့ ကုိသာစိန္ဟာ ကုိစံလြင္၊ မေစာကုိ ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာတယ္ မွတ္တာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ထံုးစံ အတုိင္း ကုိသာစိန္ က ဘယ္သူ႔မွ သိပ္အေရး မလုပ္ဘဲ ေထာင့္ေကြးက ခုံမွာ ထုိင္ပါတယ္။ ကုိစံလြင္ ကလည္း သူႀကိဳက္တတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ ခ်ဳိပ်စ္ပ်စ္ တစ္ခြက္ သြားခ်ေပးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးပဲ ကုိစံလြင္ရယ္ ေလာက္ေတာ့ ေျပာလိမ့္မယ္ ထင္မိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကုိသာစိန္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္ပါပဲ။ သူ႔စိတ္ထဲက ေက်းဇူးေတြ တင္ေနမ လားေတာ့ မသိႏုိင္ဘူးေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီကိစၥဟာ ေဆြေရးမ်ဳိးေရးမုိ႔ ေက်းဇူးတင္ စရာ မလုိဘူးလည္း ထင္ခ်င္ ထင္မွာေပါ့ေလ။ သူ႔ နဂုိပုံစံကုိက ဒီလုိပဲ မပြင့္တပြင့္ ဟာကုိ။ အဲ ထန္းရည္ မမူးေသးခင္ ေျပာပါတယ္။ မူးရင္ေတာ့ ေအာ္ဆဲခ်င္ဆဲ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ထုိင္ရွိခုိးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဆုိင္ထဲကုိ ဆူဆူပူပူ ေအာ္ဟစ္ရင္းနဲ႔ လူတစ္စု ၀င္လာပါတယ္။ ကုိသာစိန္ရဲ႕ ထန္းရည္ ေသာက္ဖက္ ဖုိးေမာင္တုိ႔ အုပ္စုပါပဲ။ ဆဲေဖာ္ဆဲဖက္ ေတြဆုိလည္း ဟုတ္ပါ့ေပါ့။
"ေဟး ေဘာ္ဒါႀကီး"
"ေဟး ဆူပါမင္း"
"ေဟး သူရဲေကာင္းႀကီး"
စသျဖင့္ ခ်ီးက်ဴး ေအာ္ဟစ္လာၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါ့ ကုိသာစိန္ကုိ ေပါ့ေလ။ သူတုိ႔ အရက္ ေစာေစာ ေသာက္လာၾကပုံ ရပါတယ္။ ကုိသာစိန္႔ စားပြဲမွာ ၀ုိင္းထိုင္ လုိက္ၾကပါတယ္။
"ညေန ထန္းေတာမွာ သူရဲေကာင္းႀကီးကုိ ဂုဏ္ျပဳပြဲ လုပ္ရမယ္" သံေသး သံေၾကာင္ေတြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ၾကပါတယ္။ ကုိသာစိန္က "က်ဳပ္ မေန႔ကမွ အခ်ဳပ္က လြတ္တာ ေသာက္ဆံ မရွိဘူး"ဆုိေတာ့ "ဟာ ငါတုိ႔က ဂုဏ္ျပဳရမွာပါကြာ"တဲ့။ ဒီၾကားထဲ "ေရႊမ်ဳိး မ်က္ႏွာမုိ႔ လြတ္တာပါကြာ။ ဘယ္သူ႔မွ ေက်းဇူးတင္ စရာ မလုိဘူး" ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကလည္း ဘယ္သူ႔ဆီကမွန္းမသိ ထြက္လာပါတယ္။
ဆုိင္ထဲ ရွိေနၾကတဲ့ သူ ေတြက တအံ့တၾသ ျဖစ္ကုန္ ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါ ဒီဆုိင္ထဲမွာ ဒီစကားမ်ဳိး က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ မေျပာသင့္ဘူး ဟုတ္လား။ တစ္ဆုိင္လုံး တိတ္သြားၿပီး ကုိသာစိန္ ဘာေျပာမလဲ ေစာင့္နားေထာင္ ေနၾကတယ္။ အဲဒီ တဒဂၤမွာပဲ ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္တဲ့ ေထာင့္ကေန အသံတစ္သံ ထြက္လာ ပါတယ္။
ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္တဲ့ တစ္ရြာသူ မေစာဆီက ျဖစ္ေနတာမုိ႔လည္း ပုိအံ့ ၾသရတာပါ။ ဘယ္တုန္းကမွ ေဆြမ်ဳိးအုပ္စု ေတာင့္တဲ့ ဒီရြာမွာ စကား မဟဘူးတဲ့
မေစာ...။
"ဒီမယ္ ကုိဖုိးေမာင္ ရွင္တုိ႔ တယ္လည္း သတိၱေကာင္းပါလား။ ဘာသူရဲေကာင္းလဲ၊ ဘာဂုဏ္ျပဳမွာလဲ။ ဟင္ ေဟာ့ဒီ ကုိသာစိန္ အခ်ဳပ္က်ေနတုန္းက ရွင္တုိ႔ သူ႔ အိမ္သြားၿပီး ဘႀကီးဦးသာၿဖိဳးကုိ အကူအညီ ေပးဖူးသလား။
သူ႔အေမ ေရာဂါသည္ ေဒၚေလးဆယ္ကုိ အားေပးဖူးလား။ ကုန္ကုန္ ေျပာမယ္။ အမႈပတ္မွာ စုိးလုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတာင္ လာမထုိင္ရဲဘူး မွတ္လား။ ကုိင္း အားေတာ့ နာပါရဲ႕၊ ရွင္တုိ႔ အုပ္စု ခုခ်က္ခ်င္း က်ဳပ္ ဆုိင္ထဲက ထြက္ေတာ္မူၾကပါ၊ ကန္ေတာ့ပါေသးရဲ႕"
တကယ္ေတာ့ ကုိသာစိန္ေရာ ကုိဖုိးေမာင္တုိ႔ အုပ္စုပါ ဆုိင္ထဲက ထြက္မသြား ၾကပါဘူး။ ကုိစံလြင္ကလည္း သူ႔မယား မေစာကုိ ေဖ်ာင္းဖ် ပါတယ္။ မိတ္ပ်က္မွာ စုိးလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိးေတြ မဟုတ္လား။ အျမဲေတြ႕ ေနရမယ့္ မ်က္ႏွာေတြ မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြရယ္လုိ႔ မ်က္ႏွာစုံညီ ေတြ႕ၾက ရတာ ဆုိလုိ႔ မနက္ပုိင္း ဒီ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္နဲ႔ ညေနပုိင္း ထန္းေတာရယ္ပဲ ရွိတာဟုတ္လား။
ဟုတ္ပါရဲ႕။ မနက္ပုိင္း ေစာစံ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ လူစည္ခဲ့သလုိ ညေနပုိင္းမွာလည္း ထန္းေတာမွာ ကုိသာစိန္ ဂုဏ္ျပဳပြဲဆုိၿပီး လူစည္ခဲ့ပါေလရဲ႕။
ကူညီခဲ့သူေတြေရာ၊ အမႈပတ္မွာ ေၾကာက္လုိ႔ ေရွာင္ေနတဲ့ သူေတြေရာ၊ တရားလုိ ဘက္ကေရာ၊ တရားခံဘက္ကေရာ စုံလုိ႔ပါပဲ။
ေၾသာ္ ေဆြမ်ဳိးေတြ ဆုိေတာ့။
သုေမာင္
ထံုေဆး
ပါးပါးခ်င္း လႊာေနခဲ့
တေခါက္ခ်င္း သိမ္းသြင္းသြားခဲ့
အသိစိတ္ မရွိေတာ့တဲ့
အထိေတြ႕ မသိေတာ့တဲ့
ငါဟာ ငါမဟုတ္တဲ့ တဒဂၤ...
ဒီခဏက လြန္ေျမာက္ခ်ိန္
တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ေနခဲ့
တကၽြတ္ကၽြတ္ ညဥ္းေနလဲ
ငါဟာ ငါမွန္းသိေနခဲ့...
ထံုထိုင္းေနခဲ့ သင့္တယ္..
...ကေလးမ...
10 May 2010
Operation အမွတ္တရ
Monday, May 10, 2010 at 8:53pm
တေခါက္ခ်င္း သိမ္းသြင္းသြားခဲ့
အသိစိတ္ မရွိေတာ့တဲ့
အထိေတြ႕ မသိေတာ့တဲ့
ငါဟာ ငါမဟုတ္တဲ့ တဒဂၤ...
ဒီခဏက လြန္ေျမာက္ခ်ိန္
တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ေနခဲ့
တကၽြတ္ကၽြတ္ ညဥ္းေနလဲ
ငါဟာ ငါမွန္းသိေနခဲ့...
ထံုထိုင္းေနခဲ့ သင့္တယ္..
...ကေလးမ...
