စိတ္ကူးလမင္း ေငြအဆင္းသို႕

အုန္းသီးေဖြးေဖြး

နုိ႕ရည္ျဖဴေလးနဲ႕

ေပါက္ဆီ တို႕ကာ

စားရွာပါလဲ

ငါ၏ အသားေရာင္

ထို မည္းေျပာင္ေျပာင္သည္

ထူး၍ မျခား

ေျပာင္းလဲ မလာ

မည္းျမဲ မည္းသာ မည္း၍သာတည္း။



ငါ၏ အိပ္မက္

ထို စိတ္ကူးခ်က္က

မ်က္ႏွာလမင္း

စိုင္၀ါဂြမ္းကဲ့သုိ႕

ေဖြး၏ျဖဴသည္

တိမ္ေငြစိုင္အလား.... ျမဴႏွင္းအလား....။



ေန႕စဥ္ ျဖဴေဖြး

ထိုထုိ facial ေဆးတုိ႕သည္

မတိုး အသားေရာင

္မြဲ၍ မေျပာင္သည

္ပုိက္ဆံသာရြဲ

လူက မြဲလာေလျပီ...။



ဤနည္းမဟန္

တမ်ိဳးၾကံ၍

ငါ၏ အရပ္

ထိုပုတက္ကို

ုိရွည္လ်ားလြန္ရန

္ဘားဆြဲတမ်ိဳး

ဒိုက္ထိုး တဖံု

အမ်ိဳးစံုေအာင္

လုပ္ရျပန္ရာ၏...။

ထိုမွသာ ငါ၏ ဘရင္းနယူး

ကန္းထလီးရွဴး၏

ေျခသလံုးအရွည္သည္

နဂုိရ္ဒူးေခါင္း

မဖံုးေၾကာင္း ႏွင့္

အလံုးစံု ေက်ာ္နုိင္ရာ၏...။





ေဖြးေဖြးလႈပ္ျဖဴ

ဤ စမတ္လူသည္

အရပ္လဲ ရွည္၏

ဖိနပ္လဲ ရွည္၏ (country shoe)

(ဤသည္ကား စိတ္ကူး)





မနက္ စိတ္ကူး

ညစိတ္ကူး

တထပ္ထဲမက်

လူ႕ဘ၀။

ေဒါသထြက္ဟန္

အိပ္မိျပန္

ၾကားရအံ့သည္

ထိိုေဟာက္သံ

သေဘၤာဥၾသ မီးသတ္ကားသို႕ ...။



ငါ၏အေၾကာင္း

ေပါင္လွန္ေထာင္း၀ံ့ေသာ

အႏွီစာေရးသူ

ကေလးမ သည္

နတ္သမီးတမွ်

ျပိဳးျပက္လွ၍

ျမဴမႈန္ႏြယ္ကင္း

လွယမင္းရွင္။



``ဒီမယ္ ကေလးမ``

ေဒါသတန္ခိုး

မ်က္ႏွာမ်ိဳးျဖင့္

မည္းမည္းနီျပဴးေသာ

အၾကင္လူ မ်က္ခြက္သည္

္အသံနက္ၾကီးျဖင့္

``ငါ xီး `` ဟုဆဲရန္

ကေလးမ ထံ အေျပးႏွံေလျပီ။





လစ္ဦးစုိ႕.....



...ကေလးမ...
Thursday, December 9, 2010 at 3:02pm