10 May 2010
Operation အမွတ္တရ
Monday, May 10, 2010 at 8:53pm
ပ နဲ႕ ဗ
ေသးေသးေလး လြဲေခ်ာ္မႈပါ
အတာေရ ေတြ ေအးပါေစ
ပံုးေလးနဲ႕ ပက္ခဲ့ရင္း
လြဲေခ်ာ္မႈေလး အျဖစ္
ဗံုးေလးနဲ႕ ပက္မိသြားခဲ့တာ
...ကေလးမ...
၀မ္းနည္းမိတယ္
အျပစ္မဲ့ ေသဆံုးသူေတြ အတြက္တင္မကဘူး
.....
Friday, April 16, 2010 at 1:17pm
အတာေရ ေတြ ေအးပါေစ
ပံုးေလးနဲ႕ ပက္ခဲ့ရင္း
လြဲေခ်ာ္မႈေလး အျဖစ္
ဗံုးေလးနဲ႕ ပက္မိသြားခဲ့တာ
...ကေလးမ...
၀မ္းနည္းမိတယ္
အျပစ္မဲ့ ေသဆံုးသူေတြ အတြက္တင္မကဘူး
.....
Friday, April 16, 2010 at 1:17pm
အတာႏွစ္ကူး အထူးသံစဥ္
ဗြမ္းကနဲ ဆို
လန္႕လိုက္တာရွင္
ျဖန္းလိုက္ၾက ပက္လိုက္ၾက
ေရေတြ ရႊဲကုန္ျပီ ေရေတြ ရႊဲကုန္ျပီ ေရေရ ေတြ ရႊဲကုန္ျပီ
ေဟာ့ေတာ့!
ခ်မ္းလိုက္တာ အသဲကုိ တုန္ေရာ ရွင္...
အုန္းကနဲ ဆို
လန္႕လိုက္တာ ရွင္
ကြဲလိုက္ၾက ေပါက္လိုက္ၾက
လူေတြ လဲကုန္ျပီ လူေတြ က်ဲကုန္ျပီ လူနာေတြ လဲ ကုန္ျပီ
ေဟာ့ေတာ့!
ထမ္းသြားတာ အေယာက္ ၂၀ မကဘူး ရွင္...
:'(
...ကေလးမ...
အမွတ္တရာ ၂၀၁၀ သၾကၤန္ ကန္ေတာ္ၾကီး X2O ေပါက္ကြဲသံစဥ္
Thursday, April 15, 2010 at 10:07pm
လန္႕လိုက္တာရွင္
ျဖန္းလိုက္ၾက ပက္လိုက္ၾက
ေရေတြ ရႊဲကုန္ျပီ ေရေတြ ရႊဲကုန္ျပီ ေရေရ ေတြ ရႊဲကုန္ျပီ
ေဟာ့ေတာ့!
ခ်မ္းလိုက္တာ အသဲကုိ တုန္ေရာ ရွင္...
အုန္းကနဲ ဆို
လန္႕လိုက္တာ ရွင္
ကြဲလိုက္ၾက ေပါက္လိုက္ၾက
လူေတြ လဲကုန္ျပီ လူေတြ က်ဲကုန္ျပီ လူနာေတြ လဲ ကုန္ျပီ
ေဟာ့ေတာ့!
ထမ္းသြားတာ အေယာက္ ၂၀ မကဘူး ရွင္...
:'(
...ကေလးမ...
အမွတ္တရာ ၂၀၁၀ သၾကၤန္ ကန္ေတာ္ၾကီး X2O ေပါက္ကြဲသံစဥ္
Thursday, April 15, 2010 at 10:07pm
မိုးၾကိဳးပစ္တဲ့ ေန႕
နင့္ မ်က္ႏွာ မည္းမည္းၾကီးနဲ႕
အံု႕ဆိုင္းမၾကည့္ပါနဲ႕လား...
နင့္ အသံလိႈင္ေခါင္းၾကီးနဲ႕
မခ်ိန္းလိ္ုက္ပါနဲ႕လား...
နင္က ေအာ္ျမည္ထစ္ခ်ဳန္း
တလက္လက္ထေနတဲ့
ဒီ လွ်ပ္ေတြနဲ႕
ဒီ အသံေၾသာေတြၾကား
စိမ့္စိမ့္တက္ေနတဲ့
ေၾကာက္အားကို နင္သိမယ္ မထင္ဘူး..
ငါ့ မ်က္မွန္ၾကားထဲက ကလယ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေလး
ျပဴးက်ယ္မထြက္ခင္
နင္ ရပ္တန္႕လို႕ေပးပါ...
...ကေလးမ...
Thursday, April 15, 2010 at 6:29pm
အံု႕ဆိုင္းမၾကည့္ပါနဲ႕လား...
နင့္ အသံလိႈင္ေခါင္းၾကီးနဲ႕
မခ်ိန္းလိ္ုက္ပါနဲ႕လား...
နင္က ေအာ္ျမည္ထစ္ခ်ဳန္း
တလက္လက္ထေနတဲ့
ဒီ လွ်ပ္ေတြနဲ႕
ဒီ အသံေၾသာေတြၾကား
စိမ့္စိမ့္တက္ေနတဲ့
ေၾကာက္အားကို နင္သိမယ္ မထင္ဘူး..
ငါ့ မ်က္မွန္ၾကားထဲက ကလယ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေလး
ျပဴးက်ယ္မထြက္ခင္
နင္ ရပ္တန္႕လို႕ေပးပါ...
...ကေလးမ...
Thursday, April 15, 2010 at 6:29pm
ခ်ဥ္ျခင္း (သံတြဲကုိ လြမ္းသည္)
ေပၚလီယာနာမ်က္မွန္
မ၀င္း ငွက္ေျပာသီး ပ်ိပ်ိေၾကာ္
မာဂလမ္းထိပ္က မုန္႕ေပါင္းျဖဴေလး
ဂေလာက္ ဂလက္ နဲ႕ စက္ဘီးနီေလး
ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္နဲ႕ အိပ္မက္
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)
တာရာပြႀကီး နဲ႕ တာရာမင္းေ၀
စိတ္ကူး ဂစ္တာ တစ္လက္နဲ႕
ပန္းေျခာက္တဲ့ ညေနခင္း
ေရေႏြးကရားအိုးထဲက ၀ီစကီ
Lab စာအုပ္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ရည္းစားစာ....
...ကေလးမ...
Thursday, April 8, 2010 at 4:37pm
မ၀င္း ငွက္ေျပာသီး ပ်ိပ်ိေၾကာ္
မာဂလမ္းထိပ္က မုန္႕ေပါင္းျဖဴေလး
ဂေလာက္ ဂလက္ နဲ႕ စက္ဘီးနီေလး
ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္နဲ႕ အိပ္မက္
ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)
တာရာပြႀကီး နဲ႕ တာရာမင္းေ၀
စိတ္ကူး ဂစ္တာ တစ္လက္နဲ႕
ပန္းေျခာက္တဲ့ ညေနခင္း
ေရေႏြးကရားအိုးထဲက ၀ီစကီ
Lab စာအုပ္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ရည္းစားစာ....
...ကေလးမ...
Thursday, April 8, 2010 at 4:37pm
ဗြက္လူးတဲ့ ႕ကၽြန္းသၾကၤန္ ဂၽြမ္းပ်ံေအာင္ ကဲတဲ့ပြဲ
မိုးေရ စက္လက္နဲ႕
အခိုးေတြ ထြက္တဲ့အထိ
ေအာ္ငိုခဲ့ၾက
ေအာ္ဆုိခဲ့ၾက....
ရႊ႕ံေပတလူးလူးနဲ႕
ကိုယ္ေတြ ျမဴးႂကြ
ဘီယာ တန္ခိုးျပ...
ဘာမွန္းမသိတဲ့
Pandang Show က
ကိုခ်စ္ေကာင္းနဲ႕ ေမာင္အာနီ
၀ိုင္းစုတဲ့ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း
ဘာေတြ ေအာ္ထိန္းထိန္း
ေပတလူတို႕က
ထီဆို ေသြးကႂကြ
လံုးေထြးပတ္လည္
ကလိုက္ၾက
ပတ္ရိုက္လိုက္ၾက
ဒီလိုနဲ႕ ...
ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကို မခံစားတတ္ခဲ့တဲ့
ငါတို႕ရဲ႕ သၾကၤန္
၁၅က်ပ္ ဖိုးနဲ႕ တန္ခဲ့ေပါ့...
04-04-2010 Lazy Club Show (Pandang) အမွတ္တရ
...ကေလးမ...
Monday, April 5, 2010 at 6:05pm
အခိုးေတြ ထြက္တဲ့အထိ
ေအာ္ငိုခဲ့ၾက
ေအာ္ဆုိခဲ့ၾက....
ရႊ႕ံေပတလူးလူးနဲ႕
ကိုယ္ေတြ ျမဴးႂကြ
ဘီယာ တန္ခိုးျပ...
ဘာမွန္းမသိတဲ့
Pandang Show က
ကိုခ်စ္ေကာင္းနဲ႕ ေမာင္အာနီ
၀ိုင္းစုတဲ့ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း
ဘာေတြ ေအာ္ထိန္းထိန္း
ေပတလူတို႕က
ထီဆို ေသြးကႂကြ
လံုးေထြးပတ္လည္
ကလိုက္ၾက
ပတ္ရိုက္လိုက္ၾက
ဒီလိုနဲ႕ ...
ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကို မခံစားတတ္ခဲ့တဲ့
ငါတို႕ရဲ႕ သၾကၤန္
၁၅က်ပ္ ဖိုးနဲ႕ တန္ခဲ့ေပါ့...
04-04-2010 Lazy Club Show (Pandang) အမွတ္တရ
...ကေလးမ...
Monday, April 5, 2010 at 6:05pm
hypertension
တဆစ္ဆစ္နဲ႕
ငါ့ ေသြးေၾကာေတြကုိ
က်စ္ေနတဲ့ ၾကိဳး...
တရစ္ရစ္နဲ႕
ငါ့ ေသြးက်ဲက်ဲေတြကို
ပ်စ္ေစတဲ့ မိုး...
လွ်ပ္ေတြထစ္ျခဳန္း
မိုးၾကိဳးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕
ေပါင္ခ်ိန္ေတြ တက္လာတဲ့
ဒီေသြးဆိုး...
..ကေလးမ..
Tuesday, March 30, 2010 at 4:08pm
ငါ့ ေသြးေၾကာေတြကုိ
က်စ္ေနတဲ့ ၾကိဳး...
တရစ္ရစ္နဲ႕
ငါ့ ေသြးက်ဲက်ဲေတြကို
ပ်စ္ေစတဲ့ မိုး...
လွ်ပ္ေတြထစ္ျခဳန္း
မိုးၾကိဳးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕
ေပါင္ခ်ိန္ေတြ တက္လာတဲ့
ဒီေသြးဆိုး...
..ကေလးမ..
Tuesday, March 30, 2010 at 4:08pm
ဒဏ္ရာ
ေလာကဓံေရ
နင္က ထုေထာင္း
နာေစေၾကာင္းေပမယ့္
ငါ့လို ႏံုအ ခပ္နနက
ဘယ္လို ခံစား
ဗ်ာမ်ားရမယ္
ငါမသိ..
..ကေလးမ..
26-03-2010 16:40
နင္က ထုေထာင္း
နာေစေၾကာင္းေပမယ့္
ငါ့လို ႏံုအ ခပ္နနက
ဘယ္လို ခံစား
ဗ်ာမ်ားရမယ္
ငါမသိ..
..ကေလးမ..
26-03-2010 16:40
…လက္စနဲ႕ပဲ…
ေမ့ လက္စနဲ႕ပဲ
အခ်စ္ေဟာင္း ကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ဒဏ္ရာေတြကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
အသည္းကြဲ အိပ္ပ်က္ညေတြ ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
လက္ဖ၀ါးက ေသြးေျခဥကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ဘယ္မ်က္အိမ္ေထာင့္က အရိပ္ကေလး ကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
နင္ေပးတဲ့ စာအုပ္ေလး ကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
စေတြ႕တဲ့ ကင္တင္းန္ ကိုေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
အားလံုးကို ေမ့…
ထပ္ခ်စ္ ဖို႕လဲ ေမ့….
ထပ္မုန္း ဖို႕လဲ ေမ့….
မေမ့နုိင္တာက
‘’နင္ င့ါကို အသည္းခြဲခဲ့တယ္‘’
..ကေလးမ..
Wednesday, March 24, 2010 at 12:45pm
အခ်စ္ေဟာင္း ကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ဒဏ္ရာေတြကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
အသည္းကြဲ အိပ္ပ်က္ညေတြ ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
လက္ဖ၀ါးက ေသြးေျခဥကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ဘယ္မ်က္အိမ္ေထာင့္က အရိပ္ကေလး ကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
နင္ေပးတဲ့ စာအုပ္ေလး ကို ေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
စေတြ႕တဲ့ ကင္တင္းန္ ကိုေမ့
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
ေမ့လက္စနဲ႕ပဲ
အားလံုးကို ေမ့…
ထပ္ခ်စ္ ဖို႕လဲ ေမ့….
ထပ္မုန္း ဖို႕လဲ ေမ့….
မေမ့နုိင္တာက
‘’နင္ င့ါကို အသည္းခြဲခဲ့တယ္‘’
..ကေလးမ..
Wednesday, March 24, 2010 at 12:45pm
ခပ္လွမ္းလွမ္းက လွမ္းရင္းနဲ႕ လြမ္း
ငယ္ငယ္က
ေမေမပံုေအာေပးခဲ့တဲ့ ဘ၀ဟာ
(တကယ့္ကို) ေနေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းခဲ့ရဲ႕
အကာအရံမဲ့ ေလာကဟင္းလင္းျပင္ထဲ
ေမေမ့ ေမွာ္လက္ေတြနဲ႕ အုပ္မိုးလို႕ ေအးျမခဲ့
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ညွီနံ႕ေတြထဲ
ေမေမ့ သနပ္ခါးနံ႕နဲ႕ လန္းဆန္းခဲ့
အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္လိုက္တာ ေမေမ…
အေတာင္အလက္စံုလာေလ
ဒဏ္ရာေတြ မ်ားလာေလ
ေလာကဓံအထုအေထာင္းေကာင္းလို႕
ထုသားေပသားက်လာတဲ့ ဒီခႏၶာမွာ
ဘာမွကို ထူးၿပီး မခံစားခ်င္ေတာ့တဲ့ အဆံုး
လြမး္ဖ်ားလြမး္နာက်လို႕
ကေယာင္ကတမ္း စကားကိုဆုိရင္
ေမေမလို႕ေခၚသံကလြဲၿပီး
ဘယ္အသံကမွ ဒီထက္ပိုၿပီး
တိုးလ်ညင္သာ သက္သာလြန္းတာ မရွိဘူး…
အရင္က
ေလာကႀကီးကို မေက်နပ္ရင္
ေမေမ့ကို တုိင္ေျပာမယ္
အရာရာကို စိတ္တုိင္းမက်ရင္
ေမေမ့ကို ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္က်မယ္
အခုအခ်ိန္ ေမေမနဲ႕ ေ၀းေတာ့
ဘယ္သူ႕ကုိ ေျပာရပါ့မလဲ ေမေမ…
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေပါ့ ေမေမ
သဘာ၀တရားရဲ႕ တန္ျပန္မႈေတြနဲ႕
ၾကမ္းတမ္းမာေၾကာေနတဲ့ ေမေမ့ ေျခေထာက္ေတြကို
ဆုပ္နယ္ခ်င္တယ္
သနပ္ခါး ပါးကြက္က်ားနဲ႕
ေမေမ့ ရဲ႕ ပါးကို တဒဂၤျဖစ္ျဖစ္ ေမႊးၾကဴခ်င္တယ္
ဆႏၵဟာ ဆႏၵသက္သက္ေလာက္
အသြားထက္ပါေစသား…
ေမေမေရ
လြမး္တာလဲ လြမ္းတယ္
လွမ္းတာလဲ လွမ္းတယ္
ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ အလြမ္းေတြအျပည့္နဲ႕
အိမ္ျပန္လာခ်င္ရဲ႕
အေ၀းႀကီး ေ၀းခဲ့ၿပီေမေမ
ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈတဲ့
အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ထပ္ခါတလဲလဲ ႐ြတ္ဆိုမိေနတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြဟာလည္း
ေမေမ က်န္းမာေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းမိတဲ့
ေဟာဒီ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြ…။။။
အမရာ
(ေကာင္းကင္မ်ား၏ အထၳဳပၸတၱိ ၂၀၁၀)
http://emayar.blogspot.com/
ေမေမပံုေအာေပးခဲ့တဲ့ ဘ၀ဟာ
(တကယ့္ကို) ေနေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းခဲ့ရဲ႕
အကာအရံမဲ့ ေလာကဟင္းလင္းျပင္ထဲ
ေမေမ့ ေမွာ္လက္ေတြနဲ႕ အုပ္မိုးလို႕ ေအးျမခဲ့
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ညွီနံ႕ေတြထဲ
ေမေမ့ သနပ္ခါးနံ႕နဲ႕ လန္းဆန္းခဲ့
အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္လိုက္တာ ေမေမ…
အေတာင္အလက္စံုလာေလ
ဒဏ္ရာေတြ မ်ားလာေလ
ေလာကဓံအထုအေထာင္းေကာင္းလို႕
ထုသားေပသားက်လာတဲ့ ဒီခႏၶာမွာ
ဘာမွကို ထူးၿပီး မခံစားခ်င္ေတာ့တဲ့ အဆံုး
လြမး္ဖ်ားလြမး္နာက်လို႕
ကေယာင္ကတမ္း စကားကိုဆုိရင္
ေမေမလို႕ေခၚသံကလြဲၿပီး
ဘယ္အသံကမွ ဒီထက္ပိုၿပီး
တိုးလ်ညင္သာ သက္သာလြန္းတာ မရွိဘူး…
အရင္က
ေလာကႀကီးကို မေက်နပ္ရင္
ေမေမ့ကို တုိင္ေျပာမယ္
အရာရာကို စိတ္တုိင္းမက်ရင္
ေမေမ့ကို ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္က်မယ္
အခုအခ်ိန္ ေမေမနဲ႕ ေ၀းေတာ့
ဘယ္သူ႕ကုိ ေျပာရပါ့မလဲ ေမေမ…
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေပါ့ ေမေမ
သဘာ၀တရားရဲ႕ တန္ျပန္မႈေတြနဲ႕
ၾကမ္းတမ္းမာေၾကာေနတဲ့ ေမေမ့ ေျခေထာက္ေတြကို
ဆုပ္နယ္ခ်င္တယ္
သနပ္ခါး ပါးကြက္က်ားနဲ႕
ေမေမ့ ရဲ႕ ပါးကို တဒဂၤျဖစ္ျဖစ္ ေမႊးၾကဴခ်င္တယ္
ဆႏၵဟာ ဆႏၵသက္သက္ေလာက္
အသြားထက္ပါေစသား…
ေမေမေရ
လြမး္တာလဲ လြမ္းတယ္
လွမ္းတာလဲ လွမ္းတယ္
ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ အလြမ္းေတြအျပည့္နဲ႕
အိမ္ျပန္လာခ်င္ရဲ႕
အေ၀းႀကီး ေ၀းခဲ့ၿပီေမေမ
ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈတဲ့
အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ထပ္ခါတလဲလဲ ႐ြတ္ဆိုမိေနတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြဟာလည္း
ေမေမ က်န္းမာေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းမိတဲ့
ေဟာဒီ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြ…။။။
အမရာ
(ေကာင္းကင္မ်ား၏ အထၳဳပၸတၱိ ၂၀၁၀)
http://emayar.blogspot.com/
ဧပရယ္ေႏြ
တိမ္ကပလႅာကင္း ျမဴေတြရွင္း
ေရႊ၀ါလိႈင္းေတြ ေ၀တဲ့အလွ
ဖုန္ေငြ႕ထူေတြ ၾကားထဲက
ေရႊပိေတာက္ အလ်ိဳလ်ိဳနဲ႕ လွလို႕..
ေရမႈန္၀ါးထဲ သူ ၾကြားလို႕..
ေတးသံေတြ ၾကားထဲ
တူးပို႕ တူးပို႕ ျမဴးလို႕
ျမိဳ႕မျငိမ္းလဲ လြမ္းလို႕....
ကေလးမ (2010 သၾကၤန္ အၾကိဳ)
Tuesday, March 23, 2010 at 1:34pm
ေရႊ၀ါလိႈင္းေတြ ေ၀တဲ့အလွ
ဖုန္ေငြ႕ထူေတြ ၾကားထဲက
ေရႊပိေတာက္ အလ်ိဳလ်ိဳနဲ႕ လွလို႕..
ေရမႈန္၀ါးထဲ သူ ၾကြားလို႕..
ေတးသံေတြ ၾကားထဲ
တူးပို႕ တူးပို႕ ျမဴးလို႕
ျမိဳ႕မျငိမ္းလဲ လြမ္းလို႕....
ကေလးမ (2010 သၾကၤန္ အၾကိဳ)
Tuesday, March 23, 2010 at 1:34pm
''ဘ၀ အဓိပၸၸါယ္''
အေမ င့ါရဲ႕ သက္ရွိဘုရား
ဂါရ၀ ထားလို႕ ဦးထိပ္လက္တင္
ရင္မွာ ညြတ္က်ိဳး ရွိခုိးပါတယ္... ေမေမ
အေမ ငါ့ရဲ႕ ဘုရင္
ဤပလႅင္မွာ အေမသာလွ်င္
ပထမ..
အေမ ငါ့ရဲ႕ အရွင္
ဤေျမျပင္၀ယ္
အေမ လိုသမွ် ဘ၀င္က်..
အနႏၱအရွင္ ဤသခင္ကို
မေရွးမေႏွာင္း မေျပာင္းေသးခင္
စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ
၀ႏၷာရိုက်ိဳး ကုိယ့္ကုိ ကိုး၍
အရွင္ အလိုက်
ျဖစ္ရေစ့သည္
ေမေမ ဥံဳဖြ ရေစသတည္း.............
ခ်စ္သမီး
ကေလးမ... :D
Tuesday, March 23, 2010 at 12:14pm
ဂါရ၀ ထားလို႕ ဦးထိပ္လက္တင္
ရင္မွာ ညြတ္က်ိဳး ရွိခုိးပါတယ္... ေမေမ
အေမ ငါ့ရဲ႕ ဘုရင္
ဤပလႅင္မွာ အေမသာလွ်င္
ပထမ..
အေမ ငါ့ရဲ႕ အရွင္
ဤေျမျပင္၀ယ္
အေမ လိုသမွ် ဘ၀င္က်..
အနႏၱအရွင္ ဤသခင္ကို
မေရွးမေႏွာင္း မေျပာင္းေသးခင္
စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ
၀ႏၷာရိုက်ိဳး ကုိယ့္ကုိ ကိုး၍
အရွင္ အလိုက်
ျဖစ္ရေစ့သည္
ေမေမ ဥံဳဖြ ရေစသတည္း.............
ခ်စ္သမီး
ကေလးမ... :D
Tuesday, March 23, 2010 at 12:14pm
ၾကယ္မရွိပဲ လင္းခ်င္တဲ့ ေကာင္းကင္
..ၾကယ္မရွိပဲ လင္းခ်င္သတဲ့
ၾကယ္ေတြကို ဖဲ့ေျခြလိုက္ပံုမ်ား
ေနမင္းလဲ အျမဲမရွိနုိင္တာ
လမင္းလဲ အျမဲမလင္းနုိင္တာ
သတိလက္လြတ္လိုက္ပံုမ်ား..............
..ၾကယ္စင္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကြဲေၾက
အလင္းတန္းေတြ ဆိတ္သုဥ္း
ရင္ဘတ္ထဲ ၾကယ္ေလးေတြ ျပဳန္းကာမွ
လမ္းေပ်ာက္တဲ့ ကမၻာ
တစ္ေယာက္ထဲ သာယာနုိင္ပါ့မလား.....
ေသခ်ာစဥ္းစား
ၾကိဳးေတြ ပြန္းပဲ့ခဲ့ျပီ
အလင္းေတြ မႈန္၀ါးေနခဲ့ျပီ
ေရွ႕ဆက္ ၾကယ္စင္ေတြ ပဲ့ေၾကြ
စိုေျပမႈေတြ က်ဲပါးကုန္မွ
ေဒါသရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ
လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆုိနုိင္ပါေစ....
ဘ၀ တစ္ခဏတာ ေတြ႕ဆံုၾကတုန္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ပဲ ေပးဆပ္ခ်င္ပါတယ္....
ေမေမ့ ေကာင္းကင္ေအာက္က မႈန္၀ါး၀ါးၾကယ္
hoshi...
Wednesday, March 17, 2010 at 1:25pm
ၾကယ္ေတြကို ဖဲ့ေျခြလိုက္ပံုမ်ား
ေနမင္းလဲ အျမဲမရွိနုိင္တာ
လမင္းလဲ အျမဲမလင္းနုိင္တာ
သတိလက္လြတ္လိုက္ပံုမ်ား..............
..ၾကယ္စင္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကြဲေၾက
အလင္းတန္းေတြ ဆိတ္သုဥ္း
ရင္ဘတ္ထဲ ၾကယ္ေလးေတြ ျပဳန္းကာမွ
လမ္းေပ်ာက္တဲ့ ကမၻာ
တစ္ေယာက္ထဲ သာယာနုိင္ပါ့မလား.....
ေသခ်ာစဥ္းစား
ၾကိဳးေတြ ပြန္းပဲ့ခဲ့ျပီ
အလင္းေတြ မႈန္၀ါးေနခဲ့ျပီ
ေရွ႕ဆက္ ၾကယ္စင္ေတြ ပဲ့ေၾကြ
စိုေျပမႈေတြ က်ဲပါးကုန္မွ
ေဒါသရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ
လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆုိနုိင္ပါေစ....
ဘ၀ တစ္ခဏတာ ေတြ႕ဆံုၾကတုန္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႕ပဲ ေပးဆပ္ခ်င္ပါတယ္....
ေမေမ့ ေကာင္းကင္ေအာက္က မႈန္၀ါး၀ါးၾကယ္
hoshi...
Wednesday, March 17, 2010 at 1:25pm
Subscribe to:
Posts (Atom)